Category Archives: Ιστορία της Φωτογραφικής Μηχανής

Οι αναρτήσεις σε αυτή την υποκατηγορία της ιστορίας της φωτογραφίας, αφορούν την ιστορία της φωτογραφικής μηχανής. Λίγο πολύ αυτό είναι με κάποιες ακόμη προσθήκες το περιεχόμενο του βιβλίου μου ” Η Ιστορία της Φωτογραφικής Μηχανής”

Οι SLR της Leica

Η αντεπίθεση της  Leica στην Ιαπωνική λαίλαπα

Την δεκαετία του 50 η Ιαπωνική φωτογραφική βιομηχανία  στράφηκε στην κατασκευή και την ανάπτυξη όλο και καλύτερων και φθηνότερων SLR. Όμως αυτό που τρόμαξε την αυτοκράτειρα Leitz-Leica που 35 χρόνια κυριαρχούσε στις τηλεμετρικές φωτογραφικές μηχανές και στους φακούς -τις μηχανές που οι φωτογράφοι ονόμαζαν μινιατούρες- ήταν η απρόσμενη εμπορική επιτυχία, αλλά και τα χαρακτηριστικά μηχανών σαν την Asahi Pentax και τη Nikon F. Έτσι αναγκάστηκε από τα πράγματα να στραφεί και εκείνη στο να κατασκευάσει την δική της SLR.

Το σύστημα της Leica Visoflex III  με φακό 90mm προσαρμοσμένο σε μια Leica M3

       

Ο Ernesto “Che” Guevara φανατικός φωτογράφος, με μια Leica με το σύστημα Visoflex

Η πρώτη αποφασιστική κίνηση έγινε το 1964, πέντε μόλις χρόνια (για τα δεδομένα της εποχής ήταν πολύ γρήγορη αντίδραση) από την πρώτη παρουσίασης της Nikon F. To όνομα της μηχανής απάντησης της Leica καθόλου πρωτότυπο, ακολούθησε την γιαπωνέζικη πεπατημένη, Leicaflex. Η Leicaflex ήταν μια μηχανή που βγήκε σε αρκετές εκδόσεις από το 1964 μέχρι το 1976 στην αγωνιώδη προσπάθεια να ανταγωνιστεί τους γιαπωνέζους στο γήπεδό τους, στις SLR.

Η πρώτη πραγματική SLR από την Leica,   μια Leicaflex που για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους ήταν μια παταγώδης εμπορική αποτυχία

Όμως οι SLR της Leica  συνάντησαν μουδιασμένη υποδοχή. Πρώτον γιατί ήταν πανάκριβες σε σχέση με τις γιαπωνέζικές και δεύτερον αυτοί οι σατανάδες η γιαπωνέζοι σε κάθε μοντέλο παρουσίαζαν και μια καινούργια συναρπαστική δυνατότητα που έκαναν  τους φωτογράφους να τους προτιμούν.

Στην σειρά R μέχρι την Leica R7 είναι φανερή η επίδραση των Minolta της σειράς Χ, εδώ η πρώτη της σειράς η Leica R3

Οι κύριοι ανταγωνιστές εκείνα τα πρώτα χρόνια όταν οι γιαπωνέζοι σταμάτησαν να κάνουν τηλεμετρικές μηχανές αντίγραφα της Leica, ήταν οι Nikon, οι Pentax και οι Minolta. Όμως γρήγορα την επόμενη δεκαετία έκαναν κι άλλες μηχανές δυναμική είσοδο. Οι Canon και οι Olympus οπότε η Leica χρειάζονταν κάτι πιο δραστικό.

Η Leica R7 είναι η τελευταία της σειράς R που σχεδίασε η Minolta

Η επόμενη απάντηση της Leica στον καταιγισμό γιαπωνέζικων SLR ήταν η σειρά R και μάλιστα μετά την παταγώδη αποτυχία των Leicaflex, είχε αποφασίσει να συνεργαστεί με την Minolta για την επόμενη SLR της. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ήταν η Leica R3 το 1974-1980, η Leica R4 και παραλλαγές το 1980-1984, η Leica R5 το 1987, η Leica R6 το 1988–1992 με απόλυτα μηχανική λειτουργία, την μπαταρία την είχε μόνο για το φωτόμετρο και η τελευταία της συνεργασίας με την Minolta η Leica R7. Το επόμενο μοντέλο ήταν ολοκληρωτική σχεδίαση και παραγωγή Leica η R8 το 1996–2002 και το τελευταίο μοντέλο αυτής της λογικής και σειράς η Leica R9, που παράγονταν μέχρι το 2009.

H  Leica R8 η πρώτη SLR στη σειρά R που σχεδίασε η Leica μόνη της

Όμως οι φωτογραφικές μηχανές που όχι μόνο συνέχισαν αλλά και δυνάμωσαν την φήμη της Leica ήταν οι τηλεμετρικές της σειράς M που διαδέχτηκαν τις Leica I, Leica II, Leica III και δημιούργησαν τον δικό τους μύθο, πάντα βέβαια μαζί με τους θρυλικούς φακούς της Leitz. Η σειρά M με πρώτη την Μ3 του 1954 ήταν μια καινούργια αρχή για τις τηλεμετρικές φωτογραφικές μηχανές της Leica μιας και εγκαινίασε και την μπαγιονέτ άρμοση για τους φακούς (μέχρι τότε οι φακοί της Leica ήταν βιδωτοί). Μια εξαιρετική σειρά φωτογραφικών μηχανών που έβαλε την Leica στην νέα μεταπολεμική εποχή και έκανε την εταιρεία αυτή που γνωρίσαμε στο τελευταίο μισό του 20ου αιώνα.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

 

Αυτόνομες Υποβρύχιες Φωτογραφικές Μηχανές

Η  Καλυψώ και οι απόγονοι της

Ο Jacques-Yves Cousteau (1910–1997) δεν ήταν μόνο πρωτοπόρος στην υποβρύχια εξερεύνηση και τον αυτόνομο καταδυτικό εξοπλισμό, αλλά επίσης πρωτοπόρος στην υποβρύχια φωτογραφία και κινηματογράφηση. Για να καταφέρει όλα αυτά τα σπουδαία που κατάφερε στην εξερεύνηση των βυθών πολλές φορές έπρεπε να εφεύρει και να σχεδιάσει από την αρχή διάφορα εργαλεία και βοηθήματα.   Ένα από αυτά τα εργαλεία ήταν μια υποβρύχια αυτόνομη φωτογραφική μηχανή που σχεδίασε το 1960 με τον φίλο του αεροναυπηγό και εφευρέτη Jean de Wouters (1905 – 1973). Την μηχανή την ονομάσαν Calypso και την κατασκεύασαν στην Γαλλία.

Η Calypso που κυκλοφόρησε και σαν Calypsophot

Το 1963 πούλησαν την σχεδίαση της μηχανής και των φακών στην Nikon που χάρη στην Calypso εγκαινίασε την σειρά αυτόνομων υποβρύχιων φωτογραφικών μηχανών Nikonos.

H Nikonos III που κυκλοφόρησε το 1975

Στην σειρά κυκλοφόρησαν οι Nikonos I, Nikonos II, Nikonos III, Nikonos IV και Nikonos V κάνοντας διάσημη την Nikon και στους κύκλους των ανθρώπων της αυτόνομης κατάδυσης.

Η Nikonos V του 1984 που ολοκλήρωσε την διάσημη σειρά

Το 1992 η Nikon κυκλοφόρησε ένα εντελώς πρωτοποριακό σύστημα υποβρύχιας φωτογραφικής μηχανής που δεν στηρίζονταν ποιά στην σχεδιάση του Jacques-Yves Cousteau. H νέα μηχανή ήταν η Nikonos RS. Μια κανονική SLR αυτόματης εστίασης με τους δικούς της φακούς.

Η πρώτη υποβρύχια SLR αυτόματης εστίασης η Nikonos RS του 1992

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

Η προσπάθεια για τον Όλυμπο των φωτογραφικών μηχανών

Οι φωτογραφικές μηχανές SLR της Olympus

Η γιαπωνέζικη εταιρεία οπτικών Olympus, με το ελληνικό όνομα ;άργησε να μπει στον χορό των γιαπωνέζικων SLR, όταν οι υπόλοιπες γιαπωνέζικες εταιρείες παρουσίαζαν η μια μετά την άλλη τις δικές τους προτάσεις στην εξέλιξη των επαγγελματικών φωτογραφικών μηχανών, η Olympus παρουσίασε από το 1959 την σειρά Pen. Οι Olympus Pen ήταν μηχανές μισού κάδρου (crop θα τις λέγαμε σήμερα) που στο κλασικό φιλμ 135 των 36 στάσεων, τραβούσαν 72 φωτογραφίες, πολύ βολικές και μικρές σε μέγεθος, αλλά δεν θα τις χαρακτήριζες επαγγελματικές.

Το κύριο χαρακτηριστικό της σειράς SLR της Olympus ήταν το μικρό μέγεθος

Όμως τα στελέχη της Olympus  βλέποντας την μεγάλη στροφή των φωτογράφων προς τις επαγγελματικές SLR αποφάσισαν να δημιουργήσουν την δική τους σειρά που την ανέθεσαν στον σχεδιαστή Yoshihisa Maitani. Έτσι στην fotokina του 1972 παρουσίασαν την Olympus OM-1 την πρώτη μια σειράς που όταν ολοκληρώθηκε περιελάμβανε 14 διαφορετικά σώματα φωτογραφικών μηχανών και 60 εναλλακτικούς φακούς σχεδιασμένους ειδικά για τις καινούργιες μηχανές (Οι φακοί ZUIKO OM).

Μια ειδική έκδοση στην σειρά των Ολύμπιων SLR Olympus OM-3Ti

Η προσπάθεια της Olympus να ανταγωνιστεί κυρίως την Canon, την Nikon, την Pentax και την Minolta στις SLR φωτογραφικές μηχανές στέφτηκε από μερική επιτυχία. Σαφώς κέρδισε σημαντικό μερίδιο της αγοράς, αλλά δεν μπόρεσε να πάρει την πρωτιά από την Nikon. Τα κύρια χαρακτηριστικά της σειράς OM ήταν οι εξαιρετικοί φακοί (μιας και η Olympus εταιρεία οπτικών ήταν κυρίως), το πολύ μικρότερο μέγεθος (πράγμα που είχε δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση όλα τα χρόνια που ακολούθησαν την παρουσίαση της σειράς), αλλά και αρκετές καινοτομίες.

H απολύτως μηχανική Olympus OM-2

Το αρκετά μικρότερο μέγεθος το πέτυχε ανασχεδιάζοντας όλη την φιλοσοφία μιας SLR, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μετακόμιση του επιλογέα των ταχυτήτων του φωτοφράχτη στο μπροστινό μέρος από το πιο βολικό επάνω μέρος της μηχανής. Οι καινοτομίες έρχονταν με την εξέλιξη των ηλεκτρονικών μερών στις μηχανές και για Olympus OM περιελάμβαναν αυτόματη έκθεση με προτεραιότητα διαφράγματος με την OM-2 το 1973, αλλά και νέα συστήματα φωτομέτρησης και για την μηχανή και το φλας.

ΟΜ-4 καινοτομία και αυτοματισμοί

Το σύστημα OM της Olympus έφτασε να είναι ένα από τα πιο ολοκληρωμένα φωτογραφικά συστήματα καθώς όλο και βελτιώνονταν με τους φακούς Zuiko να θεωρούνται από τους πιο ευκρινείς. Από την άλλη η εντελώς μηχανική OM-3, η αυτόματη OM- 4 και οι δύο με πολλαπλά σημεία μέτρησης ή οι πιο εξελιγμένες OM-3Ti και η OM-4Ti που έφτασαν με τα στροβοσκοπικά φλας της Olympus σε ταχύτητες συγχρονισμού μέχρι 1/2000, έφεραν πολλές καινοτομίες . Οι Olympus ΟΜ κατάφεραν να κερδίσουν αρκετούς φανατικούς φίλους, αλλά δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι κατάκτησαν τον Όλυμπο.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

Πριν τις Canon EOS υπήρχαν οι Canon A

Η Canon παρουσιάζει την Προγραμματισμένη Έκθεση (P)

Χθες ήταν το 3ο δωρεάν μάθημα για το 2018 “Πως να επιλέξετε Φωτογραφική μηχανή, Φακούς και Φωτογραφικό εξοπλισμό”,  λόγω και της ιστορικής αναδρομής στις δεκαετίες του 80′ και του 90′, η σημερινή μου ανάρτηση έχει νοσταλγική διάθεση. To 1976 η Canon προσπαθώντας να προλάβει τον ανταγωνισμό ανασχεδίασε όλη την γραμμή των ερασιτεχνικών SLR της. Η προηγούμενη δεκαετία του 60΄ ήταν μια δεκαετία έντονου ανταγωνισμού, αλλά φάνηκε ακόμη μέχρι στις αρχές του 70΄ ότι η πρωτοπορία της Nikon και της Pentax δύσκολα θα είχε ανταγωνισμό, ακόμη και με την εμφάνιση των Olympus OM με την μοντέρνα σχεδίαση.

Η κορυφαία της σειράς Α-1 με το μοτέρ της

Με αυτή τη σειρά η Canon θέλησε να απευθυνθεί σε ένα μεγάλο κοινό ερασιτεχνικό που θα ήθελε να κάνει το πέρασμα από πιο απλές φωτογραφικές μηχανές σε μια μονοοπτική με καθρέπτη με την μεγάλη γκάμα φακών FD που διέθετε 55 φακούς από Fisheye μέχρι τηλεφακό 800mm, αλλά δίσταζε να κάνει την αλλαγή γιατί φοβόταν ότι οι SLR είναι περίπλοκη στις ρυθμίσεις. Ε τώρα με την λειτουργία P o φωτογράφος δεν χρειάζονταν να ρυθμίσει τίποτε και διέθετε μια “λαμπερή” SLR, μια φωτογραφική μηχανή σύστημα. Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό η Canon με την σειρά A πέτυχε το στόχο της. Η Α-1 και η ΑΕ-1 program που ακολούθησε μετά από δυο χρόνια ήταν τα πιο δημοφιλή μοντέλα.

Οι SLR της Canon ήταν επίσημες μηχανές των ολυμπιακών αγώνων του 1984. Στην διαφήμιση βλέπετε τις Α-1, ΑΕ-1, την ναυαρχίδα F-1 και το πρωτάκι Τ50 που εγκαινίασε μια νέα αλλά σύντομη εποχή που κράτησε μέχρι την Τ90. Μετά ήρθαν οι EOS 

Βέβαια όπως ήταν λογικό υπήρχαν και τα σχετικά παράπονα. Ειδικά από το κοινό που θα τους λέγαμε ψαγμένους ερασιτέχνες. Τα παράπονα ήταν κυρίως για τον υφασμάτινο φωτοφράχτη που έπιανε ταχύτητες μόνο μέχρι 1/1000 με χαμηλή ταχύτητα συγχρονισμού του φλας, που η Canon είχε επιλέξει για να κρατήσει το κόστος χαμηλά. Παράπονα υπήρχαν και για τις πληροφορίες στο σκόπευτρο καθώς και για την έλλειψη αυτόματου ελέγχου του φλας. Βέβαια τα χρόνια πέρασαν γρήγορα, η Α-1 αντικαταστάθηκε το 1985 από την μοντέρνα Τ90, ενώ η παρουσίασης της σειράς EOS το 1987 και η εγκατάλειψη από την Canon της άρμοσης φακών FD έκαναν τις A-1 και την ΑΕ-1 program να μην έχουν μεγάλη ζήτηση ούτε στην αγορά των μεταχειρισμένων. Παρόλα αυτά θα θυμάμαι πάντα με νοσταλγία πόσο τις χάζευα στη βιτρίνα του Καλαβρέντζου κάνοντας παράκαμψη πηγαίνοντας για το φροντιστήριο το 1981-1983.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

 

Η φθηνότερη απότ ην Α1, η ΑΕ-1 υπήρξε το αντικείμενο του φωτογραφικού μου πόθου το διάστημα πριν από την θητεία μου στον ελληνικό στρατό  1981-1984

Minox, η φωτογραφική μηχανή των κατασκόπων

Minox φωτογραφικές μηχανές

Μπορεί η pocket instamatic να ονομάστηκε φωτογραφική μηχανή τσέπης, όμως μια πραγματική μηχανή τσέπης προϋπήρξε για πάνω από 30 χρόνια και αυτή ήταν η Minox Riga που με το μικρό της φιλμ δημιουργούσε ένα αρνητικό 8mmΧ11mm. H πρώτη Minox κατασκευάστηκε από τον εφευρέτη της Walter Zapp στην Ρίγα της Λετονίας το 1936 σαν VEF Minox Riga, από ένα εργοστάσιο που ήταν ονομαστό για τα καινοτόμα προϊόντα που κατασκεύαζε το VEF (Valsts elektrotehniskā fabrika). Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το 1948 ο Walter Zapp που είχε γερμανική καταγωγή συνέχισε την παραγωγή και την εξέλιξη της μηχανής που μετονομάστηκε σε σκέτο Minox, στην Δυτική Γερμανία.

H πρώτη Minox Riga

Από τότε η Minox είχε μια σταθερή πορεία αγγίζοντας ένα ειδικό κοινό που κυνηγούσε προϊόντα πολυτελείας, καθώς εντός από τις φωτογραφικές μηχανές παραγωγής η Minox έβγαζε συχνά επετειακά πανάκριβα μοντέλα (χρυσά, ασημένια κλπ.), ενώ την φωτογραφική μηχανή συνόδευαν πολυτελή πανάκριβα αξεσουάρ. Αυτό που ανέβασε στα ύψη την φήμη της Minox ήταν η χρήση της από τις μυστικές υπηρεσίες δυτικών και ανατολικών κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Το μικρό της μέγεθος, αλλά το κυριότερο ο φακός της που εστίαζε πολύ κοντά χωρίς να χρειάζεται έξτρα εξαρτήματα, έκαναν την Minox ιδανική για την φωτογράφιση εγγράφων και κρυπτογραφικών μηνυμάτων. Βέβαια σε αυτή την φήμη βοήθησε ο κινηματογράφος και η τηλεόραση, καθώς και οι διαφημίσεις της Minox ώστε να καθιερωθεί σαν η φωτογραφική μηχανή των κατασκόπων.

Διάφορες εκδόσεις της Minox (Minox A, B και C)

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

Ermanox, μια νέα εποχή για το φωτορεπορτάζ 1924

Ermanox και Ernostar 85 mm f / 1,8 το φωτεινό δίδυμο

Η Ermanox είναι άλλη μια ιστορική φωτογραφική μηχανή. Την παρουσίασε το 1924 η Ernemann μια γερμανική εταιρεία με έδρα την Δρέσδη. Η φωτογραφική μηχανή διέθετε έναν τεράστιο και ασυνήθιστα φωτεινό φακό τον Ernostar 85 mm f / 1,8, ενώ είχε σαν φθηνότερη εναλλακτική και ένα Ernostar 100 mm f / 2). Η Ermanox τραβούσε πλάκες 4,5×6 cm και διέθετε φωτοφράχτη εστιακού επιπέδου με ταχύτητες από 1/20 μέχρι 1/1000 και ρυθμίσεις B και Τ.

Η Ermanox  μαζί με τα πλαίσια/φορείς για τις πλάκες του φιλμ

Ο πραγματικά καινοτόμος φωτεινός φακός έδωσε την δυνατότητα στους φωτογράφους να φωτογραφίσουν περισσότερα θέματα στο διαθέσιμο φως, χωρίς να αναζητούν συμπληρωματικό φωτισμό από φωτιστικά ή φλας πράγμα που τους έκανε να περνάνε απαρατήρητοι. Γρήγορα η Ermanox ξεπεράστηκε τεχνολογικά από τις εκδόσεις της Leica και από άλλους τους ανταγωνιστές, αλλά τα πρώτα χρόνια πρόλαβε χάρη στο φωτεινό της φακό, να χαρακτηριστεί σαν το απόλυτο εργαλείο του φωτορεπορτάζ.

Ο Δρ. Erich Salomon με την Ermanox

Στην φήμη της Ermanox βοήθησε ότι την χρησιμοποιούσε ο Δρ. Erich Salomon (1886-1944), αυτός ο δαιμόνιος φωτορεπόρτερ που το όνομα του έχει συνδεθεί μαζί με την Ermanox του με μερικές απίστευτες δημοσιογραφικές επιτυχίες κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου. Στην πορεία κυκλοφόρησαν εκδοχές της Ermanox για μεγαλύτερο φιλμ (για πλάκες 6Χ8cm και 9×12 cm) και 2 επίσης φωτεινοί φακοί Ernostar 125mm και 165mm f / 1,8.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

H πρώτη φωτογραφική μηχανή του Henri Cartier-Bresson

Η πρώτη Leica του Bresson

Όλοι οι φωτογράφοι στην ιστορία της φωτογραφίας είναι συνδεδεμένοι στενά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τις φωτογραφικές τους μηχανές. Όμως κανείς όσο ο πατριάρχης της φωτογραφίας δρόμου Henri Cartier-Bresson. Για αυτόν ο μύθος του πάει μαζί και είναι αντίστοιχος με τον μύθο της φωτογραφικής του μηχανής, τον μύθο της Leica.

