Πολλές φορές κουβεντιάζουμε για το χρώμα στις φωτογραφίες με τους μαθητές μου. Τις περισσότερες φορές βλέπουμε το έργο κάποιων φωτογράφων. Σήμερα σε αυτή μου την ανάρτηση επέλεξα να σας δείξω δυο πίνακες ενός αγαπημένου μου ζωγράφου. Ένας ζωγράφος που επηρέασε βαθύτατα την εξέλιξη της ζωγραφικής και εγώ τον θεωρώ μοντέρνο μέχρι τις μέρες μας, άσε που με την γενειάδα που είχε από μικρός ταιριάζει και σαν φάτσα στην εποχή μας που καταργήσαμε τα ξυραφάκια.

Φυσικά πρόκειται για τον αγαπημένο μου Claude Oscar Monet (14 Νοεμβρίου 1840 – 5 Δεκεμβρίου 1926). Η περίφημη έκθεση που συμμετείχε και αυτός τον Απρίλιο του 1874 στο Παρίσι θεωρείται από τους ειδικούς της τέχνης, η αρχή του κινήματος του Ιμπρεσιονισμού. Αυτό που θέλω να προσέξετε σε αυτούς τους δύο πίνακες είναι το πως χειρίζεται ο ζωγράφος το φως και το χρώμα. Βέβαια η ζωγραφική και η φωτογραφία δεν είναι πράγματα συγκρίσιμα . Η ζωγραφική  έχει πλεονεκτήματα σε σχέση με την φωτογραφία όταν τα δεις και τα δυο ζωντανά δίπλα-δίπλα γιατί ο πίνακας έχει έξτρα βάθος που του προσθέτει το πάχος της πινελιάς και του χρώματος . Η φωτογραφία σε ότι και επιφάνεια και να τυπωθεί δεν μπορεί να φτάσει αυτή την αίσθηση.

Απλά αυτό που θέλω είναι να διδαχθούμε από αυτόν τον μεγάλο δάσκαλο είναι τον τρόπο που χειρίζεται το φως και το πως παραθέτει το χρώμα σε αυτή την ταπεινή δυσδιάστατη επιφάνεια. Φως και χρώματα που τα δανείζεται από την φύση. Από το ηλιοβασίλεμα στην Βενετία (ένα από τα πιο υπέροχα στον κόσμο σύμφωνα με τον ίδιο τον ζωγράφο) και από την ανοιξιάτικη φύση στο χωριό του το Giverny, αλλά τα αποδίδει με την μοναδική του διάνοια και τεχνική. Το ίδιο που καλούμαστε να κάνουμε και εμείς στις φωτογραφίες μας. Και μην ξεχνάμε ότι η πρώτη έκθεση των ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι φιλοξενήθηκε στο φωτογραφικό στούντιο του Félix Nadar.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis