Monthly Archives: February 2022

Παντελής Κορδώνης ως φωτογράφος

Κείμενα και Φωτογραφίες, Μια Φωτογραφία,

Μια φωτογραφία του Παντελή Κορδώνη στην Πειραιώς

Σήμερα ψάχνοντας για κάτι άλλο, βρήκα κάτι άλλο. Ανασύροντας από το καλάθι των αναμνήσεων βγαίνουν μαζί κι άλλες αναμνήσεις σαν τα κερασάκια. Έτσι ψάχνοντας, ανάμεσα σε  παλιά πράγματα βρήκα αυτή την φωτογραφία του φίλου μου Παντελή Κορδώνη που χάθηκε τόσο πρόωρα  τον Μάιο του 2021. Είναι το 1992, είμαστε στο δεύτερο έτος της Focus και δουλεύουμε και οι δύο στον Γεραμά. Είμαστε σε φωτογραφική βόλτα στο γκάζι στην Πειραιώς, πριν αναβαθμιστεί η περιοχή. Έχω γνωρίσει και  έχω φωτογραφίσει κάτι Πομακάκια στα στενάκια που τώρα είναι τα μαγαζάκια του Κεραμικού  και πάμε να τα φωτογραφίσει και ο Παντελής . Είναι ας πούμε η περίοδος μου της φωτογραφίας δρόμου (για αυτό και το Μπρεσονικό μαύρο πλαίσιο) και όντως αυτή την φωτογραφία του Παντελή, την θεωρώ μιας από τις καλύτερες φωτογραφίες μου εκείνης της περιόδου.

Δεν είχα σκοπό να κάνω ανάρτηση με αυτή την φωτογραφία στο blog μου αλλά κάνοντας αναζήτηση με το όνομα του Παντελή δεν βρήκα καμία φωτογραφία του στο διαδίκτυο. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν χάνονται αν τους θυμόμαστε, αν τους αναφέρουμε στις συζητήσεις μας, στα άρθρα μας στις αναρτήσεις μας. Ο Παντελής ήταν ένας πολύπλευρος και πολυτάλαντος άνθρωπος. Ένας καλός φίλος. Σίγουρα υπήρξαμε τυχεροί όσοι των γνωρίσαμε. Πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις είχαμε κάνει για βιβλία και συγγραφείς. Δεν ήταν τυχαίο ότι αργότερα και για πολλά χρόνια, είχε το βιβλιοπωλείο Ελλέβορος στην Χαλκίδα.

O Παντελής ανάμεσα στο υπόλοιπα ταλέντα του υπήρξε και εξαιρετικός φωτογράφος. Υπάρχουν  δικές του φωτογραφίες, φωτογραφίες που έχει τραβήξει στο ίντερνετ, αλλά τις θεωρώ ελάχιστες. Μια από αυτές που μπόρεσα να βρω αφορά μια φωτογραφία από μια σειρά με αντρικό γυμνό, μάλιστα θυμάμαι κάποιες από αυτές τις είχαμε τυπώσει μαζί στον σκοτεινό θάλαμο. Σας την παραθέτω.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

The Open Door – William Henry Fox Talbot

Η ιστορία μιας Φωτογραφίας, Ιστορία της Φωτογραφίας, ,

Μια ανοιχτή πόρτα στην σχέση ζωγραφικής και φωτογραφίας

Μια από τις φωτογραφίες του πρωτοπόρου της φωτογραφίας και εφευρέτη της Καλοτυπίας William Henry Fox Talbot (1800-1877), που θαυμάστηκαν περισσότερο στην εποχή του και παρουσιάστηκε στο πρώτο βιβλίο με φωτογραφίες στο περίφημο The Pencil of Nature ως η πλάκα νούμερο 6, είναι η φωτογραφία με τίτλο The Open Door. Σε αυτή την φωτογραφία ο Talbot κάνει μια συνειδητή προσπάθεια να θυμίσει την  ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα που έτσι κι αλλιώς έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης στην Αγγλία της εποχής του.