Η σημερινή μου ανάρτηση δεν αφορά όμως μια οποιαδήποτε Leica από τις πολλές που χρησιμοποίησε ο Bresson στην πολύχρονη καριέρα του, αλλά την πρώτη του. Την πρώτη Leica που χρησιμοποίησε ποτέ. Αυτή του την έκανε δώρο αρκετά πριν σκεφτεί να γίνει φωτογράφος, απλά και μόνο επειδή μοιράζονταν το ίδιο ενδιαφέρον  για την φωτογραφία,  ο φίλος του Harry Crosby το 1929.

Στην φωτογραφία βλέπετε τον Henri Cartier-Bresson φωτογραφημένο από έναν άλλο διάσημο φίλο του τον φωτογράφο George Hoyningen-Huene. Δεν ξέρουμε αν η φωτογραφία έχει τραβηχτεί στην Νέα Υόρκη ή στο Παρίσι, ξέρουμε σίγουρα την χρονιά είναι το 1935 και ότι ο Bresson είναι ήδη γνωστός στον χώρο της φωτογραφίας για το έργο του αλλά και για την εμμονή του στη χρήση της μικρής φωτογραφικής μηχανής Leica.

 

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

Η Ιστορία της Φωτογραφικής Μηχανής

Η Ιστορία της Φωτογραφικής Μηχανής

Φέτος to 2018 είμαι πολύ χαρούμενος γιατί εκτός από τα φωτογραφικά μου λευκώματα που αφορούν την Street Art στην Αθήνα,  κατάφερα να  ολοκληρώσω μόλις χθες άλλο  ένα μου βιβλίο με κείμενο αυτή τη φορά. Είναι  “Η Ιστορία της Φωτογραφικής Μηχανής” από τις πρώτες φωτογραφικές μηχανές του Niepce μέχρι την κυκλοφορία της Nikon D850.

Το εξωτερικό κάλυμα του βιβλίου

Το βιβλίο ξεκίνησε σαν σημειώσεις για ένα διωρο μάθημα που αφορούσε ακριβώς αυτό, την ιστορία της φωτογραφικής μηχανής.  Στην συνέχεια εμπλουτίστηκε με διάφορες αφορμές και σκέφτηκα ότι πρέπει να το κυκλοφορήσω σε ένα ολοκληρωμένο βιβλίο γιατί ανακαλύπτω από χρονιά σε χρονιά στα σεμινάρια μου ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν καμία επαφή με την φωτογραφία και τις φωτογραφικές μηχανές του της εποχής του φιλμ και ότι έχουν γνωρίσει την φωτογραφία το πιθανότερο τραβώντας φωτογραφίες για πρώτη φορά με το κινητό τους τηλέφωνο.

Για αυτό πιστεύω ότι το βιβλίο μου είναι χρήσιμο καθώς όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την φωτογραφία θα πρέπει να έχουν υπόψη τους τι έχει γίνει στους δύο προηγούμενους  αιώνες ζωής της φωτογραφίας πριν φτάσουμε  στον τωρινό αιώνα και την ψηφιακή εποχή της φωτογραφίας.

Η πρώτη εκδοχή του βιβλίου περιλαμβάνει 13333 λέξεις και 110 φωτογραφίες σε 110 σελίδες και ξεκινάει από την φωτογραφική μηχανή που τράβηξε την πρώτη φωτογραφία το 1826 μέχρι φωτογραφικές μηχανές με την καλύτερη βαθμολογία αυτή τη στιγμή στο website dxomark.com, την Sony α7R III και την Nikon D850.

Ο σκοπός του βιβλίου δεν είναι εμπορικός. Το βιβλίο μου αυτό και σύντομα άλλα δύο που θα ακολουθήσουν θα είναι διαθέσιμα για όλους δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή. Ενώ η τυπωμένη του μορφή είναι αυτοέκδοση και έχει δημιουργηθεί μόνο για φίλους μου και πρώην μαθητές μου που θέλουν να έχουν το βιβλίο μου τυπωμένο με αφιέρωση.

Τα περιεχόμενα του βιβλίου

Εισαγωγή
Ποιά είναι η πρώτη φωτογραφική μηχανή;
Οι πρώτες φωτογραφικές μηχανές στην αγορά
Οι εφευρέτες με τις φωτογραφικές μηχανές τους
Οι πρώτες εμπορικές πατέντες
Η νέα εποχή της ερασιτεχνικής φωτογραφίας, η πρώτη Kodak
Οι φωτογραφικές μηχανές τα  τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα
Η μεγαλύτερη φωτογραφική μηχανή
Φωτογραφικές μηχανές για όλο τον κόσμο
Άλλη μια φωτογραφία… με Graflex
Οι πρώτες Leica – Οι γιαγιάδες των σύγχρονων φωτογραφικών μηχανών
O Henri Cartier-Bresson και η Leica
Rolleiflex – O μύθος των διοπτικών μηχανών
Η πρώτη σοβαρή μηχανή της Canon είχε φακό Nikon
Οι πρώτες SLR με πεντάπρισμα του 1949
Η φωτογραφική μαγεία διαθέσιμη στον καθένα, Polaroid Land Camera
View Camera ή όπως λέμε SINAR
Μια φωτογραφική μηχανή από την Σουηδία
Οι Γιαπωνέζοι φτιάχνουν τις πρώτες τους SLR και οδηγούν τις εξελίξεις
Kodak instamatic 100 και φιλμ 126 σε κασέτα
Φωτογραφικές μηχανές μεσαίου φορμά, στιβαρότητα και υψηλή ποιότητα
Kodak Pocket Instamatic & φιλμ 110 σε κασέτα
Μερικές Ρώσικες μηχανές που έγραψαν ιστορία
Το θαύμα της ηλεκτρομηχανικής, η Nikon FA
Οι πρώτες φωτογραφικές μηχανές αυτόματης εστίασης
Προετοιμασία για την ψηφιακή εποχή, Minolta Maxxum/Dynax
EOS, η ελληνική Αυγή έδωσε το όνομα της στις μηχανές της νέας εποχής
Advanced Photo System (APS), μια ιστορία φωτογραφικής αποτυχίας
Οι πρώτες ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές DSLR
Φωτογραφική μηχανή στο κινητό τηλέφωνο
Οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές της σειράς X της Fujifilm
Mirrorless Sony, αυτό είναι το μέλλον;
Άριστα 100 – 100 χρόνια Nikon – Nikon D850
Βιογραφικό Δημήτρη Ασιθιανάκη

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

Ιστορικές Μηχανές Μεσαίου Φορμά

Φωτογραφικές μηχανές μεσαίου φορμά

Η κυκλοφορία των Rolleiflex και ύπαρξη του συστήματος Hasselblad απέδειξαν ότι όσο κι αν εξελίσσονταν οι μηχανές και οι φακοί του συστήματος των 35mm πάντα το μεγαλύτερο φιλμ (120/220) πρόσφερε υψηλότερη ποιότητα και μεγαλύτερες μεγεθύνσεις. Το πρόβλημα ήταν η μη επεκτασιμότητα του συστήματος της Rolleiflex και η υψηλές τιμές του συστήματος Hasselblad. Έτσι υπήρξε χώρος για τις υπόλοιπες φωτογραφικές εταιρείες να δημιουργήσουν τις δικές τους προτάσεις μεσαίου φορμά καθώς όλο και περισσότεροι επαγγελματίες φωτογράφοι στρέφονταν σε αυτές τις φωτογραφικές μηχανές που κάλυπταν σχεδόν όλες τις ανάγκες τους.

Pentacon Six TL ένα από τα καλύτερα μοντέλα των ανατολικογερμανών

Η προσπάθεια ξεκίνησε στην Ανατολική Γερμανία από τεχνικούς και ιδέες που μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αποκλείστηκαν μέσα στα σύνορα της. Βασισμένη σε προπολεμικά σχέδια των εταιρειών που είχαν την έδρα τους εκεί δημιουργήθηκαν οι Praktisix, Praktisix II, Praktisix IIA και τέλος ένα πιο εξελιγμένο μοντέλο η Pentacon Six από την εταιρεία που αργότερα δημιούργησε τις αξιόπιστες 35άρες Practika. Όλες οι μεσαίου φορμά είχαν προβλήματα αξιοπιστίας, μερικά από τα οποία ήταν εντελώς γελοία (για παράδειγμα τα καρέ έπεφταν το ένα επάνω στο άλλο ή ποτέ δεν υπήρχε το ίδιο κενό ανάμεσα στα καρέ). Παρόλα αυτά έδειξαν τον ένα σχεδιαστικό δρόμο για το μεσαίο φορμά, στην ουσία μια ολόιδια μηχανή με τα 35mm που απλά μεγάλωσε για να χωράει το 120 φιλμ.

Pentax 67

Pentax 6x7 γιαπωνέζικη υπεροχή, αξιοπιστία και αντοχή

Το πιο πετυχημένο μοντέλο αυτού του σχεδιαστικού δρόμου, δηλαδή της γιγάντιας αδερφής μιας 35άρας SLR ήταν η Pentax 6×7. 6×7 ήταν το καρέ που δημιουργούσε αυτή η εξαιρετική αλλά πολύ βαριά και μεγάλη φωτογραφική μηχανή που την παρήγαγε η Pentax σε διάφορες παραλλαγές και με διάφορα αξεσουάρ και φακούς από το 1969 μέχρι και το 1999 που παρουσίασε την Pentax 67II. Η σχεδίαση της μηχανής ήταν βασισμένη σε ένα προπολεμικό μοντέλο την Ihagee VP Exakta του 1933 και φυσικά στην ανατολικογερμανική Pentacon Six (ήταν μάλλον η τελευταία φορά που οι γιαπωνέζοι αντέγραψαν γερμανούς). Βέβαια τις ξεπέρασε όλες σε αξιοπιστία , ποιότητα κατασκευής και αντοχή. H Pentax δεν σταμάτησε στην Pentax 67, αλλά δημιούργησε και αρκετά μοντέλα Pentax 645 πράγμα που τις έδωσε την απαραίτητη τεχνογνωσία ώστε να συνεχίσει να παράγει και ψηφιακές μεσαίου φορμά φωτογραφικές μηχανές.

