Category Archives: Ποιήματα και Τραγούδια για τη Φωτογραφία

Μια ανθολογία με ποιήματα και τραγούδια σχετικά με τη Φωτογραφία

“O φωτογράφος” Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ο φωτογράφος

Σ’ αυτήν εδώ τη γειτονιά, σ’ αυτά εδώ τα μέρη
ο φωτογράφος θα ’πρεπε να ήτανε ξεφτέρι
Να ’ταν τεχνίτης, μερακλής κι απ’ ομορφιά να ξέρει

Σ’ αυτήν εδώ τη γειτονιά ας ήμουν φωτογράφος
Να υπηρετώ την ομορφιά με τέχνη και με πάθος

Να ’ρχοντ’ ομορφοκόριτσα και λαϊκές παρέες
να παίρνουν πόζες όμορφες, καμαρωτές κι ωραίες
για εικοσιτετράωρες και εβδομαδιαίες

αυτό το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου (φιλολογικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη) έχει μελοποιηθεί από τον  Σταύρο Κουγιουμτζή και έχει τραγουδηθεί σε διάφορες εκτελέσεις, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου σαν τραγούδι, ενώ το ποίημα είναι εκπληκτικό

Τσε (Μια φωτογραφία σου)

Τσε

Μια φωτογραφία σου ήρθε και σε μένα
Μια φωτογραφία σου απ’ τα ξένα

Απ’ αυτές που κρατάν οι φοιτητές
Απ’ αυτές που ξεσκίζει ο χαφιές
Απ’ αυτές που κρεμάν οι φοιτητές
Στην καρδία τους
Τσε Γκεβάρα

Κλείσε το παράθυρο
Σφάλισε τις πόρτες
Τρέμω για τον άνθρωπο
Με τις μπότες

Τι ζητά και στους ίσκιους περπατά
Τι ζητά και για σένανε ρωτά
Τι ζητά και το σπίτι μας κοιτά
Κάθε βράδυ
Τσε Γκεβάρα

Τόσα τριαντάφυλλα
Τα `καψε το χιόνι
Αχ αυτή η άνοιξη
Με ματώνει

Στίχοι  – Μουσική Μάνος Λοΐζος

Η πασίγνωστη φωτογραφία του Τσε εμπνέει ένα από ομορφότερα τραγούδια του Μάνου

tse

Απ’ το Συρτάρι

Εγκαινιάζω σήμερα αυτή την καινούργια στήλη στο blog μου που αφορά ποιήματα και τραγούδια που έχουν σχέση με την φωτογραφία. Αυτά που θα δημοσιεύω εδώ είναι μέρος μιας μεγάλης έρευνας που είχα κάνει πριν από 15 χρόνια αλλά δεν κατάφερα να ολοκληρώσω ποτέ. Το υλικό όμως υπάρχει και μπορεί να στηρίξει μια ενδιαφέρουσα ανθολογία με ποιήματα και στίχους που έχουν σχέση με την φωτογραφία.

Ξεκινάω με ένα εξαιρετικό ποιήμα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο “Απ’ το Συρτάρι ”

Απ’ το Συρτάρι

Εσκόπευα στης κάμαράς μου έναν τοίχο να την θέσω.

Aλλά την έβλαψεν η υγρασία του συρταριού.

Σε κάδρο δεν θα βάλω την φωτογραφία αυτή.

Έπρεπε πιο προσεκτικά να την φυλάξω.

Aυτά τα χείλη, αυτό το πρόσωπο —
α για μια μέρα μόνο, για μιαν  ώρα
μόνο, να επέστρεφε το παρελθόν τους.

Σε κάδρο δεν θα βάλω την φωτογραφία αυτή.

Θα υποφέρω να την βλέπω έτσι βλαμμένη.

Άλλωστε, και βλαμμένη αν δεν ήταν,
θα μ’ ενοχλούσε να προσέχω μη τυχόν καμιά
λέξις, κανένας τόνος της φωνής προδώσει —
αν με ρωτούσανε ποτέ γι’ αυτήν.

 Κωνσταντίνος Καβάφης 
 
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)