Η εικόνα νούμερο 6 στο The pencil of nature

Μια από τις πρώτες προσπάθειες με την σκούπα

Άλλη σκούπα αλλιώς

Εμείς πλέον με την άνεση του διαδικτύου μπορούμε να αναζητήσουμε τις αντίστοιχες επιρροές, αλλά και να βρούμε προηγούμενες “αποτυχημένες” προσπάθειες του Talbot, πριν από αυτή που παρουσιάστηκε στο βιβλίο. Όπως γράφει ο Talbot στο βιβλίο του  για την πλάκα νούμερο 6 (που φυσικά δεν κρύβει την επιρροή του από την ολλανδική ζωγραφική). ” Ο κύριος σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να καταγράψει το ξεκίνημα μιας νέας τέχνης πριν από την περίοδο της ωριμότητας  που σίγουρα θα έρθει με την βοήθεια του βρετανικού ταλέντου. Αυτή εδώ είναι μια ασήμαντη προσπάθεια της νηπιακής της ηλικίας που μερικοί καλοί φίλοι είχαν την ευγένεια να επαινέσουν. Έχουμε αρκετή γνώση γύρω από την ολλανδική σχολή της τέχνης, που αναπαριστά σκηνές με καθημερινές και οικείες.  Το μάτι ενός ζωγράφου συχνά στέκεται εκεί που οι απλοί άνθρωποι δεν βλέπουν κάτι το αξιοσημείωτο.   Μια περιστασιακή αναλαμπή του ήλιου ή μια σκιά μπροστά στο μονοπάτι, μια βελανιδιά ξεραμένη από τον χρόνο ή μια πέτρα καλυμμένη με βρύα, μπορεί να ξυπνήσει μια σειρά από σκέψεις και συναισθήματα και να γεμίσει με εικόνες την φαντασία”.

Πίνακες του Pieter de Hooch με σκούπες

Το κορίτσι με την σκούπα του Rembrandt 

Σκεπτόμενος όλα αυτά ο  Talbot,  δεν φωτογράφησε αυτό που θα ήταν αναμενόμενο. Τα ιστορικά κτίρια του Αβαείου του Lacock  που ήταν το σπίτι του για παράδειγμα, αλλά την απλή ξύλινη πόρτα του στάβλου και την ταπεινή σκούπα, ένα δερμάτινο λουρί και ένα φανάρι. Αυτά τα ταπεινά  αντικείμενα είναι τα μέσα του για ένα πρώιμο , τόσο συγκινητικό φωτογραφικό δοκίμιο. Αφορμή για αυτή μου την ανάρτηση που έδωσε η άμεση  αναφορά του κου Κώστα Ιωαννίδη στην ομιλία του “Φωτογραφία και Ζωγραφική τον 19ο αιώνα”, που παρακολούθησα πριν από μέρες στο εθνικό μουσείο σύγχρονης τέχνης. Η αναφορά ήταν  για έναν συγκεκριμένο πίνακα του  Ολλανδού ζωγράφου Pieter de Hooch (1629-1684,) ως πηγή έμπνευσης για την φωτογραφία του Talbot. Με λίγο επίμονο ψάξιμο βρήκα και περισσότερες σχετικές φωτογραφίες του Talbot, όπως και περισσότερους σχετικούς πίνακες του  Pieter de Hooch και έναν του Rembrandt.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

John Jabez Edwin Paisley Mayall (1813–1901) – Φωτογράφος

Η ιστορία μιας Φωτογραφίας, Κείμενα και Φωτογραφίες,

Ένας παπατζής της Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας

O John Jabez Edwin Paisley Mayall (1813–1901) δεν είναι ο μεγαλύτερος παπατζής  στην ιστορία της φωτογραφίας, συγκεκριμένα στην ιστορία της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, αλλά σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους. Αφού κατόρθωσε να φαλιρίσει μια ακμάζουσα επιχείρηση σχετική με την βαφή των υφασμάτων που του είχε κληροδοτήσει ο πατέρας του και αφού σχεδόν έριξε έξω το πανδοχείο που του κληροδότησε ο πεθερός του, μετανάστευσε στην Αμερική. Εκεί έγινε φωτογράφος, αλλά κατάφερε να πλασάρει τόσο καλά τον εαυτό του που έδινε συνεντεύξεις στα σχετικά περιοδικά, έγραφε άρθρα για την φωτογραφία και άλλα τέτοια φαιδρά που έχουν επαναληφθεί πολλές φορές ανά χώρα και εποχή μέχρι τις μέρες μας, αλλά ίσως ο John να ήταν ο πρώτος διδάξας.

Αυτοπορτρέτο του John Jabez Edwin Paisley Mayall

Σπουδαία φωτογραφική προσωπικότητα, μόνο που ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του σαν τέτοια. Έχω γνωρίσει αρκετές τέτοιες προσωπικότητες όλα τα χρόνια που παρακολουθώ και την Ελληνική φωτογραφία, που θεωρούσαν τους εαυτού τους μεγάλους φωτογράφους χωρίς να έχουν τραβήξει ούτε μια φωτογραφία της προκοπής. Μάλιστα έγραφαν και άρθρα και εξέδιδαν και βιβλία για την φωτογραφία.  Του John του χρωστάμε βέβαια κάτι. Ότι όπου βρεθεί και όπου σταθεί σε όλη την ζωή του, υποστηρίζει ότι η φωτογραφία είναι υψηλή τέχνη (ειδικά οι φωτογραφίες που τραβάει αυτός). Βέβαια για τον εαυτό του  ισχυρίζεται ότι είναι ο  σπουδαιότερος εκπρόσωπος της επί της γης. Τραβάει είναι η αλήθεια αρκετά καλές νταγκεροτυπίες, όπως και δεκάδες άλλοι φωτογράφοι του καιρού του, όμως εγώ πουθενά στα πορτραίτα του δεν βλέπω τον μεγάλο καλλιτέχνη που αυτός υποστηρίζει με περηφάνια ότι είναι, από την πρώτη στιγμή που παρουσιάζεται σαν φωτογράφος. Μα τι φωτογράφος λέω; σαν μεγάλος καλλιτέχνης συστήνεται παντού και στις διάφορες απογραφές. Ποτέ σαν φωτογράφος.

Η βασίλισσα Βικτωρία σε φωτογραφία του John Jabez Edwin Paisley Mayall

Όταν επιστρέφει στην Αγγλία μάλιστα καταφέρνει να περάσει σαν σπουδαίος καλλιτέχνης σε τόσο μεγάλο βαθμό που γίνεται σχεδόν αποκλειστικός φωτογράφος για μια περίοδο της βασιλικής οικογένειας και μάλιστα κυκλοφορεί και ένα λεύκωμα με φωτογραφίες της Βασίλισσας Βικτωρίας και των συγγενών της που πούλησε πάνω από 60000 αντίτυπα. Ο τύπος αυτός (ελπίζω να μην ανακαλυφθούν τίποτε θεϊκές φωτογραφίες του και αναγκαστώ να καταπιώ την γλώσσα μου) αν πιστέψουμε βέβαια τα δικά του λόγια και κάποιων λίγων κλακαδόρων βελτίωσε κατά πολύ την φωτογραφική τεχνική.  Πριν από την επιστροφή του στην Αγγλία είχε τη φήμη  ότι δημιουργεί εξαιρετικές  αλληγορικές εικόνες όπως αυτές που δημιούργησε για να εικονογραφήσει  ένα από τα σύμβολα του χριστιανισμού, την “Κυριακή προσευχή” ή απλούστερα το γνωστό σε όλους “Πάτερ Ημών”.

Φωτογραφία του Καρλ Μαρξ από τον John Jabez Edwin Paisley Mayall

 Τον Απρίλιο του 1847 (μόλις 8 χρόνια μετά από την ανακοίνωση της ντεγκεροτυπίας στη γαλλική ακαδημία επιστημών) έγραψε δύο βαρυσήμαντα  άρθρα στο περιοδικό ‘The Athenaeum’, ένα σημαντικό αγγλικό περιοδικό του καιρού του για την λογοτεχνία, την επιστήμη και τις τέχνες, όπου εξέφραζε τις απόψεις του για τον επιχρωματισμό  αλλά και το  ‘chiaroscuro’ στις εκτυπώσεις νταγκεροτυπίας. Μετά από αυτό επικεντρώθηκε στην δημιουργία εικόνων ποιητικών και γεμάτων συναίσθημα (όπως λέει ο ίδιος). Μάλιστα με αρκετές από αυτές πήρε μέρος στην μεγάλη έκθεση του Λονδίνου το 1851 (που είναι όλες αυτές οι σπουδαίες φωτογραφίες;). Μάλιστα αυτή την σπουδαία έκθεση την φωτογράφησε κιόλας και σώζονται αρκετές φωτογραφίες του. Σταματάω δεν λέω άλλα. Μας άφησε όμως μερικές ωραίες  φωτογραφίες του Καρλ Μαρξ! Οπότε μόνο και μόνο για αυτό και για το λόγο ότι είναι από τους πρώτους που υποστήριξε με τέτοιο σθένος ότι η φωτογραφία είναι υψηλή τέχνη, του αξίζει μια ανάρτηση στο blog μου και μια θέση στο βιβλίο που γράφω για την ιστορία της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

 

Η Κική του Μονπαρνάς ως μοντέλο

Κείμενα και Φωτογραφίες

Η Kiki de Montparnasse ως μούσα καλλιτεχνών του μεσοπολέμου

Μετά την προηγούμενη ανάρτηση μου για την φωτογραφία του Man Ray με τον τίτλο  Le Violon d’Ingres  (Δείτε την ανάρτηση)κάποιοι μου εξέφρασαν την απορία τους για το μοντέλο, την Kiki de Montparnasse. Έτσι αποφάσισα να κάνω την σημερινή ανάρτηση και να φωτίσω μια από τις πλευρές της, αυτή του μοντέλου. Η Κική του Μονπαρνάς όπως ήταν το ψευδώνυμο της (το αληθινό της όνομα ήταν Alice Ernestine Prin),  υπήρξε τραγουδίστρια, περφόρμερ, ηθοποιός , εικαστική καλλιτέχνης, ηρωίδα μυθιστορημάτων και ιδιοκτήτρια καμπαρέ. Στο τέλος με την συγγραφή των απομνημονευμάτων της και συγγραφέας.

Ο Man Ray μπροστά από ένα πορτρέτο της Κικής

Στην σημερινή μου ανάρτηση θα ασχοληθώ μόνο με μια  ιδιότητα της,  αυτή του μοντέλου. Αυτή η μυθιστορηματική προσωπικότητα που δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τους εθισμούς της, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά,  δυστυχώς πέθανε νεότατη στα 51 της χρόνια. Ο μεγάλος γιαπωνέζος ζωγράφος Tsuguharu Foujita είπε ότι μαζί με την Κική θάφτηκαν και οι υπέροχες μέρες στο Μονπαρνάς. Σημειώνω ότι ο Tsuguharu Foujita και ο Ernest Hemingway, είχαν προλογίσει την πρώτη έκδοση της αυτοβιογραφίας της με τίτλο Kiki’s Memoirs το 1929.

Φωτογραφία του Man Ray

Ένα ορφανό 14χρονο κορίτσι που δουλεύει από εδώ και από εκεί για να επιζήσει ξεκινάει να ποζάρει σαν μοντέλο για γλύπτες και ζωγράφους από το 1915. Όμως πολύ γρήγορα ο χαρακτήρας και το ταπεραμέντο της θα την κάνουν ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στο Παρίσι του μεσοπολέμου. Η μικρή Alice θα μεταμορφωθεί σταδιακά σε Kiki, μετά σε Kiki de Montparnasse και στο τέλος στην Κική, την βασίλισσα του Μονπαρνάς. Ο πρώτος που εκτίμησε την Κική σαν μοντέλο ήταν ο Ρώσος ζωγράφος Chaim Soutine που την σύστησε στους περισσότερους από τους καλλιτέχνες που δούλευαν εκείνη την περίοδο στο Παρίσι και δεν ήταν λίγοι.  Ανάμεσα τους οι Sanyu,    Julian Mandel, Tsuguharu Foujita, Constant Detré, Francis Picabia, Jean Cocteau, Arno Breker, Alexander Calder, Per Krohg, Hermine David, Pablo Gargallo, Mayo, Tono Salazar,   Moïse Kisling και Maurice Mendjisky για να αναφέρουμε μερικούς. Ο Chaim Soutine είναι αυτός που της έδωσε  το ψευδώνυμο Κική επειδή το όνομα της στα ελληνικά ήταν Αλίκη, ενώ καθοριστική ήταν η συνάντηση της με τον Man Ray το 1921.

Φωτογραφία του Man Ray

Για όλη την επόμενη δεκαετία που η Κική του Μονπαρνάς μεσουράνησε, υπήρξε μούσα και ερωμένη του Man Ray, ενώ χάρη σε μια πειραματική ταινία του η Κική αποφάσισε να δοκιμάσει να κάνει καριέρα στον κινηματογράφο, που δεν προχώρησε.  Για την ιστορία αναφέρω ότι η 8χρονη ερωτική σχέση τους τελείωσε όταν ο Man Ray γνώρισε την Lee Miller, αλλά η φιλική τους στενή σχέση κράτησε μέχρι τον θάνατο της Κικής το 1953 . Όμως κυρίως την δεκαετία του 20′ της είχε κάνει μια σειρά από φωτογραφίες που θα μείνουν για πάντα στην ιστορία της τέχνης.

Φωτογραφία του Man Ray

Μερικά από αυτά τα ιστορικά πορτρέτα βλέπετε πιο πάνω. Εκτός από τα σουρεαλιστικά φωτογραφικά πορτραίτα του Man Ray, η Κική είχε ποζάρει και σε άλλους φωτογράφους και μάλιστα αρκετές φορές γυμνή. Μάλιστα μια σειρά από αυτές τις γυμνές φωτογραφίες είχαν κυκλοφορήσει σε καρτ ποστάλ από τον πολύ γνωστό φωτογράφο γυμνού Julian Mandel.  Παρακάτω σας παρουσιάζω μερικά από τα εμβληματικά έργα τέχνης που έχουν χρησιμοποιήσει σαν μοντέλο  την υπέροχη  Κική του Μονπαρνάς.

Φωτογραφία Julian Mandel

Η Κική με δύο φίλες της φωτογραφημένες από τον Brassai

Constant Detré

Per Krogh

Ernest Correlleau

Kees van Dongen

Gustaw Gwozdecki

Tsuguharu Foujita

Γλυπτό του Pablo Gargallo

Moise Kisling

Moise Kisling

Maurice Mendjisky

Miçao Kono

Kees Van Dongen

Δείτε και την ανάρτηση με την διάσημη φωτογραφία του Man Ray Le Violon d’Ingres

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Νυχτερινή φωτογραφία

Μαθήματα Φωτογραφίας, Φωτογραφική Τεχνική, ,

Μερικές συμβουλές για την νυχτερινή φωτογραφία

Η νυχτερινή φωτογραφία είναι ένα κομμάτι της φωτογραφίας με μεγάλη παράδοση. Στη νυχτερινή φωτογραφία περιλαμβάνονται όλα τα είδη που γίνονται όταν δεν υπάρχει ημερήσιο ηλιακό φως.  Ο πρώτος διδάξας είναι βέβαια ο μεγάλος Μπρασάι (Gyula Halász 1899 – 1984)  που ξεκίνησε να φωτογραφίζει νυχτερινές σκηνές, αλλά και την νυχτερινή ζωή στο Παρίσι του μεσοπολέμου, όμως μετά τον Μπρασάι ακολούθησαν αρκετοί επίγονοι που εμπνεύστηκαν από το έργο του.

Για την νυχτερινή φωτογραφία και τις νυχτερινές σκηνές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ότι φως υπάρχει στον νυχτερινό ουρανό ή το τεχνητό φως που υπάρχει στην πόλεις και στις ανθρώπινες κατασκευές. Αλλά ας περάσουμε γρήγορα στις συμβουλές  της νυχτερινής φωτογράφισης.

Εξοπλισμός για νυχτερινή φωτογράφιση

Για να φωτογραφίσουμε την νύχτα μας κάνει οποιαδήποτε φωτογραφική μηχανή και οποιοσδήποτε φακός. Οι ευρυγώνιοι  φακοί ευνοούν  κάποια θέματα, αλλά σε κάποια άλλα χρειαζόμαστε νορμάλ ή τελεφακούς. Χρειαζόμαστε σίγουρα ένα τρίποδο. Μπορούμε σίγουρα να χρησιμοποιήσουμε κι άλλους τρόπους στήριξης της φωτογραφικής μηχανής. Έχω φωτογραφίσει με την μηχανή στηριγμένη σε ουρανούς αυτοκινήτων και σε μαντρότοιχους, αλλά η καλύτερη λύση είναι ένα σταθερό φωτογραφικό τρίποδο με μια κεφαλή μπίλια. Αν τραβάτε νυχτερινές σκηνές στην πόλη έντονα φώτα κινούμενα ή όχι, μην ξεχνάτε να φορέσετε στους φακούς σας τα σκιάστρα τους ώστε να αποφύγετε ανεπιθύμητα πιθανά θαμπώματα και παράξενες αντανακλάσεις μέσα στα στοιχεία των φακών. Για το τράβηγμα των φακών καλό είναι να έχετε κάποιο τρόπο απομακρυσμένης ενεργοποίησης του κουμπιού της μηχανής. Remote control,  κάποια εφαρμογή στο κινητό ή ηλεκτρονικό ντεκλασέρ. Αν δεν υπάρχει τίποτε από όλα αυτά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την αυτοφωτογράφιση της μηχανής (self -timer) στον χρόνο των 2 δευτερολέπτων που διαθέτουν συνήθως όλες οι μηχανές. Για τον τρόπο λήψης και για την νυχτερινή φωτογράφιση παραμένω πιστός στο Μ ή στο Α-Αv ανάλογα με την περίπτωση.

Φωτογραφία:  Ιωάννα Ενεζλή

Χρόνοι έκθεσης για νυχτερινές φωτογραφίες

Σας παραθέτω κάποιους συνηθισμένους χρόνους έκθεσης για ρύθμιση ευαισθησίας ISO 100 και διάφραγμα f11, για διάφορες συνθήκες νυχτερινής φωτογράφισης.  Η μόνη διαφοροποίηση υπάρχει στην φωτογράφιση κεραυνών και την φωτογράφιση του γαλαξία που τις παραθέτω στο τέλος της λίστας

Νυχτερινό τοπίο πόλης από 10-30 δευτερόλεπτα

Αντανακλάσεις των νυχτερινών φώτων στο νερό  30-60 δευτερόλεπτα

Εορταστικός στολισμός πόλεων 10-30 δευτερόλεπτα

Κινούμενα φώτα αυτοκινήτων στην πόλη 15-30 δευτερόλεπτα

Νυχτερινά τοπία φωτισμένα από το φως της Πανσελήνου 15 – 30 λεπτά

Σκηνές με φωτιά εξωτερικές  δευτερόλεπτα 1-4 δευτερόλεπτα

Επιγραφές νέον  1-4 δευτερόλεπτα

Πυροτεχνήματα 1- 60 δευτερόλεπτα

Κεραυνοί  – αστραπές  (ISO 100 – f5,6 – ταχύτητα ανάλογα με τον περιβαλλοντολογικό φωτισμό)

Φωτογράφιση γαλαξία  (ISO 6400 – f8 – 20 δευτερόλεπτα)

Πολλά από τα είδη αυτής της φωτογραφίας περιλαμβάνονται στη Φωτογραφία Μακράς Έκθεσης.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Πρωινό τμήμα Φεβρουαρίου 2022 – Ιουλίου 2022

Μαθήματα Φωτογραφίας, Φωτογραφικά Νέα, ,

Πρωινό τμήμα για μάθημα κάθε Τετάρτη πρωί 9-1

Εκτός από το απογευματινό νέο τμήμα του Εξάμηνου Κύκλου Μαθημάτων Φωτογραφίας για αρχάριους του fotoart με δάσκαλο τον Δημήτρη Ασιθιανάκη, που τα μαθήματα θα γίνονται κάθε Τετάρτη από σήμερα 9 Φεβρουαρίου μέχρι  την Τετάρτη 27 Ιουλίου, έχει σχηματιστεί και πρωινό τμήμα. Τα μαθήματα για το πρωινό τμήμα θα γίνονται κάθε Τετάρτη 9-1 το πρωί, κι αυτά μέχρι τις 27 Ιουλίου. Είναι σημαντικό ότι τα τμήματα πάνε μαζί όσο αφορά την ύλη και τις ασκήσεις οπότε οι συμμετέχοντες έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα μαθήματα είτε πρωί είτε απόγευμα, ανάλογα με το πότε τους βολεύει.

Πληροφορίες

Στα τηλέφωνα 2105745625 – 6944303397

ή κάντε μου αίτημα φιλίας στο Facebook

https://www.facebook.com/dimitrios.asithianakis

Κάθε Τετάρτη, απογευματινό και πρωινό τμήμα

Ο εξάμηνος κύκλος μαθημάτων φωτογραφίας του fotoart είναι για αρχάριους που θα ξεκινήσουν από το 0 χωρίς καμία πρότερη φωτογραφική γνώση. Αλλά  είναι και για ανθρώπους που ξέρουν κάποια πράγματα για την φωτογραφία και θέλουν να τα συστηματοποιήσουν και να τα  ξεκαθαρίσουν.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

 

 

Full Frame μηχανές και Crop μηχανές

Κείμενα και Φωτογραφίες, Φωτογραφικά Στερεότυπα,

Τα μεγέθη του ψηφιακού αισθητήρα στην φωτογραφία

Ενώ στα περισσότερα άρθρα μου που αφορούν τα φωτογραφικά στερεότυπα συνήθως έχουμε να κάνουμε με αντίπαλες γνώμες και παρατάξεις, ανάμεσα στις full frame και στις Crop ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, ανάμεσα στους χρήστες τους δηλαδή, δεν υπάρχει κάποια αντιπαλότητα. Συνήθως οι χρήστες Crop ζηλεύουν αυτούς με τις Full Frame και θέλουν κάποια μέρα και εκείνοι να αποκτήσουν μια Full Frame φωτογραφική μηχανή. Εδώ το φωτογραφικό στερεότυπο είναι ότι πάντα οι Full Frame μηχανές θεωρούνται καλύτερες και αποτελούν τα αντικείμενα του πόθου για όλους τους φωτογράφους. Οι σύγχρονες ψηφιακές μονοοοπτικές φωτογραφικές μηχανές με καθρέπτη (DSLR), αλλά και οι  φωτογραφικές μηχανές χωρίς καθρέπτη (Μirrorless) χωρίζονται σε δύο  μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με το μέγεθος του ψηφιακού αισθητήρα που διαθέτουν, δηλαδή του φωτοευαίσθητου υλικού που έχει αντικαταστήσει το φιλμ. Η μια κατηγορία ονομάζεται FULL FRAME (ολόκληρου κάδρου) επειδή το μέγεθος του αισθητήρα είναι ίδιο με το μέγεθος του φιλμ 135 δηλαδή 24mmX36mm, ενώ η άλλη κατηγορία ονομάζεται CROP (κομμένου κάδρου) επειδή το μέγεθος του αισθητήρα είναι μικρότερο (περίπου το μισό) από το μέγεθος του καρέ στο φιλμ 135, και μοιάζει πολύ με το κινηματογραφικό καρέ στο φιλμ με πλάτος 35mm. Μερικές εταιρείες έχουν διαφορετικό χαρακτηριστικό όνομα για κάθε κατηγορία (για παράδειγμα η Nikon ονομάζει DX τις μηχανές crop και τους φακούς τους, ενώ FX τα full frame σώματα). Παρόλο που οι FULL FRAME φωτογραφικές μηχανές είναι αυτές που θεωρούνται επαγγελματικές και σε γενικές γραμμές διαθέτουν καλύτερα χαρακτηριστικά από τις CROP, μερικά από τα χαρακτηριστικά τους μπορεί να είναι και μειονεκτήματα για κάποιους φωτογράφους. Για αυτό τον λόγο θα αναλύσω τα χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας, ώστε να μπορείτε να αποφασίσετε ποια κατηγορία ταιριάζει καλύτερα στο είδος της φωτογραφίας που θέλετε να κάνετε και πρώτα και κύρια στο πορτοφόλι σας.

Ας ξεκινήσω με τις Full Frame. Οι φωτογραφικές μηχανές πλήρους κάδρου είναι σε όλες τις εταιρείες οι φωτογραφικές μηχανές που απευθύνονται στους επαγγελματίες φωτογράφους. Οι τιμές τους είναι πολύ υψηλές. Αν και τα τελευταία χρόνια οι φωτογραφικές εταιρείες έχουν βάλει νερό στο κρασί τους με αποτέλεσμα τα φθηνά μοντέλα FULL FRAME να πλησιάζουν τις τιμές των ακριβών μοντέλων CROP, το θέμα της τιμής είναι σημαντικό γιατί με 300 ευρώ για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να αποκτήσει την πιο φθηνή DSLR με crop αισθητήρα, ενώ θέλει τουλάχιστον το τετραπλάσιο με πενταπλάσιο ποσό για να αποκτήσει την πιο φθηνή full frame. To σημαντικότερο πλεονέκτημα των full frame φωτογραφικών μηχανών είναι ότι διαθέτουν καλύτερα χαρακτηριστικά στην καταγραφή της εικόνας καθώς με μεγαλύτερο μέγεθος αισθητήρα μπορούν είτε να διαθέτουν μεγαλύτερο μέγεθος εικονοστοιχείων (pixel) για την ίδια ανάλυση, είτε μεγαλύτερο σύνολο εικονοστοιχείων με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ανάλυση. Αυτό οδηγεί σε καλύτερο εύρος έκθεσης, σε μεγαλύτερο δυναμικό εύρος έκθεσης, αλλά και σε μεγαλύτερο βάθος χρώματος, ενώ πολύ σημαντική παράμετρος είναι ο χαμηλότερος ψηφιακός θόρυβος για υψηλές ρυθμίσεις ISO, γενικά καλύτερες δυνατότητες καταγραφής φωτογραφιών σε χαμηλό φωτισμό. Όλα τα παραπάνω, συνδυάζονται με πιο ανθεκτικά σώματα περισσότερο προστατευμένα σε σχέση με τις περιβαλλοντικές συνθήκες (θερμοκρασία, σκόνη, υγρασία), με μεγαλύτερη αντοχή σε μηχανικές καταπονήσεις, ενώ το σύστημα καθρέπτη φωτοφράχτη είναι κατασκευασμένο για περισσότερες χιλιάδες φωτογραφίες (κλικ). Αυτά όλα όμως, οδηγούν και σε δυο χαρακτηριστικά που μπορεί για κάποιους να είναι μειονεκτήματα. Σε μεγαλύτερο όγκο και βάρος. Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι οι φακοί. Όλες οι εταιρείες κατασκευάζουν πλήρες σύστημα εναλλακτικών φακών για τις full frame, αλλά για να έχει κανείς καλούς φακούς για τις full frame χρειάζεται και αρκετά χρήματα. Επίσης ένα ακόμη σημαντικό χαρακτηριστικό, είναι ότι όταν χρειαζόμαστε μικρό βάθος πεδίου (πιο έντονο μπόκε δηλαδή), οι full frame είναι ιδανικές καθώς μπορούμε να το πετύχουμε ευκολότερα.

Οι φωτογραφικές μηχανές μικρότερου ή μισού κάδρου (crop) διαθέτουν  σαν το σημαντικότερο χαρακτηριστικό τους την χαμηλή τιμή. Ενώ μπορεί να πλησιάζουν ή να είναι εξίσου καλές όσο αφορά τον εύρος έκθεσης, τα χαρακτηριστικά της ευαισθησίας (ISO), την προστασία από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και τα υπόλοιπα, είναι σε γενικές γραμμές λιγότερο ογκώδεις και ελαφρύτερες από τις full frame. Λόγω του μικρότερου αισθητήρα η εστιακή απόσταση τω φακών πολλαπλασιάζεται με τον λόγο της μεγέθυνσης (για παράδειγμα Χ1,5 στις Nikon και Χ1,6 στις Canon). Αυτό, ενώ αποδεικνύεται μειονέκτημα για τους ευρυγώνιους φακούς, για τους τηλεφακούς είναι μεγάλο πλεονέκτημα μιας και όλοι οι τηλεφακοί γίνονται μεγαλύτεροι λες και τους έχεις τοποθετήσει τηλεμετατροπέα (teleconverter) με τον αντίστοιχο συντελεστή-πολλαπλασιαστή, αλλά χωρίς να χάνουν σε φωτεινότητα. Ακριβώς επειδή έχουν μικρότερο μέγεθος οι crop φωτογραφικές μηχανές έχουν μεγαλύτερο βάθος πεδίου για ίδια διαφράγματα και μπορεί είναι μειονέκτημα ή πλεονέκτημα ανάλογα το είδος της φωτογραφίας που κάνεις.  Όλες οι φωτογραφικές εταιρείες κατασκευάζουν φακούς που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε crop φωτογραφικές μηχανές (και σε full frame αλλά χρησιμοποιώντας μόνο το αντίστοιχο τμήμα του αισθητήρα), αλλά στις crop φωτογραφικές μηχανές μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι φακοί για τις full frame. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο φωτογράφος με crop μηχανή να έχει στην διάθεση του μεγαλύτερη ποικιλία εναλλακτικών φωτογραφικών φακών.

Για να προσπαθήσουμε να τα συνοψίσουμε.  Σαφέστατα οι full frame DSLR και Mirroless φωτογραφικές μηχανές είναι οι ιδανικές για την μέγιστη φωτογραφική ποιότητα αλλά με το αντίστοιχο αρκετά μεγάλο κόστος για τα σώματα και τους φακούς. Διαθέτουν πιο προηγμένες τεχνολογίες και ποιότητα κατασκευής, χαρακτηριστικά που όλο και περισσότερο περνάνε και στις πολύ φθηνότερες crop φωτογραφικές μηχανές. Ακριβώς επειδή συμβαίνει αυτό, έχουμε δει crop φωτογραφικές μηχανές να χαρακτηρίζονται επαγγελματικές και να κερδίζουν την προτίμηση των φωτογράφων, ενώ κάποιες από τις φθηνές Full Frame να χαρακτηρίζονται μηχανές για ψαγμένους ερασιτέχνες και όχι επαγγελματικές. Οι Full Frame τις περισσότερες φορές είναι πολύ μεγαλύτερες σε όγκο και βάρος.  Από την άλλη οι crop είναι ιδανικές για να χτίσεις ένα φωτογραφικό σύστημα με μικρότερο κόστος, αλλά και πλεονεκτήματα όσον αφορά το μεγαλύτερο βάθος πεδίου ή αν κάποιος  χρειάζεται μεγάλους τηλεφακούς σε χαμηλό κόστος, ενώ είναι ελαφρύτερες και μικρότερες σε διαστάσεις. Τελικά για το είδος της φωτογραφίας που κάνετε τι λέτε αξίζει να περιμένει κανείς να αποκτήσει μια ακριβότερη Full Frame ή μπορεί να αρκεστεί σε μια Crop;

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397