Mamiya

Η Mamiya RB67 του 1970, η μηχανή εστίαζε με φυσούνα ενσωματωμένη στο σώμα

Ο σχεδιαστής φωτογραφικών μηχανών Seiichi Mamiya ίδρυσε το 1940 μια φωτογραφική εταιρεία που κατασκεύασε στην διάρκεια της ζωής της κάθε είδους φωτογραφική μηχανή. Από διοπτικές με καθρέπτη, τηλεμετρικές, μονοπτικές με καθρέπτη 35mm και άλλες, αλλά έμελλε να γίνει διάσημη για τις φωτογραφικές μηχανές μεσαίου φορμά. Το πρώτο της μοντέλο το παρουσίασε το 1970 ονομάζονταν Mamiya RB67 και αγαπήθηκε αμέσως από τους φωτογράφους.  Αμέσως μετά  το 1975 η Mamiya ζωντάνεψε ένα ξεχασμένο φορμά φιλμ από την δεκαετία του 1930,  το 6×4,5 παρουσιάζοντας την φωτογραφική μηχανή Mamiya  645 που τραβούσε 15 καρέ στο φιλμ 120. Αυτό το φορμά το ακολούθησαν και άλλοι κατασκευαστές και έτσι έγινε κατηγορία η φωτογραφική μηχανή 645. Το 1982 με την κυκλοφορία της εξελιγμένης Mamiya RZ67, η εταιρεία καθιερώθηκε στην συνείδηση των φωτογράφων σαν ένας από τους σημαντικότερους κατασκευαστές στο μεσαίο φορμά.

Bronica

Η Bronica Zenza 6x6 με τον ειδικά φτιαγμένο νορμάλ Nikkor 75mm F:2,8

Μια άλλη γιαπωνέζικη εταιρεία που κατασκεύασε φωτογραφικές μηχανές μεσαίου φορμά ήταν η Bronica ή Zenza Bronica. Από το 1959 που παρουσίασε την πρώτη Bronica Ζ μέχρι το 2005 που σταμάτησε την παραγωγή των τελευταίων μοντέλων η Bronica κατάφερε να ανταγωνιστεί στα ίσια τους υπόλοιπους κατασκευαστές μεσαίου φορμά, κυρίως την Hasselblad, την Pentax και την Mamiya. Στα πρώτα μοντέλα φακούς κατασκεύαζε η Nikon, αργότερα η Bronica συνεργάστηκε με την Zeiss μέχρι που ξεκίνησε να κατασκευάζει τους δικούς της φακούς. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Bronica παρουσίασε πρώτη ηλεκτρονικά ελεγχόμενο φωτοφράχτη εστιακού επιπέδου και προτεραιότητα διαφράγματος σε μεσαίου φορμά φωτογραφική μηχανή.

Fuji

Η πανοραμική Fuji GX617 του 1993

Υπήρξε μια εποχή που η Fuji αποφάσισε να φτιάξει φωτογραφικές μηχανές μεσαίου φορμά και το έκανε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο. Δεν θα σας απασχολήσω με τα υβρίδια, τις κόμπακτ 6×7 που κυκλοφόρησε η Fujifilm αλλά με 2 φωτογραφικές μηχανές πραγματικά ξεχωριστές. Μια διαφορετική πανοραμική μηχανή σε ένα δικό της μέγεθος το 6×17 και ένα ολοκληρωμένο σύστημα μεσαίου φορμά πάλι σε ένα δικό της μέγεθος το 6×8. Πανοραμικές μεσαίου φορμά η Fuji ξεκίνησε να φτιάχνει την δεκαετία του 80′, αλλά το πανοραμικό σύστημα της το ολοκλήρωσε με την πανοραμική Fuji GX617 που κυκλοφόρησε το 1993. Η μηχανή δημιούργησε το φορμά 6×17 που στο φιλμ 120 τραβούσε 4 καρέ και στο 220 8 καρέ. Διέθετε τους εξαιρετικούς εναλλακτικούς φακούς 90mm f/5.6, 105mm f/8, 180mm f/6.7 και τον 300mm f/8, εναλλακτικά σκόπευτρα και διάφορα αξεσουάρ. Θα μου μείνει αξέχαστο το φίλτρο που βελτίωνε το χάσιμο της φωτεινότητας στις άκρες του φιλμ φυσιολογικό για μηχανή τέτοιου φορμά (θα έπρεπε η πλάτη να είναι καμπύλη για να μην υπάρχει αυτή η απώλεια φωτεινότητας).

Η τελευταία και πιο εξελιγμένη Fuji GX 680 III

Από την άλλη πλευρά το ολοκληρωμένο σύστημα μεσαίου φορμά που παρουσίασε η Fujifilm είχε το δικό της μέγεθος καρέ 6×8 και σαν μέγεθος και δυνατότητες στέκονταν ανάμεσα στις φωτογραφικές μηχανές του στούντιο (View Cameras) και τους ανταγωνιστές του μεσαίου φορμά. Η πρώτη Fuji GX 680 παρουσιάστηκε το 1989 και πραγματικά προκάλεσε αίσθηση στον φωτογραφικό χώρο με τις δυνατότητες της. Το μόνο μειονέκτημα της συγκεκριμένης μηχανής ήταν ότι ήταν πολύ βαριά για να την κουβαλήσει κανείς εκτός του στούντιο. Η Fuji την στήριξε με άλλες δύο εκδόσεις με βελτιώσεις, την Fuji GX 680 II (1995–1998) και την Fuji GX 680 III (1998–2007) και φυσικά όπως πάντα κάνει η Fuji με τις φωτογραφικές μηχανές της με ένα πλήρες σύστημα φακών από τον πιο ευρυγώνιο τον 50mm f/5.6 GX μέχρι τον πιο μεγάλο τηλεφακό τον 500mm f/8.0 GX και έναν ζουμ τον 100-200mm f/5.6 GX.

Kiev

Kiev 60 αξιοπιστία και στιβαρότητα σοβιετικού τύπου

Θα κλείσω αυτή την αναφορά στις σπουδαίες φωτογραφικές μηχανές μεσαίου φορμά με δύο μοντέλα που κατασκεύασε το σοβιετικό εργοστάσιο Arsenal στο Κίεβο κάτω από το brand Kiev. Το σπουδαίο είναι ότι η Kiev κατασκεύασε μηχανές και στις δύο σχεδιαστικές γραμμές και βέβαια πάμφθηνες σε σχέση με τους δυτικούς και γιαπωνέζους ανταγωνιστές. Η πρώτη που κατασκεύασε ήταν η Kiev 60 που όχι μόνο ξεπέρασε το πρότυπο που ήταν τα μεσαίου φορμά μοντέλα της ανατολικογερμανικής Practika, αλλά πολλά από τα εξαρτήματα της Kiev 60, αλλά και οι φακοί της, χρησιμοποιήθηκαν από τους χρήστες της Pentacon Six καθώς ήταν ανώτερα ποιοτικά.

Kiev 88 TTL απίστευτη σχέση τιμής/απόδοσης

Το δεύτερο μοντέλο ήταν η Kiev 88 που στηρίστηκε σχεδιαστικά σε προηγούμενα μοντέλα του ίδιου εργοστασίου τις Salyut και Salyut-S. Όλες τους είναι αντίγραφα των πρώτων Hasselblad 1000F και 1600F, αλλά σε τόσο χαμηλή τιμή που η Kiev 88 έφτασε να είναι το πιο πετυχημένο μοντέλο του εργοστασίου. Για να σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα η εταιρεία για την Kiev 88 είχε κατασκευάσει έναν fisheye φακό τον Arsat 30mm f/3.5 που κόστιζε γύρω στα 200 δολάρια, ο φθηνότερος αντίστοιχος Σουηδικός, Γερμανικός η Γιαπωνέζικος φακός κόστιζε γύρω στις 6000 δολάρια.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

Μια φωτογραφική μηχανή από την Σουηδία

Η Σουηδέζα Hasselblad

Η οικογένεια Hasselblad ανάμεσα στις άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες ήταν και ο αποκλειστικός εισαγωγέας διανομέας των προϊόντων της Kodak στην Σουηδία. Όμως o διάδοχος της δυναστείας Βίκτωρ Hasselblad αποφάσισε να ακολουθήσει τον δικό του επιχειρηματικό δρόμο και παράτησε την οικογενειακή επιχείρηση. Μιας και ο ίδιος ήταν πολύ πετυχημένος φωτογράφος άγριας φύσης, άνοιξε φωτογραφείο στην αρχή στο κέντρο του Γκέτεμποργκ μετά μια μικρή βιοτεχνία στην οποία κατασκεύασε φωτογραφικές μηχανές για τον σουηδικό στρατό και ρολόγια, αλλά πάντοτε το όνειρο του ήταν να κατασκευάσει την πιο αξιόπιστη και ποιοτική φωτογραφική μηχανή και τα κατάφερε.

Στις 6 Οκτωβρίου 1948 σε μια συνέντευξη στην Νέα Υόρκη παρουσιάστηκε η Hasselblad 1600F η πρώτη φωτογραφική μηχανή της σουηδικής εταιρείας που όμως είχε πολλά προβλήματα, γρήγορα την αντικατέστησε η 1000F που είχε όσες διορθώσεις και βελτιώσεις μπορούσε να σκεφτεί ο Βίκτωρ και οι μηχανικοί του. Το 1952 ακριβώς λόγω της κακής φήμης του προηγούμενου μοντέλου το περιοδικό Modern Photography έκανε στην μηχανή ένα εξαντλητικό τεστ τραβώντας 500 ρολά φιλμ και ρίχνοντας την μηχανή κάτω δύο φορές επίτηδες. Η Hasselblad 1000F δεν έπαθε τίποτε, ενώ οι φωτογραφίες και με τους 6 φακούς της ήταν εξαιρετικής ποιότητας, ποιότητα που μέχρι τότε υπήρχε μόνο στις φωτογραφικές μηχανές με πολύ μεγάλο μέγεθος φιλμ. Ένας θρύλος γεννήθηκε!

Το 1957 παρουσιάστηκε μια ακόμη θρυλική Hasselblad η 500C. Ακολούθησε η Hasselblad SWA το 1954, ακολουθούμενη από την ευρυγώνια Hasselblad SWC (1957) και την Hasselblad 500 EL (1965). Αυτές οι κάμερες αποτέλεσαν τη βάση του συστήματος Hasselblad για πολλά χρόνια. Το όνομα Hasselblad έγινε συνώνυμο της αξιοπιστίας της φωτογραφικής μηχανής και της ποιότητας της φωτογραφικής εικόνας.

Το 1962 ο αστροναύτης της NASA Walter Schirra πήρε μαζί του με δική του πρωτοβουλία σε μια πτήση του προγράμματος Mercury, μια Hasselblad 500C. Αυτό εγκαινίασε μια συνεργασία με την NASA που εκτίμησε τις εξαιρετικής ποιότητας φωτογραφίες που έφερε πίσω ο αστροναύτης. Το αποκορύφωμα αυτής της συνεργασίας ήταν η πτήση του Apollo 11 και τα πρώτα βήματα ανθρώπων στο φεγγάρι που όλα καταγράφηκαν με τις ειδικά κατασκευασμένες για το διάστημα Hasselblad.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.