Monthly Archives: March 2021

Εστιακή απόσταση στην φωτογραφία

Εστιακή απόσταση ή εστιακό μήκος στην φωτογραφία

Ο όρος εστιακή απόσταση παρόλο που είναι σε κοινή χρήση στην φωτογραφία καθώς είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των φωτογραφικών φακών, συνήθως δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί. Τον όρο εστιακή απόσταση τον βρίσκουμε στην φυσική και συγκεκριμένα στην οπτική  από εκεί μαθαίνουμε ότι η εστιακή απόσταση  ενός οπτικού συστήματος είναι το μέγεθος που μας δείχνει πόσο έντονα το σύστημα συγκλίνει ή αποκλίνει το φως.  Σε περίπτωση που ο θεωρητικός  φακός στην οπτική δεχθεί παράλληλες ακτίνες  φωτός,  εστιακή απόσταση σε mm ή και σε cm είναι η απόσταση που χρειάζεται να διανύσουν οποία παράλληλες ακτίνες για καταλήξουν (εστιαστούν) στο σημείο εστίασης που στην περίπτωση της φωτογραφίας είναι το επίπεδο του φιλμ ή του ψηφιακού αισθητήρα.

Επειδή  ένα άλλο μέγεθος, ή ισχύς ενός φακού είναι αντίστροφο σε σχέση με την εστιακή απόσταση. Ένα σύστημα με μικρή εστιακή απόσταση έχει μεγαλύτερη οπτική ισχύ σε σχέση με ένα σύστημα με μεγάλη εστιακή απόσταση.  Στην φωτογραφία σπάνια μας απασχολεί η ισχύς ενός φακού (την έχω δει να αναφέρεται μόνο σε φίλτρα close-up) και αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η εστιακή απόσταση καθώς αυτό μας δείχνει γρήγορα και εύκολα  για το τι είδους φακό μιλάμε.

Οι φωτογραφικοί φακοί είναι σύνθετα οπτικά συστήματα που στις περισσότερες περιπτώσεις προσομοιάζουν  έναν απλό συγκεντρωτικό φακό γι αυτό θεωρούμε ότι οι σταθεροί φακοί ότι έχουν μια συγκεκριμένη εστιακή απόσταση που αναφέρεται επάνω στον φακό σε mm, ενώ οι φακοί ζουμ περιλαμβάνουν πολλαπλές εστιακές αποστάσεις  που επάνω στο φακό αναφέρονται μόνο η μικρότερη και η μεγαλύτερη. Η αλήθεια είναι ότι χάρη στην μετακίνηση που συμβαίνει όταν μετακινούμε το δαχτυλίδι  της εστίασης ενός φακού τότε αλλάζει ελαφρά και η εστιακή απόσταση, αλλά συνήθως δεν ασχολούμαστε με αυτή την διαφορά για να μην μας μπερδεύει. Οπότε θεωρούμε ότι ένας φακός με μια συγκεκριμένη ονομαστική εστιακή απόσταση παραμένει ο ίδιος σε όλη την γκάμα των αποστάσεων εστίασης που διαθέτει.  Ένα πίνακα με εστιακές αποστάσεις των φωτογραφικών φακών που μπορείτε να παρατηρήσετε και τις αντίστοιχες γωνίες λήψης σας παραθέτω παρακάτω και νομίζω ότι αυτό είναι ότι χρειάζεται να ξέρει ένας φωτογράφος.

Οπότε, μικρή εστιακή απόσταση σημαίνει για την φωτογραφία μεγάλη γωνία λήψης. Δηλαδή όσο πιο μικρή εστιακή απόσταση, τόσο πιο πολλά από αυτά που βρίσκονται μπροστά μας μπορεί να καταγράψει η φωτογραφική μας μηχανή.  Αυτό συμβαίνει με την μεγάλη ομάδα φακών που ονομάζονται ευρυγώνιοι. Ενώ όσο μεγαλώνει η εστιακή απόσταση τόσο λιγότερα καταγράφει, αλλά  ταυτόχρονα μας φέρνει τα αντικείμενα ή τους ανθρώπους που φωτογραφίζουμε πιο κοντά. Αυτή η δεύτερη ομάδα φωτογραφικών φακών ονομάζονται τηλεφακοί.

O πιο συνηθισμένος τρόπος που γράφετε η εστιακή απόσταση επάνω σε ένα φωτογραφικό φακό

 

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

Άρθρα για τους φωτογραφικούς φακούς

Αναρτήσεις για τους φωτογραφικούς φακούς στο blog μου

Για μια  ακόμη φορά τμήμα αρχαρίων έφτασε στο μάθημα για τους φακούς, είναι ευκαιρία να θυμίσω ποια άρθρα με τίτλους μπορούν να βρουν και να διαβάσουν στο blog μου. Είναι γεγονός ότι στις περισσότερες σχετικές αναζητήσεις στο google πάλι κάποιο σχετικό άρθρο βγαίνει και το βιβλίο μου για τους φακούς πάλι περιλαμβάνει όλο αυτό το περιεχόμενο για τους φωτογραφικούς φακούς, όμως πιστεύω και αυτός ο κατάλογος με  όλα τα άρθρα μου συγκεντρωμένα είναι πολύ χρήσιμος.

Οι φωτογραφικοί φακοί

Φωτογραφικοί Φακοί για Crop και για Full Frame φωτογραφικές μηχανές

Φακοί ζουμ για όλες τις χρήσεις – all around

Κανονικός Φωτογραφικός Φακός (Νορμάλ)

Τα πλεονεκτήματα των σταθερών φωτογραφικών φακών

Διακόπτης Α-Μ στους φωτογραφικούς φακούς

Φωτογραφικοί Φακοί τύπου Internal Focus

Φωτογραφικοί φακοί μάκρο

Φωτογραφικοί φακοί Fisheye (μάτι ψαριού)

Αρχιτεκτονικοί Φακοί

Το Διάφραγμα στη Φωτογραφία

Εστιακή απόσταση στην φωτογραφία

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των φωτογραφικών φακών της Nikon

“Διαβάστε” τους Φακούς της Canon

 

Τα προηγούμενα άρθρα αναρτήσεις μου είναι μερικά από τα θέματα που ασχολούμαστε κατά την διάρκεια των μαθημάτων φωτογραφίας του fotoart .

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

 

Martin Munkacsi – Μάρτιν Μουνκάσι 1896-1963

Martin Munkacsi – Μάρτιν Μουνκάσι Φωτογράφος

Ο Μάρτιν Μουνκάσι (Martin Munkácsi 1896-1963) γεννήθηκε ως  Mermelstein Márton αλλά μιας και η ζωή για τους εβραίους ήταν δύσκολη στην Ουγγαρία την δεκαετία του 20′ άλλαξε το όνομα του. Η καριέρα του σαν δημοσιογράφος ειδικά αθλητικών γεγονότων τον οδήγησε να αποφασίσει να τραβάει και τις φωτογραφίες μόνος του. Αυτό τον έσπρωξε να βρει ευφυείς τρόπος να φωτογραφίζει ανθρώπους σε κίνηση.  Άλλωστε ήταν τα πρώτα χρόνια του ουσιαστικού φωτορεπορτάζ.  Μερικές φωτογραφίες που τράβηξε τυχαία και βοήθησαν να διαλευκανθεί  ένας φόνος του έδωσαν την φήμη ώστε να διεκδικήσει μια διεθνή καριέρα και μια μόνιμη θέση στο γερμανικό εικογραφημένο περιοδικό Berliner Illustrirte Zeitung και στο γερμανικό περιοδικό μόδας Die Dame.  Η πρώτη φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στην Γερμανία ήταν ενός μιας μοτοσυκλέτας μαζί με τον αναβάτη της την στιγμή που πετάει νερά-λάσπες. Ενώ μια από τις επόμενες ήταν η περίφημη μοτοσυκλέτα που τρέχει σε έναν αγώνα με 100 χιλιόμετρα την ώρα

Παρόλο που εκείνη την περίοδο έκανε πολλά ταξίδια και είδε τις  φωτογραφίες του να αναδημοσιεύονται σε πολλά ευρωπαϊκά περιοδικά και φωτογραφίες η θέση του στο περιοδικό Berliner Illustrirte Zeitung και στην Γερμανία είχε ξεκινήσει να είναι επισφαλής καθώς είχε ξεκινήσει η άνοδος των ναζί στην εξουσία. Έτσι άρπαξε την ευκαιρία μιας πρότασης από το περιοδικό μόδας Harper’s Bazaar και μετανάστευσε στην Αμερική. Στο ίδιο περιοδικό είχε τραβήξει μια σειρά φωτογραφιών πραγματικά πρωτοποριακών που είχαν προκαλέσει αίσθηση με το μοντέλο Lucille Brokaw να είναι σε κίνηση για πρώτη φορά σε φωτογραφίες μόδας.

Οι φωτογραφίες του διαμόρφωσαν ένα εντελώς διαφορετικό ύφος στις φωτογραφίσεις μόδας αλλά και στις φωτογραφίσεις πορτραίτων διασήμων. Το παρατσούκλι που του κόλλησαν εκείνη την περίοδο ήταν “The Kinetic Man”.   Εκτός από φωτογραφίες μοντέλων και ανθρώπων σε κίνηση ο  Μάρτιν ήταν ο πρώτος που δημοσίευσε γυμνό σε ένα περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας. Ο Martin Munkacsi δούλεψε αρμονικά με την αρχισυντάκτρια που τον ανακάλυψε την Carmel Snow για αρκετά χρόνια αλλά ενώ συνδιαμόρφωσαν τις εξελίξεις  στον χώρο της μόδας και ο ίδιος πέθανε σχετικά άσημος αλλά και η Carmel Snow δεν έγινε μια διασημότητα όπως αργότερα άλλες αρχισυντάκτριες στον χώρο της μόδας.

Ο Richard Avedon που συχνά αναφέρονταν στον Μάρτιν Μουνκάσι σαν τον πατέρα της φωτογραφίας μόδας μιας και όλους τους φωτογράφους μόδας της εποχής του τους θεωρούσε παιδιά του. Έχει κάνει και αρκετές φωτογραφίσεις που θύμιζαν  το στυλ του Martin Munkacsi ως φόρο τιμής στην φωτογραφική του κληρονομιά. Για όλα αυτά θεωρώ τον Μάρτιν έναν από τους σημαντικότερους φωτογράφους στην ιστορία της φωτογραφίας. Βέβαια έχουμε και την γνωστή συνέντευξη του Henri Cartier-Bresson που έχει πει ότι βλέποντας μιας φωτογραφία του Martin Munkacsi δημοσιευμένη σε ένα περιοδικό το 1932 (την πασίγνωστή με τα γυμνά αγόρια να τρέχουν στην όχθη της λίμνης), είναι αυτή που τον έκανε να πιστέψει στην δύναμη της φωτογραφίας και τελικά να τον κάνει να ασχοληθεί σοβαρότερα μαζί της. Μόνο και μόνο που αποτέλεσε έμπνευση για τον πατριάρχη της φωτογραφίας δρόμου και της αποφασιστικής στιγμής, ο Martin Munkacsi θα έπρεπε να αναφέρεται πάνω -πάνω σε όλες τις λίστες με τους σπουδαίους δασκάλους της φωτογραφίας.

Η περίφημη φωτογραφία Three Boys at Lake Tanganyika που τράβηξε το Martin to 1929 ή το 1930

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

Σεμινάριο φωτογραφία με κινητό τηλέφωνο

Φωτογραφία με χρήση Smartphone Σεμινάριο online από τον ΑΚΤΟ

Ώρες Διδασκαλίας: 14

Εισηγητής: Βασίλης Σαρίογλου, Φωτογράφος

Η χρήση του κινητού τηλεφώνου για τις προσωπικές φωτογραφίσεις του καθενός είναι πλέον πολύ διαδεδομένη. Το κινητό τηλέφωνο χρησιμοποιείται τόσο για την λήψη όσο και για την επεξεργασία των εικόνων, μέσω των applications.

Στο σεμινάριο θα παρουσιαστούν τρεις θεματικοί άξονες, τα τεχνικά θέματα της φωτογραφίας (στην λήψη και στην επεξεργασία των εικόνων), η αισθητική της εικόνας και τα διάφορα είδη φωτογραφίας που μπορεί να ενδιαφέρουν έναν ερασιτέχνη φωτογράφο.

Σε ποιους απευθύνεται

Το σεμινάριο αυτό απευθύνεται σε όλους όσους τους αρέσει η φωτογραφία και θέλουν να μάθουν να χρησιμοποιούν το κινητό τους τηλέφωνο για να μπορούν να κάνουν χρήση όλων των δυνατοτήτων του στις φωτογραφίσεις τους.

Πρόγραμμα σεμιναρίου

Βασικές τεχνικές αρχές Φωτογραφίας.

Βασικές αρχές Design και Σύνθεσης.

Εξοικείωση των συμμετεχόντων με την φωτογραφική μηχανή του κινητού τους τηλεφώνου.

Παρουσίαση και εξοικείωση με προγράμματα (applications) επεξεργασίας εικόνων.

Φωτογράφιση παιδιών.

Φωτογράφιση πορτραίτων.

Φωτογράφιση τοπίων.

Ταξιδιωτική φωτογραφία.

Φωτογράφιση αντικειμένων.

Νυχτερινή φωτογραφία.

Εισηγητής

Ο Βασίλης Σαρίογλου έχει σπουδές φωτογραφίας στο Indiana State University από όπου έλαβε το Master of Fine Arts το 1996. Έχει διδάξει φωτογραφία στα TEI Αθηνών, ESP School of Photography, Leica Academy, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Biennale Arte Emergente. BIG TORINO στην Iταλία τον Μάιο του 2000, στην Biennale of Young Artists of Mediterranean Countries στην Λισαβώνα τον Νοέμβριο του 1994, και στην “Fourth L’ Europe D’ Art D’ Art”, Διεθνής Έκθεση Νέων Καλλιτεχνών, Niort, Γαλλία, τον Αύγουστο του 1991. Είναι επαγγελματίας φωτογράφος από το 1997. Έχει συνεργαστεί με πλήθος διαφημιστικών εταιρειών και περιοδικών. Τα τελευταία χρόνια ειδικεύεται στην αρχιτεκτονική και ξενοδοχειακή φωτογραφία. Παράλληλα εκδίδει το διαδικτυακό περιοδικό αρχιτεκτονικής Architectural Icons.

Τα σεμινάρια ξεκινούν το τελευταίο δεκαήμερο του Μαρτίου.

Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής: Τηλ. 210 52 30 130

(Δυστυχώς στο δελτίο τύπου δεν είχε ακριβείς πληροφορίες για το τον προγραμματισμό και για το κόστος )

 

Φωτογραφία Ερειπίων

Η φωτογράφιση Ερειπίων ως καλλιτεχνική πρακτική

Για πάρα πολλά χρόνια η φωτογράφιση των ερειπίων ήταν ένα από τα αγαπημένα μου φωτογραφικά θέματα στην δημιουργία του προσωπικού φωτογραφικού μου έργου. Ξέρω ότι ξεκίνησε από την αγάπη μου για τους αρχαιολογικούς χώρους αλλά σιγά-σιγά  με τα χρόνια επεκτάθηκε και στις πιο σύγχρονες κατασκευές. Φωτογραφίες ερειπίων που μπορεί να ήταν ένας απλά φθαρμένος τοίχος, ολόκληρα εγκαταλελειμμένα σπίτια, βιομηχανικές εγκαταστάσεις ή και ολόκληρες περιοχές που αφήνονταν να παρακμάσουν. Βέβαια δεν ήμουν ο πρώτος που φωτογράφησα ερείπια. Υπάρχει μια μεγάλη παράδοση στην φωτογραφία, ήδη από την φωτογράφιση αρχαιολογικών χώρων τον 19ο αιώνα, αλλά και από φωτογράφιση σύγχρονων ερειπίων τον 20ο αιώνα.

Lucien Clergue 1955

Το περίεργο ήταν όλα αυτά τα χρόνια να βλέπω την φωτογραφία των ερειπίων να κερδίζει σε δημοτικότητα. Όχι μόνο  σε φωτογράφους  αλλά και σε κοινό ειδικά με το ίντερνετ να γεμίζει από φωτογραφίες που περιγράφουν την σύγχρονη αστική παρακμή και εγκατάλειψη. Οι φωτογραφίες των ερειπίων κέρδισαν τόσο σε δημοτικότητα που εκδόθηκαν συχνά σε  πολυτελή φωτογραφικά λευκώματα, αλλά και σε περιοδικά ειδικά και μη.  Επίσης τα ίδια τα ερείπια μιας που αποδείχτηκαν ελκυστικά κέρδισαν την δημοτικότητα και σε άλλους χώρους εκτός της φωτογραφίας. Οπότε είχαμε αντίστοιχες επιστημονικές μελέτες και δημοσιεύσεις, ακόμη και νέες αρχιτεκτονικές προτάσεις που ενσωματώνουν ερείπια όχι μόνο από ανάγκη όπως στα κηρυγμένα  διατηρητέα ιστορικά κτήρια, αλλά και από άποψη. Δημοτικότητα κέρδισαν και αντίστοιχοι χώροι. Ένα ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι οι εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις στα  λιπάσματα της Δραπετσώνας που στα τελευταία 15 χρόνια που τα φωτογραφίζω συχνά (πήγαινα και φωτογραφικές βόλτες τους μαθητές μου εκεί) μετατρέπονται από σκουπιδότοπος και καταφύγιο απόκληρων,  σε σύγχρονο πάρκο αναψυχής.

Will Gamble Architects

Βέβαια είχαμε και παλιότερα αντίστοιχες προσπάθειες και θα αναφέρω πάλι μια χαρακτηριστική προσπάθεια αποκατάστασης κτηρίων που για μένα παλιότερα ήταν ο παράδεισος της φωτογράφισης ερειπίων . Τα κτήρια της Γαλλικής εταιρείας και γενικότερα τα ίχνη της βιομηχανικής εκμετάλλευσης στην περιοχή του Λαυρίου. Αρκετά από αυτά έχουν μετατραπεί στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου που προσφέρεται για διάφορες χρήσεις και τώρα για να το φωτογραφίσεις χρειάζεται ειδική άδεια.

Δημήτρης Ασιθιανάκης 2018

Η φωτογραφία ερειπίων  και η φωτογράφιση ερειπίων με απασχόλησαν περισσότερο την φετινή χρονιά καθώς αποφάσισα να είναι η έρευνα που θα οδηγήσει στην πτυχιακή μου  εργασία στο μεταπτυχιακό που κάνω φέτος στην  φωτογραφία και στην  οπτική γλώσσα.Oπότε θα δημοσιεύσω σιγά-σιγά τμήματα αυτής της έρευνας και φυσικά στο τέλος και την πτυχιακή μου εργασία. Μια πρώτη προσέγγιση είναι η σημερινή ανάρτηση με τίτλο “Φωτογραφία Ερειπίων”, αλλά θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις και με φωτογραφίες ερειπίων αλλά και θεωρητικά άρθρα.

Δημήτρης Ασιθιανάκης 2019

Ενώ λοιπόν είχαμε μια αύξηση της δημοτικότητας των ερειπωμένων κατασκευών και τόπων αλλά και των φωτογράφων επαγγελματιών ή ερασιτεχνών,  που ασχολούνται με αυτού του είδους τις φωτογραφίσεις σε ερειπωμένους εγκαταλελειμμένους χώρους και κατασκευές  ταυτόχρονα είδαμε  να αναδύεται και μια κριτική  στις φωτογραφίες ερειπίων. Είχαμε την δημιουργία όρων για να περιγράψουν το φαινόμενο.  Από τον επιεική όρο  Ερειπιοφιλία (ruinophilia)  στον απαράδεκτο όρο Πορνογραφία των Ερειπίων (ruin porn) που προσπαθεί να κάνει σκληρή κριτική στην φωτογραφία των ερειπίων.

Δημήτρης Ασιθιανάκης 2020

Η κριτική προέρχεται τόσο από ενδιαφερόμενους μελετητές όσο και από άτομα που πλήττονται από καταστροφή και την αστική παρακμή που οδηγεί στα ερείπια. Για αυτούς τους ανθρώπους η καλλιτεχνική πρακτική της φωτογράφισης των  ερειπίων είναι επιφανειακή και κοντόφθαλμη απεικόνιση της αστικής φθοράς που μετατρέπεται σε τέχνη χωρίς νόημα μιας και η φωτογραφία ερειπίων κατά την άποψη τους μετατρέπει την  δυστυχία σε κάτι σαγηνευτικό και αισθητικά ευχάριστο ή ακόμη χειρότερα ωραίο.  Εγώ στις αναρτήσεις μου βέβαια θα υπερασπιστώ την φωτογραφία των ερειπίων σαν μια υπέροχη καλλιτεχνική πρακτική αλλά και φυσικά σαν μια εξαιρετική  τεκμηριωτική μέθοδο  που πάντα είναι η φωτογραφία. Έτσι μας προσφέρεται η δυνατότητα με την δημιουργία και με την θέαση εικόνων ερειπίων  να στοχαστούμε καλύτερα,  υιοθετώντας  νέες πρακτικές  και προσεγγίσεις στην τέχνη, στην ιστορία αλλά και στην κοινωνιολογική έρευνα.  Για μένα η φωτογραφία των ερειπίων  εκτός από τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης είναι κυρίως ένας δημιουργικός κλάδος σε μια  νέα αρχαιολογία  του σύγχρονου παρελθόντος.

Δημήτρης Ασιθιανάκης 2021

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

Man Ray – Le Violon d’Ingres

H Kiki de Montparnasse ως βιολί σε φωτογραφία του Man Ray

Αυτή είναι η πιο γνωστή φωτογραφία του Man Ray  στο πλατύ κοινό. Η φωτογραφία με τίτλο  με τίτλο Le Violon d’Ingres, δημιουργήθηκε το 1924 και δημοσιεύθηκε στο τελευταίο ιστορικό τεύχος του  σουρεαλιστικού περιοδικού  Littérature  – που είχε διευθυντή τον αρχηγό των σουρεαλιστών André Breton-  τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς.

Ο Man Ray με το γνωστό παιγνιώδες και σουρεαλιστικό του ύφος εμπνέεται από πίνακες σαν τον Valpinçon Bather (1908)  και τον The Turkish Bath  (1862),  του  νεοκλασικιστή Γάλλου ζωγράφου Jean-Auguste-Dominique Ingres που ήταν γνωστό ότι είχε πάθος με το να παίζει βιολί εκτός από το να θέλει να είναι ο θεματοφύλακας του κλασικισμού στην ζωγραφική. Η φράση του τίτλου στα γαλλικά έφτασε να σημαίνει το χόμπι, την ερασιτεχνική ενασχόληση. Επάνω σε όλα αυτά κάνει πετυχημένα σχόλια ο Man Ran σαν ένας συνεπής  σουρεαλιστής καλλιτέχνης που ήρθε να ανατρέψει την κλασική τέχνη.

Valpinçon Bather (1908)

Φωτογραφίζει την ερωμένη του  Kiki de Montparnasse  και με ζωγραφική επέμβαση κάνει το σώμα της να θυμίζει μουσικό όργανο (σαν το βιολί του Jean-Auguste-Dominique Ingres). Προφανώς για να αντιπαραθέσει το χόμπι του ζωγράφου με το δικό του, την ενασχόληση του με την σώμα της ερωμένης του. Σε αυτή την σουρεαλιστική σύλληψη του Man Ray έχουμε άλλη μια περίπτωση που τα αρχικά έργα που έδωσαν την έμπνευση τα ξέρουν μόνο ειδικοί στην ζωγραφική,  ενώ το έργο που ενέπνευσαν έγινε γνωστότερο και πιο δημοφιλές. Για αυτό τον λόγο σας τα παραθέτω και αυτά.

The Turkish Bath  (1862)

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

Επαναλαμβανόμενα Μοτίβα

Επαναλαμβανόμενες φόρμες στην Φωτογραφία

Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα ή οι επαναλαμβανόμενες φόρμες είναι ένα ενδιαφέρον στοιχείο που μπορούμε να συμπεριλάβουμε στις φωτογραφίες μας είτε σαν κύριο στοιχείο είτε σαν ένα διακοσμητικό στοιχείο αλλά και σαν φόντο. Το σημαντικότερο είναι να αρχίσει ένας φωτογράφος να παρατηρεί αυτό το στοιχείο που υπάρχει και στην φύση, αλλά και στο τεχνητό περιβάλλον των πόλεων αλλά ακόμη και μέσα στο κάθε σπίτι.

Για να δούμε όμως πως μπορείτε να βρείτε τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα και πως να τα φωτογραφίσετε για να είναι πιο ενδιαφέροντα. Τα πιο εύκολα είναι τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα στις ανθρώπινες κατασκευές, στα αρχιτεκτονικά στοιχεία ακόμη και μέσα στο σπίτι.  Ενδιαφέρουσες φόρμες βέβαια υπάρχουν άπειρες και στην φύση . Αν αρχίσετε να αναζητάτε επαναλαμβανόμενα μοτίβα θα δείτε με πολύ διαφορετικό μάτι  όλη την φωτογραφική διαδικασία. Θα δείτε πράγματα που πριν δεν τους δίνατε σημασία να φανερώνονται μπροστά σας.

Μερικές φορές όταν φωτογραφίζουμε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο είναι καλύτερα να πλησιάζουμε πιο κοντά και να γεμίζουμε όλο το κάδρο μας από άκρη σε άκρη με αυτό το μοτίβο.  Αυτό βοηθάει ώστε να μην υπάρχουν άσχετε στοιχεία που  να αποσπούν την προσοχή του θεατή. Από την άλλη όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το μοτίβο σαν φόντο τότε απλά δίνουμε έμφαση στο ξεχωριστό στοιχείο που φωτογραφίζουμε.

Τι γίνεται τώρα στην περίπτωση που όσο και να ψάχνουμε δεν βρίσκουμε επαναλαμβανόμενα μοτίβα; Μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Μπορείτε να δημιουργήσετε  επαναλαμβανόμενα μοτίβα από μικροαντικείμενα που μπορείτε να βρείτε στα συρτάρια σας ή ακόμη και κόβοντας φέτες από φρούτα.  Σε κάθε περίπτωση είτε τα βρείτε έτοιμα είτε τα δημιουργήσετε τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα θα εμπλουτίσουν την εμπειρία σας με την φωτογραφία.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

 

Karl Blossfeldt – Aquilegia chrysantha

H φωτογραφία ενός λουλουδιού

Ο Karl Blossfeldt (1865-1932) ήταν ένας γερμανός καθηγητής γλυπτικής που χρησιμοποιούσε φωτογραφίες από φυτά, σπόρους, λουλούδια και καρπούς για να διδάξει στους φοιτητές τους φόρμες που έβρισκε στην φύση. Τις φωτογραφίσεις  με φωτογραφικές μηχανές που τις κατασκεύαζε μόνος του. Μηχανές  που του επέτρεπαν τεράστιες μεγεθύνσεις και με αυτό τον τρόπο μπορούσε να αναδείξει εξαιρετικές λεπτομέρειες από την φυσική δομή των φυτών. Θα επανέλθω σύντομα με τα βιβλία που δημοσίευσε και με περισσότερες φωτογραφίες, αλλά και περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν για το πόσο επιδραστικό υπήρξε το έργο του Karl Blossfeldt στην αρχιτεκτονική στην διακόσμηση και στην φωτογραφία .

Plate # 95 Aquilegia chrysantha

Με αυτή την προσωπική μέθοδο ο Karl Blossfeldt δημιούργησε ένα καινοτόμο και μοναδικό φωτογραφικό έργο. Στην σημερινή ανάρτηση διαλέγω την συγκεκριμένη φωτογραφία γιατί το Aquilegia chrysantha φωτογραφημένο από τον Karl Blossfeldt την δεκαετία του 20 και δημοσιευμένο στο πρώτο του βιβλίο, το Urformen der Kunst το 1928 (η αγγλική έκδοση ήταν Art forms in nature), μου θύμισε έναν σουρεαλιστικό ελέφαντα από πίνακα του Σαλβαντόρ Νταλί που ζωγραφίστηκε το 1946 (Οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου).

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis