Σεμινάριο επεξεργασίας εικόνας εξ αποστάσεως
Διδάσκουσα: Μαρίλια Φωτοπούλου
Διάρκεια: 5 Μαΐου – 9 Iουνίου
Ημέρα διεξαγωγής: Τρίτη, 19.00-21.00 Σύνολο online συνεδριών: 6 |
|
Διδάσκουσα: Μαρίλια Φωτοπούλου
Διάρκεια: 5 Μαΐου – 9 Iουνίου
Ημέρα διεξαγωγής: Τρίτη, 19.00-21.00 Σύνολο online συνεδριών: 6 |
|
Οι κάρτες μνήμης είναι πολύ σημαντικές την εποχή της ψηφιακής φωτογραφίας γιατί είναι τα φορητά μέσα στα οποία καταγράφουμε τις ψηφιακές φωτογραφίες. Υπάρχουν πολλών ειδών κάρτες μνήμης και για αυτό σας κάνω αυτή την μικρή παρουσίαση αυτών των τύπων που συνηθέστερα συναντάμε να χρησιμοποιούνται στις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές.
Κάρτες μνήμης CompactFlash (CF)
Δημιουργημένες από την εταιρεία SanDisk το 1994 υπήρξαν οι δημοφιλέστερες κάρτες μνήμης για ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Ακόμη απολαμβάνουν υψηλή δημοτικότητα καθώς αρκετά μοντέλα τις χρησιμοποιούν, παρόλο που σαν στάνταρ έχουν επικρατήσει οι κάρτες SD.
Οι στάνταρ κάρτες μνήμης για μηχανές και κινητά τηλέφωνα προς το παρόν
Κάρτες μνήμης SD (Secure Digital)
Eίναι στις μέρες μας το στάνταρ της βιομηχανίας. Μια κάρτα μνήμης που αναπτύχθηκε από την κοινοπραξία των SanDisk, Matsushita και Toshiba το 1999 και συνεχίστηκε η ανάπτυξη και η εξέλιξη της όλα τα επόμενα χρόνια. Τα χρόνια 2006-2008 είχαμε τις εκδόσεις SDHC and SDIO ενώ το 2009 την έκδοση SDXC που υποστηρίζει χωρητικότητα μέχρι 2ΤΒ και ταχύτητες εγγραφής μέχρι 300 MB/s.
Κάρτες μνήμης microSD
Οι κάρτες μνήμης microSD παρουσιάστηκαν το 2004-2005 από την SanDisk σαν κάρτα μνήμης ιδανική για τα κινητά τηλέφωνα και υιοθετήθηκαν από τις υπόλοιπες εταιρείες. Μάλιστα τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από έναν αντάπτορα που τις κάνει συμβατές με τις συσκευές που δέχονται κανονικές SD. Γενικά μην τις χρησιμοποιείται στις φωτογραφικές μηχανές σας με αντάπτορα, αφήστε τις στα κινητά.
Κάρτα μνήμης XQD της Sony, reader XQD της Nikon
Κάρτες μνήμης XQD
Μια κάρτα μνήμης με εξαιρετικές προδιαγραφές ανακοινώθηκε το 2010 από τις SanDisk, Sony και Nikon. Το 2012 η Sony ανακοίνωσε την κατασκευή μιας κάρτας με ταχύτητα εγγραφής 1 GB/s. Παρόλο που η Nikon υποστήριξε αυτό το φορμά με πάρα πολλά μοντέλα να δέχονται αυτές τις κάρτες (Nikon D4, Nikon D4s, Nikon D5, Nikon D850, Nikon D500 και οι mirrorless Nikon Z6 & Nikon Z7). Μάλλον δεν βλέπω να επικρατεί σαν η στάνταρ γρήγορη κάρτα αλλά θα την διαδεχθεί ο τύπος CFexpress.
Κάρτα μνήμης CFexpress
Στις 7 Σπετεμβρίου του 2016 η CompactFlash Association (CFA) ανακοίνωσε την νέα μορφή κάρτας μνήμηας CFexpress με πολύ προωθημένα χαρακτηριστικά ( μόνο η ταχύτητα εγγραφής 4 GB/s στις CFexpress, 2.0 φτάνει). Όμως ακόμη δεν έχουν κατασκευαστεί μηχανές να την δέχονται. Πιστεύω ότι είναι το μέλλον αλλά ίσως αργήσουμε να το δούμε.
Αυτή ήταν μια σύντομη παρουσίαση για τις κάρτες μνήμης. Συμπερσματικά οι κάρτες μνήμης έχουν 2 κύρια χαρακτηριστικά την χωρητικότητα και την ταχύτητα εγγραφής. Αργότερα θα ακολουθήσουν αναλυτικά άρθρα για κάθε τύπο κάρτας μνήμης. Και μην ξεχνάτε! Σημαντική υπεμθύμιση για τις κάρτες μνήμης στις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Πάντα κάνουμε διαμόρφωση της κάρτας μνήμης μόνο μέσα στη φωτογραφική μηχανή όταν έχουμε μεταφέρει τις φωτογραφίες μας!
Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis
Μέσα στην ιστορία της φωτογραφίας έχει την θέση της πολλές φορές η αναφορά σε συγκεκριμένες φωτογραφικές μηχανές. Τα αγαπημένα εργαλεία των φωτογράφων πολλές φορές έχουν δώσει την ευκαιρία για την δημιουργία παραδόσεων, προτιμήσεων, ενώ δεν έλειψαν και οι έντονες συζητήσεις αλλά και οι διαμάχες. Πολλές από τις φωτογραφικές μηχανές που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς οι εταιρείες φωτογραφικών είναι επετειακές και ιδιαίτερες. Συλλεκτικές θα τις ονόμαζε κανείς και είναι και ένας από τους λόγους που είναι συνήθως ακριβές και σε λίγα κομμάτια (θα με εξέπληττε το γεγονός να κυκλοφορήσει μια σούπερ επετειακή φωτογραφική μηχανή σε εκατοντάδες χιλιάδες αντίγραφα και τόσο φθηνή που να μπορούν να την αποκτήσουν όλοι ).
Αρκετές από αυτές τις ιστορικές φωτογραφικές μηχανές τις έχει κατασκευάσει η Leica. Μια εταιρεία με σταθερή παρουσία στα φωτογραφικά δρώμενα τα τελευταία 150 χρόνια, γνώρισε τα σκαμπανεβάσματα της αλλά στην σύγχρονη εποχή βρήκε πάλι τον δρόμο της κυκλοφορώντας πανάκριβες φωτογραφικές μηχανές που απευθύνονται σε ένα ειδικό φωτογραφικό κοινό, ψαγμένο μεν αλλά με δυνατό πορτοφόλι και όχι σε όλους τους καταναλωτές. Μια τέτοια μηχανή κυκλοφόρησε η Leica τον Νοέμβριο του 2019 με την ευκαιρία των εορτασμών των 150 χρόνων από την ίδρυση της Leitz Wetzlar. Την Leica M Monochrom (Typ 246) ‘Leitz Wetzlar’ και ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία και η ζήτηση για μια τέτοια εξειδικευμένη μηχανή που τώρα τον Απρίλιο κυκλοφόρησε μια αναβαθισμένη εκδοχή της και ένα καινούργιο φακό. Είναι η LEICA M10 MONOCHROM ‘Leitz Wetzlar’ , που θα την χαρούν μόνο 650 τυχεροί καθώς τόσες είναι οι μηχανές που θα κατασκευαστούν, ενώ ταυτόχρονα κυκλοφόρησε και τον φακό LEICA SUMMILUX-M 35 mm f/1.4 ASPH. ‘Leitz Wetzlar’. Δεν τα διαθέτει σαν κιτ, απλά συνέπεσε η κυκλοφορία τους. Μια τηλεμετρική mirrorless ψηφιακή φωτογραφική μηχανή 40 Μpixels που δημιουργεί αποκλειστικά ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Σαφώς και είναι είδηση για τον κόσμο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Να θυμάστε αυτή τη φωτογραφική μηχανή. Παρόλο που η τιμή της, μόνο το σώμα, είναι κοντά στα 9000 δολάρια πιστεύω ότι θα κερδίσει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της φωτογραφίας.
Θέλω με μια σειρά αναρτήσεων να σας παρουσιάσω που βρισκόμαστε σήμερα το 2020 όσο αφορά τα μεγέθη των ψηφιακών αισθητήρων. Με όλη αυτή την εξέλιξη στην ψηφιακή φωτογραφία τα τελευταία 20 χρόνια, είναι πλέον από όλους αποδεκτό ότι έχει μεγάλη σημασία το μέγεθος του κάθε ξεχωριστού εικονοστοιχείου (pixel) παρά το συνολικό πλήθος των εικονοστοιχείων. Έτσι μπορέσαμε να κατανοήσουμε γιατί ενώ μια φωτογραφική μηχανή crop για ερασιτέχνες η εταιρεία την κυκλοφορούσε με 24 Mpixels (6000Χ4000), μια επόμενη με μεγαλύτερες αξιώσεις και πολύ πιο ακριβή που την χαρακτήριζε επαγγελματική την έβγαζε στα 20Mpixels. Το παράδειγμα είναι αληθινό και αφορά 2 μηχανές crop της Nikon την Nikon D7200 των 24 Mpixels και την Nikon D500 των 20 Mpixels. Δηλαδή η δεύτερη μηχανή διαθέτει ίδιο μέγεθος αισθητήρα (crop) με λιγότερα εικονοστοιχεία, ώστε να είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος τα ίδια τα εικονοστοιχεία. Σήμερα όπως έχουν κατηγοριοποιηθεί οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές έχουμε 5 μεγάλες κατηγορίες ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών σε σχέση με το μέγεθος του αισθητήρα που καταγράφει την φωτογραφία.
O αισθητήρας μιας full frame όπως φαίνεται χωρίς τον φακό σε μια Sony A7iii
Οι αισθητήρες των κινητών τηλεφώνων που είναι έχουν μικρότερη διαγώνιο από 2/3 της ίντσας.
Οι αισθητήρες των ερασιτεχνικών φωτογραφικών μηχανών κόμπακτ mirrorless και dslr που είναι από 1 ίντσα και πάνω μέχρι την κατηγορία 4/3.
Οι ψηφιακοί αισθητήρες των ερασιτεχνικών και επαγγελματικών φωτογραφικών μηχανών που ονομάζονται Crop και έχουν περίπου το μέγεθος του καρέ του κινηματογραφικού φιλμ.
Οι ψηφιακοί αισθητήρες των επαγγελματικών φωτογραφικών μηχανών που ονομάζονται full frame και έχουν ακριβώς το ίδιο μέγεθος με το καρέ του παλιού φωτογραφικού φιλμ 135.
Οι ψηφιακοί αισθητήρες των επαγγελματικών φωτογραφικών μηχανών που ονομάζονται μεσαίου φορμά και έχουν μέγεθος μεγαλύτερο από τις full frame και διάφορα μεγέθη αντίστοιχα του παλιού φωτογραφικού φιλμ 120.
Διάφορα μεγέθη ψηφιακών αισθητήρων
Στο παραπάνω πίνακα αυτά τα νούμερα αριστερά που αναφέρονται σαν crop factor είναι ο λεγόμενος συντελεστής μεγέθυνσης που διαφοροποιεί την εστιακή απόσταση των φακών ανάλογα με το μέγεθος του αισθητήρα. Ενώ με τα διαφορετικά χρώματα βλέπετε τα διαφορετικά μεγέθη αισθητήρων που υπάρχουν διαθέσιμα στις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές κάθε είδους. Απλά σας επισημαίνω ότι πορτοκαλί μωβ και πράσινο είναι τα μεγέθη του αισθητήρα με εξαιρετική ποιότητα αλλά και αρκετά προσιτά στο καταναλωτικό κοινό που πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας. Σε επόμενες αναρτήσεις θα σας παρουσιάζω αναλυτικά αυτές τις 5 κατηγορίες μηχανών και ψηφιακών αισθητήρων.
Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis
Me and Myself 2020 – Δημήτρης Ασιθιανάκης
Τα φωτογράμματα είναι φωτογραφίες που δημιουργούνται χωρίς την χρήση φωτογραφικής μηχανής. Όμως στην σύγχρονη εποχή που έχουμε προίκα μας όλες τις φωτογραφικές μεθόδους που έχουν χρησιμοποιηθεί μέσα στην ιστορία της τέχνης και της φωτογραφίας, μπορούμε να δημιουργήσουμε ψηφιακές φωτογραφίες που να μοιάζουν με φωτογράμματα παρόλο που στην ουσία δεν είναι καθώς έχει χρησιμοποιηθεί ψηφιακή φωτογραφική μηχανή σε κάποιο στάδιο της δημιουργίας τους. Τέτοια περίπτωση φωτογραμμάτων είναι η δουλειά που ξεκίνησα μέσα στην καραντίνα τον Απρίλιο του 2020 και την ονόμασα “Me and Myself”.
Me and Myself 2020 – Δημήτρης Ασιθιανάκης
Αυτή η καινούργια μου δουλειά που σύντομα θα είναι διαθέσιμη σε φωτογραφικό λεύκωμα, είναι άμεσα εμπνευσμένη και αποτελεί φόρος τιμής στα φωτογράμματα του φωτογράφου Floris Michael Neusüss (1937), αλλά και στο φωτογραφικό έργο του Νίκου Κεσσανλή (1930-2004) “Φαντασμαγορίες της Ταυτότητας”. Το έργο του Floris Michael Neusüss είναι κανονικά φωτογράμματα, ενώ στο έργο του Κεσσανλή οι αναφορές του είναι περισσότερο το θέατρο σκιών και οι διαφορετικές σκιές που δημιουργεί ένα πρόσωπο όταν φωτίζεται με πολλαπλές φωτιστικές πηγές, παρά η φωτογραφική παράδοση των φωτογραμμάτων και βέβαια έχει χρησιμοποιηθεί φωτογραφική μηχανή για τις δημιουργίες αυτές.
Πρωτότυπο έργο του Νίκου Κεσσανλή
Το προηγούμενο έργο του Νίκου Κεσσανλή ψηφιακά αντεσταμμένο από εμένα για να μοιάζει με φωτόγραμμα
Παρόλες τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτούς τους δυο καλλιτέχνες πιστεύω ότι οι δικές μου εικόνες αγγίζουν και τα δύο αυτά καλλιτεχνικά σύμπαντα. Άλλωστε όπως έχω δείξει και στο βιβλίο μου που αφορά τα φωτογράμματα, αν αντιστρέψεις τις εικόνες του Νίκου Κεσσανλή είναι σαν κανονικά φωτογράμματα του Floris Michael Neusüss.
Κανονικά φωτογράμματα του Floris Michael Neusüss
Για να πάρετε μια ιδέα από την ατμόσφαιρα αυτών των εκπληκτικών αυτών έργων μπορείτε να παρατηρήσετε από κοντά ένα έργο του Νίκου Κεσσανλή που υπάρχει στον σταθμό του μετρό στην Ομόνοια.
Το έργο “Ουρά” 1999-2000 του Νίκου Κεσσανλή στην Ομόνοια
Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε και στο τηλέφωνο 6944303397
Τα ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφίας είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία που παρουσιάζει όλο και μεγαλύτερη ζήτηση τα τελευταία χρόνια. Κυρίως εξαιτίας της έλλειψης χρόνου από την πλευρά των εκπαιδευόμενων. Αυτοί που έχουν ανάγκη τα ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφίας είναι κυρίως επαγγελματίες φωτογράφοι αλλά και επαγγελματίες από άλλους κλάδους που κάποιος τομέας της φωτογραφίας είναι απαραίτητο στοιχείο στην ανάπτυξη της επιχείρησης τους.
Περισσότερες πληροφορίες για ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφίας μέσω ίντερνετ
Όλα τα ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφίας που διδάσκω εδώ και πολλά χρόνια γίνονται και χωρίς την ανάγκη φυσικής παρουσίας μέσω ίντερνετ.
Για ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφίας μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου
Κινητό τηλέφωνο 6944 303397 ή κάντε μου αίτημα φιλίας στο Facebook
https://www.facebook.com/dimitrios.asithianakis
Η εμπειρία μου είναι τεράστια στα μαθήματα φωτογραφίας που γίνονται εξ αποστάσεως και για αυτό το λόγο υπάρχει άφθονο το κατάλληλο εποπτικό υλικό γραφικά πίνακες και φωτογραφίες που βοηθούν τον μαθητή στην κατανόηση της ύλης. Επίσης υπάρχουν δομημένες μια σειρά από ασκήσεις που βοηθούν τους εκπαιδευόμενους να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν τις φωτογραφικές γνώσεις που αποκτούν κατά την διάρκεια των ιδιαίτερων μαθημάτων φωτογραφίας μέσω του ίντερνετ.
Για ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφίας μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου
Κινητό τηλέφωνο 6944 303397 ή κάντε μου αίτημα φιλίας στο Facebook
https://www.facebook.com/dimitrios.asithianakis
Τα ιδιαίτερα μαθήματα φωτογραφίας μέσω του ίντερνετ γίνονται με πολύ εύκολο τρόπο μέσω του skype ή κάποιου άλλου εξειδικευμένου προγράμματος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης όπως το zoom. Ο εκπαιδευόμενος μπορεί να τα παρακολουθήσει από οποιαδήποτε συσκευή έχει πρόσβαση στο ίντερνετ. Κινητό τηλέφωνο, Τάμπλετ, φορητό υπολογιστή, σταθερό υπολογιστή ή έξυπνη τηλεόραση. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η ύπαρξη μικροφώνου και ηχείων. Η ύπαρξη ακουστικών κάνει την παρακολούθηση των μαθημάτων πιο άνετη, ενώ βοηθητικό ρόλο μπορεί να παίξει η ύπαρξη κάμερας χωρίς όμως να είναι απαραίτητη.
Δημήτρης Ασιθιανάκης
Κινητό τηλέφωνο 6944 303397 ή κάντε μου αίτημα φιλίας στο Facebook
Ο Alfred Stieglitz γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου του 1864 στο Hoboken του New Jersey και πέθανε στις 13 Ιουλίου του 1946 στο Manhattan της Νέας Υόρκης. Στην εφηβεία του η οικογένεια του μετακόμισε στην Γερμανία όπου ήρθε σε επαφή με την φωτογραφία και εκπαιδεύτηκε με σπουδαίους δασκάλους και γνώρισε την ευρωπαϊκή φωτογραφία. Άρχισε να κερδίζει βραβεία με τις φωτογραφίες του ενώ άρθρα του άρχισαν να δημοσιεύονται σε φωτογραφικά περιοδικά της εποχής. Στα 20 του χρόνια ξαναγύρισε στην Αμερική όπου επέλεξε οριστικά την φωτογραφία εκτός από καλλιτεχνική έκφραση και σαν επαγγελματική ενασχόληση.
Όχι άδικα ο Alfred Stieglitz θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης φωτογραφίας ή τουλάχιστον ο πρώτος φωτογράφος και θεωρητικός που ήταν ένθερμος υποστηρικτής της άποψης ότι η φωτογραφία ήταν μια μορφή τέχνης που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ισότιμα με τις υπόλοιπες τέχνες από συλλέκτες, αίθουσες τέχνης και μουσεία, αλλά πρώτα και πάνω από όλα από τους ίδιους τους καλλιτέχνες φωτογράφους. Το 1892 ξεκίνησε να χρησιμοποιεί μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι σε αντίθεση με τις βαριές φωτογραφικές μηχανές σε τρίποδα που τραβούσε μέχρι τότε. Την άνοιξη του 1893 έγινε συντάκτης του περιοδικού The American Amateur Photographer. Τον Μάιο του 1896 έγινε αντιπρόεδρος του συλλόγου The Camera Club of New York που δημιουργήθηκε με δικές του προσπάθειες από την ένωση μικρότερων αντίστοιχων φωτογραφικών κλαμπ.
Σύντομα το 1897 εξέδωσε στα πλαίσια του συλλόγου το περιοδικό Camera Notes που θεωρήθηκε το σπουδαιότερο φωτογραφικό περιοδικό του καιρού του. Εκτός από την προσπάθεια για την προσωπική φωτογραφική αναγνώριση που ήρθε μέσα από εκθέσεις στην Αμερική και στην Ευρώπη η κύρια προσπάθεια του Stieglitz ήταν για την αναγνώριση της φωτογραφίας σαν ισότιμη τέχνη με τις υπόλοιπες καλές τέχνες. Μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης με το Camera Notes αποφάσισε να εκδώσει το δικό του φωτογραφικό περιοδικό.
Αυτό το κατάφερε το 1902 με το περιοδικό Camera Work. Για τα επόμενα χρόνια μέχρι το 1917 το περιοδικό χάρη στην τελειομανία του Alfred Stieglitz έθεσε πολύ υψηλά όρια και στην αρθρογραφία και στις φωτογραφίες που δημοσίευε αλλά και στην εκτύπωση των φωτογραφιών με την μέθοδο της φωτογκραβούρας. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια έκθεση στις Βρυξέλες που άργησαν να παραδοθούν οι φωτογραφίες, εκτέθηκαν οι ίδιες φωτογραφίες από τις σελίδες του περιοδικού χωρίς κανείς να καταλάβει την διαφορά.
Χαρακτηριστικές είναι οι σχέσεις του Alfred Stieglitz με τους σπουδαίους φωτογράφους της εποχής του. Μιας και τους περισσότερους ή τους ανακάλυψε ο ίδιος ή τους βοήθησε να εξελίξουν την καριέρα τους. Οι πιο σημαντικοί βέβαια είναι ο Edward Jean Steichen (1879–1973) που υπήρξαν συνοδοιπόροι για αρκετές δεκαετίες και ο Paul Strand (1890–1976) που με την δική του ξεχωριστή δουλειά και παρουσίαση στο κοινό ολοκληρώθηκε η έκδοση του Camera Work.
Δεν περίμενα ότι το άρθρο μου για τα ψηφιακά φωτογράμματα θα προκαλούσε τόσο το ενδιαφέρον σας. Ψηφιακά Φωτογράμματα. Τα περισσότερα ερωτήματα αφορούσαν την φωτοτράπεζα που έγραψα ότι χρησιμοποίησα σαν φωτιστική πηγή. Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτηκα ότι οι περισσότεροι νέοι φωτογράφοι το πιθανότερο είναι να μην έχουν δει κάποια φωτοτράπεζα ούτε καν στο γραφείο κάποιου γιατρού που εξετάζει κάποιες ακτινογραφίες ή κάποιες άλλες διαγνωστικές εξετάσεις που χρειάζονται φως από πίσω για να μπορούν να φανούν. Εμείς οι φωτογράφοι της παλιάς εποχής χρειαζόμασταν τις φωτοτράπεζες για να εξετάζουμε τις διαφάνειες (σλάιντ) αλλά και τα αρνητικά ασπρόμαυρα και έγχρωμα, συνήθως με την βοήθεια μιας λούπας (μεγεθυντηκό φακό). Έτσι μου έχει ξεμείνει και εμένα μια παλιά μικρή φωτοτράπεζα.
Η φωτοτράπεζα με ένα εμφανισμένο σλάιντ επάνω της
Όμως επειδή θέλω τις τεχνικές που σας δείχνω να μπορεί κανείς να τις κάνει εύκολα στο σπίτι αμέσως στις απορίες σας απάντησα με μια φωτοτράπεζα ιδιοκατασκευή σαν αυτή που θα δείτε παρακάτω και με τις δυο πρώτες φωτογραφίες ταπεινών καθημερικών αντικειμένων. Ένα μυτοτσίμπηδο και ένα άδειο μπουκάλι after shave που του έβγαλα τα αυτοκόλλητα με τη φίρμα.
Το σετάρισμα για την φωτογράφιση. Μια σελίδα Α4 μια διάφανη επιφάνεια και ένα φωτιστικό
Εδώ το σετ σε πλήρη λειτουργία
Φωτόγραμμα σχεδόν ολόιδιο με τα φωτογράμματα του σκοτεινού θαλάμου
Η φωτογράφιση του μπουκαλιού
Και το αποτέλεσμα μετά την ψηφιακή επεξεργασία που σας έχω αναφέρει στο προηγούμενο άρθρο μου. Φωτογράφιση – Ασπρόμαυρο-Αντιστροφή.
Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis
Επειδή η δημιουργία φωτογραμμάτων ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ την εποχή του σκοτεινού θαλάμου με την έλευση της ψηφιακής εποχής και της κατάργησης του δικού μου σκοτεινού θαλάμου, αναρωτιόμουν πως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε φωτογράμματα στις μέρες μας με τον ψηφιακό φωτογραφικό μας εξοπλισμό. Μετά από αρκετούς πειραματισμούς κατέληξα σε μια φωτογραφική τεχνική που χρησιμοποιεί απλά μέσα. Μια πηγή φωτισμού, την φωτογραφική μας μηχανή, αντικείμενα που θέλουμε να δημιουργήσουν φωτογράμματα και κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας. Για να δημιουργήσουμε ψηφιακά φωτογράμματα απλά φωτογραφίσουμε κάποια αντικείμενα με την ψηφιακή φωτογραφική μας μηχανή επάνω σε μια φωτεινή επιφάνεια. Τις ψηφιακές φωτογραφίες που παίρνουμε τις αντιστρέφουμε σε κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας με αποτέλεσμα η φωτεινή μας επιφάνεια που ήταν άσπρη στην φωτογράφιση να γίνει μαύρη και να θυμίζει το μαύρο φόντο των φωτογραμμάτων του σκοτεινού θαλάμου.
Μια παλιά φωτοτράπεζα μπορεί να παίξει τον ρόλο της φωτιστικής πηγής για τα ψηφιακά φωτογράμματα ή μια απλή κατασκευή με ένα ημιδιάφανο πλεξιγκλάς
Η φωτιστική πηγή
Η φωτιστική πηγή πρέπει να είναι μια ομοιόμορφη επιφάνεια τουλάχιστον σε μέγεθος Α4. Εγώ χρησιμοποιώ μια φωτοτράπεζα. Μια από αυτές που είχαμε τις παλιότερες εποχές για να παρατηρούμε τις διαφάνειες (σλάιντ). Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε φωτιστικό που μπορείτε να το τοποθετήσετε να φωτίζει προς τα επάνω ανάμεσα σε 2 καρέκλες που έχετε στηρίξει ένα φύλλο πλεξιγκλάς ή ένα τζάμι με ένα ριζόχαρτο. Η φωτεινή επιφάνεια του πλεξιγκλάς που φωτίζεται από το φωτιστικό μας είναι η επιφάνεια που θα ακουμπήσουμε τα αντικείμενα που θέλουμε να αποτυπώσουμε σαν φωτογράμματα.
Τα αντικείμενα-θέματα
Όπως και στα φωτογράμματα του σκοτεινού θαλάμου ημιδιάφανα αντικείμενα μας δίνουν καλύτερα αποτελέσματα. Στο παράδειγμα που αποφάσισα να σας δείξω διάλεξα ένα φύλλο. Αλλά δίνουν εξίσου ενδιαφέροντα αντικείμενα γυάλινα και πλαστικά αντικείμενα. Όλα τα αδιάφανα αντικείμενα μας δίνουν κανονικά το περίγραμμα τους ενώ τα χέρια μας η τμήματα του ανθρώπινου σώματος δίνουν παραπλήσια αποτελέσματα με τα φωτογράμματα του σκοτεινού θαλάμου.
Έγχρωμο ή ασπρόμαυρο
Σε αυτή την τεχνική μου δημιουργίας ψηφιακών φωτογραμμάτων και έγχρωμες και οι ασπρόμαυρες εικόνες παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Οι ασπρόμαυρες θυμίζουν περισσότερο τα φωτογράμματα της εποχής του σκοτεινού θαλάμου παρόλο που υπήρξαν φωτογράφοι που και την παλιά εποχή δημιούργησαν έγχρωμα φωτογράμματα. Τα έγχρωμα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον κυρίως για την πρωτοτυπία τους, αλλά και για τα αντιστροφή των χρωμάτων που μπορούμε να δημιουργήσουμε.
Τα βήματα για την δημιουργία ψηφιακών φωτογραμμάτων
Κάνουμε την πρώτη φωτογράφιση με το φως της φωτοτράπεζας, αυτό μας δίνει την βασική εικόνα που θα επεξεργαστούμε στην συνέχεια. Δείτε πόσο μεγάλη διαφορά έχει αυτή η φωτογραφία που είναι τραβηγμένη κόντρα σε μια φωτισμένη επιφάνεια από την προηγούμενη φωτογραφία που είναι τραβηγμένη πάνω σε μια φωτεινή επιφάνεια με 2 φωτιστικές πηγές. Δείτε πόση μεγαλύτερη αδιαφάνεια δίνουν το κεντρικό νεύρο του φύλλου και τα παρακλάδια του αλλά και πόσες περισσότερες λεπτομέρειες πήραμε από την δομή του φύλλου.
Κανονική φωτογραφία
Το ίδιο φύλλο φωτογραφημένο στην φωτοτράπεζα
Η προηγούμενη λήψη είναι έτοιμη για την ψηφιακή επεξεργασία. Το πρώτο που χρειάζεται είναι μια απλή διαδικασία που ονομάζεται αντιστροφή. Στο photoshop αυτό το εργαλείο θα το βρείτε Image/ Adjustments/Invert. Η πρώτη εικόνα που θα πάρουμε είναι μια αντεστραμμένη έγχρωμη εκδοχή της φωτογραφίας μας σε σκούρο φυσικά φόντο. Ήδη έχουμε το πρώτο μας ψηφιακό φωτόγραμμα (Εικόνα 01). Αμέσως μετά μπορούμε με την εντολή Hue να πάρουμε μια πιο επιθυμητή χρωματική εκδοχή. Τα βήματα είναι Image/Adjustments/Hue/Saturation (Εικόνα 2). Αν δεν θέλουμε να παίξουμε με τις χρωματικές εκδοχές μπορούμε να τις προσπεράσουμε και να πάμε κατευθείαν σε μια μονόχρωμη εκδοχή που θα θυμίζει περισσότερο φωτογράμματα της εποχής του σκοτεινού θαλάμου. Ένας εύκολος τρόπος είναι Image/ Adjustments/Black&White και έχουμε την εικόνα μας που μπορούμε να την βελτιώσουμε και στην φωτεινότητα και στην αντίθεση. Ακολουθεί ένα παράδειγμα με ένα άλλο φύλλο. Κανονική, αρνητική έγχρωμη, διορθωμένη έγχρωμη, ασπρόμαυρη.
Κανονική φωτογράφιση στην φωτοτράπεζα
Μετατροπή σε αρνητικό στο photoshop
Πειραγμένο χρωματικά ψηφιακό φωτόγραμμα
Ένα φωτόγραμμα ολόιδιο με τα ασπρόμαυρα φωτογράμματα του σκοτεινού θαλάμου
Μια φωτογραφική τεχνική που θα την έχετε δει κάποιες φορές να παρουσιάζεται στα σχετικά websites είναι η φωτογραφίες από σταγόνες λαδιού στην επιφάνεια του νερού που μας δίνει διάφορα ενδιαφέροντα αφηρημένα ή πιο συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αυτή η τεχνική επανέρχεται σε κύματα στην μόδα. Την ξανασκέφτηκα αυτό το διάστημα που είμαστε κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Επειδή την θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και γίνεται με πολύ απλά μέσα, αν και στις διάφορες παραλλαγές της μπορεί να χρειαστεί κάποιο εξοπλισμό παραπάνω.
Μιλάμε στην πραγματικότητα για φωτογράφιση σταγόνων λαδιού σε νερό, ενώ στο φόντο σε ικανή απόσταση ώστε να είναι θολά βάζουμε διάφορα χρωματιστά αντικείμενα ή εικόνες. Για να το κάνει κανείς στο σπίτι χρειάζεται κάποια πλαϊνά στηρίγματα εγώ έβαλα βιβλία που επάνω θα στηρίξει μια διάφανη επιφάνεια σαν βάση. Εγώ έβαλα ένα διάφανο πλαστικό από μια συσκευασία από σοκολατάκια, αλλά θα μπορούσα να βάλω και ένα τζάμι από μια κορνίζα (προσπαθώ να σας βρω πράγματα που υπάρχουν σε κάθε σπίτι). Χρειαζόμαστε ένα διάφανο δοχείο για να βάλουμε το νερό που επάνω του θα επιπλέουν οι σταγόνες το λάδι. Εγώ χρησιμοποίησα ένα γυάλινο μπολ παγωτού, αλλά την ίδια δουλειά κάνει και ένα χαμηλό ποτήρι.
Όλο το στήσιμο όπως βλέπετε και στην προηγούμενη εικόνα είναι πολύ απλό. Τριπόδι και μάκρο φακός είναι χρήσιμα αλλά όχι απαραίτητα. Γιατί μπορούμε να φωτογραφίσουμε στο χέρι αν ανεβάσουμε λίγο τα ISO και πάμε κοντά σε κανένα παράθυρο. Για να τοποθετήσω τις σταγόνες του λαδιού στο νερό χρησιμοποίησα μια πλαστική σύριγγα, αλλά μπορεί κάποιος να το κάνει με ένα πλαστικό καλαμάκι. Το ενδιαφέρον φωτογραφικό παιχνίδι είναι το πως θα συμπεριφερθούν οι αντανακλάσεις στις σταγόνες του λαδιού σε σχέση με τα χρώματα που θα βάλετε στο φόντο.
Από εκεί και πέρα ο μόνος περιορισμός είναι η φαντασία σας. Έχω δει στο ίντερνετ εντυπωσιακότερες εικόνες από αυτές που δημιούργησα εγώ στον λίγο χρόνο που ασχολήθηκα με την τεχνική αυτή όμως νομίζω το σημαντικότερο είναι ότι μέσα στο σπίτι, χωρίς ιδιαίτερο εξοπλισμό μπορεί κάποιος να απασχοληθεί δημιουργικά και να φωτογραφίσει κάτι διαφορετικό.
Πάντως η αλήθεια είναι όταν ανέβασα δύο φωτογραφίες στο facebook και έγραψα ότι όποια/ος ενδιαφέρεται για αυτή την τεχνική να μου στείλει μήνυμα, δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση και για αυτό το λόγο ασχολήθηκα λίγο παραπάνω και κάνω και αυτή την ανάρτηση. Στην συγκεκριμένη τεχνική μπορείτε να βρείτε και άλλες παραλλαγές. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άλλα λάδια εκτός από ελαιόλαδο ή και άλλα υγρά. Γενικώς το πράγμα δεν έχει τελειωμό αρκεί να έχετε όρεξη για πειραματισμό. Τα αποτελέσματα είναι σίγουρο ότι θα σας εκπλήξουν.
Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis