Category Archives: Κείμενα και Φωτογραφίες

Κείμενα και Φωτογραφίες για την Φωτογραφία. Άρθρα για οτιδήποτε αφορά την Φωτογραφία

O ορισμός της Φωτογραφίας

Κείμενα και Φωτογραφίες, Μαθήματα Φωτογραφίας, ,

Ορισμοί για την Φωτογραφία στα λεξικά και άλλες πηγές

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το να ορίσουμε την φωτογραφία. Για να βοηθήσω σε αυτό θα παραθέσω διάφορους ορισμούς. Ο ορισμός της φωτογραφίας όπως γενικά και κάθε ορισμός έχει τις δυσκολίες του. Κι αν δυσκολευόμαστε σε άλλα θέματα σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι να ορίσουμε την φωτογραφία που διαθέτει τόσες ιδιότητες. Έτσι όσο και καλά να την ορίσουμε πάντα κάτι θα μας ξεφεύγει.

Ας ξεκαθαρίσω ότι μιλάμε για την διαδικασία της φωτογραφίας και όχι για το φωτογραφικό αποτέλεσμα. Δεν μιλάμε για την φωτογραφική εικόνα (φωτογραφία), αλλά για την διαδικασία που δημιουργεί μια φωτογραφική εικόνα που αυτή ονομάστηκε πρώτη φωτογραφία από τον νονό της τον Sir John Frederick William Herschel (1792–1871).

Ας ξεκινήσουμε από τον ορισμό που μας δίνει η Βικιπαίδεια ή Wikipedia

“Με τον όρο φωτογραφία αναφερόμαστε στην τέχνη και επιστήμη της δημιουργίας οπτικών εικόνων μέσω της αποτύπωσης του φωτός, με χρήση κατάλληλων συσκευών (φωτογραφικές μηχανές)”

O ορισμός της Φωτογραφίας

Ξεχνάει η αγαπημένη μας  Βικιπαίδεια ότι φωτογραφίες γίνονται και χωρίς φωτογραφική μηχανή κάτι έχουν να μας πουν για αυτό και επαγγελματίες φωτογράφοι σαν τον  Man Ray αλλά και ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ. Πάντως ο ορισμός της αγγλικής έκδοσης της Wikipedia στα αγγλικά είναι πολύ καλύτερος.

Η φωτογραφία είναι η τέχνη, η εφαρμογή και η πρακτική της δημιουργίας σταθερών  εικόνων καταγράφοντας φως, είτε ηλεκτρονικά μέσω αισθητήρα εικόνας είτε χημικά μέσω φωτοευαίσθητου υλικού όπως το  φωτογραφικό φιλμ.

Από το  online Λεξικό της κοινής νεοελληνικής στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα διαβάζουμε

Φωτογραφία: μέθοδος, τεχνική με την οποία αποτυπώνεται μόνιμα μια εικόνα (αντικειμένου, προσώπου, χώρου κτλ.) επάνω σε μια φωτοευπαθή επιφάνεια (χαρτί, φιλμ, πλάκα κτλ.)

Εδώ δεν υπάρχει καθόλου ο  ψηφιακός αισθητήρας, δηλαδή η ψηφιακή φωτογραφία ή την έχουν τοποθετήσει στο κτλ. Βέβαια θεωρώ ότι τα συγκεκριμένα λεξικά είναι παλιά και δεν ανανεώνονται. Οπότε λογικά δεν συμπεριλαμβάνουν τις εξελίξεις στην φωτογραφία.

Ο ορισμός του Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του κου Γεωργίου  Μπαμπινιώτη εκεί που προσπαθούσα να σας τα ξεμπερδέψω με τους ορισμούς της φωτογραφίας μας τα κάνει χειρότερα. Μα όχι διαβάστε ορισμό για να καταλάβετε.

Φωτογραφία: H μέθοδος και η τέχνη του σχηματισμού μόνιμων εικόνων πάνω σε φιλμ με την βοήθεια ειδικής μηχανής και εν συνεχεία της αναπαραγωγής τους με την επίδραση του φωτός σε χημικά παρασκευασμένη επιφάνεια.

Το λεξικό είναι του 2005 η Β’ έκδοση και η εμπλουτισμένη. Γιατί θέλει ειδική μηχανή. Μια απλή δεν κάνει; Που είναι η ψηφιακή φωτογραφία; Δεν ξέρω με απογοήτευσε ο κος Γιώργος.

Νομίζω σε σχέση με τα λεξικά το https://www.merriam-webster.com με καλύπτει περισσότερο από όλα και δεν αφήνει θολά σημεία.

Φωτογραφία είναι η τέχνη ή η διαδικασία της παραγωγής εικόνων με την επίδραση της ακτινοβόλας ενέργειας και ειδικά του φωτός, σε μια ευαίσθητη επιφάνεια όπως αυτή του φιλμ ή του οπτικού αισθητήρα.

Έτσι δεν χρειάζεται να συμβουλευτώ άλλα ξένα λεξικά ο ορισμός του Webster  και της αγγλικής Wikipedia  με κάλυψε.

Θα προσπαθήσω να δώσω ένα κάπως καλύτερο και πιο ολοκληρωτικό ορισμό της φωτογραφίας που να συμπεριλάβει και την αρχική του νονού της φωτογραφίας που απλά είπε ότι η φωτογραφίας είναι Φωτός Ζωγραφική.

Φωτογραφία είναι η τέχνη της δημιουργίας εικόνων με την επίδραση του φωτός επάνω σε φωτοευαίσθητα υλικά.

Νομίζω ότι αυτός ο γενικός ορισμός της φωτογραφίας τα χωράει όλα. Την φωτογραφία σε φιλμ, την ψηφιακή φωτογραφία, αλλά και τους κάθε είδους φωτογραφικούς πειραματισμούς, χωρίς φιλμ ή  χωρίς καν φωτογραφική μηχανή παλιά ή καινούργια. Εσείς τι λέτε; Αλληλεπιδράστε μαζί μου στα social media αν θέλετε να το συζητήσουμε. Σε επόμενη ανάρτηση θα σας παρουσιάσω ορισμούς της φωτογραφίας από διάσημους φωτογράφους και από θεωρητικούς της φωτογραφίας.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Φωτογραφία η Παντέχνη

Κείμενα και Φωτογραφίες, Μαθήματα Φωτογραφίας,

Φωτογραφία η Παντέχνη του 21ου αιώνα

Αυτή είναι η άποψη η δική μου. Αυτό διδάσκω στους μαθητές μου εδώ και χρόνια.  Η Φωτογραφία ακόμη και πριν από εφεύρεση της (και εννοώ φυσικά το φωτογραφικό ανεστραμμένο είδωλο της Camera Obscura ) επιδράει στις τέχνες, κυρίως στην ζωγραφική από την αναγέννηση και μετά. Κυρίως όμως επιδρά στον τρόπο θέασης και αναπαράστασης του κόσμου.

Φωτογραφία η Παντέχνη

Το φωτογραφικό είδωλο της Camera Obscura

Μάλιστα από την πρώτη στιγμή της εφεύρεσης της, η Φωτογραφία χρεώνεται την ρεαλιστική καταγραφή της πραγματικότητας  και απελευθερώνει την ζωγραφική που μπορεί να δημιουργήσει τα νέα κινήματα. Μέσα σε αυτή την προσέγγιση είναι εντυπωσιακό που οι διωγμένοι  από παντού ιμπρεσιονιστές κάνουν την πρώτη τους έκθεση στο στούντιο ενός σπουδαίου φωτογράφου του Gaspard-Félix Tournachon ή απλά Nadar.

Μια από τις πρώτες φωτογραφίες του William Henry Fox Talbot 

Στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ο αιώνα οι φωτογραφία και οι μελέτες της κίνησης μας οδηγούν σε μια ακόμη νέα τέχνη τον Κινηματογράφο. Στις αρχές του 20ου αιώνα  η φωτογραφία συνομιλεί  ισάξια με όλα τα καλλιτεχνικά κινήματα και τα συνδιαμορφώνει, ενώ ταυτόχρονα η ερασιτεχνική φωτογραφία κερδίζει τα πρώτα εκατομμύρια ανθρώπων που ξεκινούν την ενασχόληση μαζί της.

Φωτογραφικές μελέτες της κίνησης ενός αλόγου από τον Eadweard Muybridge

Η φωτογραφία μας εισάγει στον σύγχρονο οπτικό πολιτισμό μερικές φορές χωρίς καλά-καλά η κοινωνία να αντιλαμβάνεται την δύναμη της. Γεγονός είναι ότι θεωρητικά τα ζητήματα της εξέλιξης της φωτογραφίας δεν έχουν αντιμετωπιστεί ανάλογα με την επίδραση της στην ανθρωπότητα.

Φωτογραφία του Walker Evans από την σειρά American Photographs

Μπαίνοντας στον 21ο αιώνα η μετεξέλιξη της φωτογραφίας με την έλευση και επικράτηση της ψηφιακής, αλλά κυρίως η προσθήκη φωτογραφικής μηχανής και βιντεοκάμερας στα κινητά τηλέφωνα σε συνδυασμό με τo ίντερνετ και τα κοινωνικά δίκτυα φέρνουν στην φωτογραφία δισεκατομμύρια νέο κοινό. Με ποιά άλλη τέχνη ασχολούνται και δημιουργούν δισεκατομμύρια άνθρωποι με τόσο διαφορετική πολιτισμική αφετηρία; Για αυτούς τους λόγους ισχυρίζομαι ότι η Φωτογραφία είναι η Παντέχνη του 21ου αιώνα.

Φωτογραφία με το κινητό τηλέφωνο

Βέβαια  δεν εξαντλείται ένα τόσο τεράστιο ζήτημα με μια μικρή αναφορά. Αλλά εδώ είμαστε με επόμενα άρθρα να εμβαθύνουμε στο συγκεκριμένο ζήτημα. Στην ανακήρυξη της Φωτογραφίας σε Παντέχνη της εποχής μας.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Η ακριβότερη Φωτογραφία

Ιστορία της Φωτογραφίας, Μια Φωτογραφία, Φωτογραφικά Νέα,

Η ακριβότερη φωτογραφία που πουλήθηκε σε δημοπρασία

Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Man Ray που τραβήχτηκε το 1924 ή για την ακρίβεια φτιάχτηκε, μιας και τυπώθηκε και έχει και μια είδους επέμβαση από τον δημιουργό, είναι από τον Μάιο  του 2022, η ακριβότερη φωτογραφία που πουλήθηκε σε δημοπρασία.

Αυτή είναι η ακριβότερη φωτογραφία

Συγκεκριμένα η αριστουργηματική  «Le Violon d’ Ingres» που σας είχα γράψει αφιέρωμα πριν από λίγο  καιρό (Le Violon d’ Ingres), πουλήθηκε από τον οίκο οίκο Christie’s για το ποσό των 12,4 εκατομμυρίων δολαρίων. Την πρωτότυπη αυτή φωτογραφία την είχε αγοράσει το ζεύγος Rosalind Gersten Jacobs και Melvin Jacobs από τον ίδιο τον Man Ray το 1962. (Διαβάστε περισσότερα για τον Man Ray και για το μοντέλο την  Κική)

«Rhine II» του Andreas Gursky, η δεύτερη ακριβότερη φωτογραφία

Η προηγούμενη φωτογραφία που είχε την ακριβότερη τιμή σε δημοπρασία ήταν η «Rhine II» του Andreas Gursky που πουλήθηκε το 2011 για 4,3 εκατομμύρια δολάρια. Όλο και καλυτερεύουν τα πράγματα για εμάς τους  φωτογράφους.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Η Dorothea Lange και οι Έλληνες

Ιστορία της Φωτογραφίας, Κείμενα και Φωτογραφίες, ,

Dorothea Lange, Paul Schuster Taylor και η Ελλάδα

Η Dorothea Lange είναι σταθερά ανάμεσα στους φωτογράφους που παρουσιάζω στους μαθητές μου. Κάθε χρόνο αναζητώ καινούργια βιβλία και περισσότερες πληροφορίες για τους φωτογράφους που παρουσιάζω και το έργο τους. Αυτή την φορά μερικές φωτογραφίες της Dorothea Lange με τον δεύτερο σύζυγό της τον Paul Taylor, με οδήγησαν να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες για τον ίδιο πέρα από τα γνωστά, ότι ήταν οικονομολόγος,  ότι κάποια στιγμή ένωσαν τις ζωές τους και το ενδιαφέρον τους για τους κατατρεγμένους και τους μετανάστες.  Στα βιογραφικά του στοιχεία βρήκα μερικές ενδιαφέρουσες συγκυρίες που πιστεύω ότι ενώνουν τον ίδιο και τις ιδέες του με πολύ ισχυρό δεσμό με την Ελλάδα και την ιστορία της και νομίζω ότι αυτές οι συγκυρίες θα ήταν ένα ενδιαφέρον πεδίο έρευνας για κάποιον ιστορικό.

Dorothea και Paul στην αρχή της γνωριμίας τους το 1935

Ποιες είναι αυτές οι συγκυρίες; Ο Paul Taylor ήταν καθηγητής  οικονομικών στο πανεπιστήμιο Berkeley ήδη από το 1922 και η ακαδημαϊκή του  πορεία δεν ήταν χωρίς προβλήματα καθώς το πανεπιστήμιο πολλές φορές διαφωνούσε με τις έρευνες του για τους φτωχούς αγρότες, αλλά και τους μετανάστες από το Μεξικό και πολλές φορές  του στέρησε αυξήσεις και εξέλιξη. Κάποια στιγμή βέβαια αναγνωρίστηκε το έργο του και έγινε και κοσμήτορας του τμήματος οικονομικών από το 1952 μέχρι το 1956, κοσμήτορας του ινστιτούτου διεθνών σχέσεων αμέσως μετά από το 1956 μέχρι το 1962 που συνταξιοδοτήθηκε, ενώ είναι ο πρώτος που εισήγαγε το μάθημα της αγροτικής κοινωνιολογίας στο γεωπονικό κολλέγιο του Berkeley.  Όλα καλά μέχρι εδώ. Ποιος όμως τον διαδέχτηκε ως κοσμήτορας του τμήματος οικονομικών από το 1956 μέχρι το 1959 που ήρθε στην Ελλάδα με υποτροφία του ιδρύματος Guggenheim για οικονομικές έρευνες στην Ελλάδα; Ο Ανδρέας Παπανδρέου.  Πόσο επηρέασαν την πολιτική σκέψη του Ανδρέα Παπανδρέου οι ρηξικέλευθες απόψεις του μέντορα και συνάδερφου Paul Taylor. Πόσα από την αγροτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ και από τα ευρωπαϊκά ΜΟΠ έχουν τις ρίζες τους πίσω σε εκείνες τις μέρες στο  Berkeley; Μην ξεχνάμε ότι ο Paul Taylor συνέχισε να δημοσιεύει άρθρα και βιβλία για μεγάλο διάστημα και μετά από την συνταξιοδότηση του, σχεδόν μέχρι τον θάνατο του το 1984.

Dorothea και Paul μαζί σε όλα

Μερικές ακόμη συγκυρίες είναι σημαντικές. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε επίκουρος  καθηγητής στο Berkeley στο τέλος της δεκαετίας του 40′ και τακτικός το 1955 δηλαδή χρονιά που ο Paul Taylor ήταν κοσμήτορας της οικονομικής σχολής. Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό τώρα γιατί διάβασα πρόσφατα ένα ακόμη βιβλίο που αναφέρεται και σε εκείνη την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου. Με δεδομένο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου συμμετείχε στην κοινωνική ζωή του Πανεπιστημίου στα γεύματα στις γιορτές και στα κοκτέιλ πάρτι, θεωρώ σίγουρο ότι είχε γνωρίσει την Dorothea Lange που ήδη από το 1945 ήταν πανεπιστημιακός (καθηγήτρια στο San Francisco Art Institute), ενώ το 1952 είχε ιδρύσει το πολύ σπουδαίο περιοδικό Aperture.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου διδάσκει σε αίθουσα του Berkeley

Μπορώ να κάνω την εικασία ότι η επαφή του Παπανδρέου με ένα τέτοιο μύθο της φωτογραφίας ή ενέπνευσε το δεδομένο του ενδιαφέρον για την φωτογραφία ή το ενίσχυσε.  Αυτά προς το παρόν, όπως καταλαβαίνετε η έρευνα συνεχίζεται. Μια επίσης ενδιαφέρουσα φωτογραφική συγκυρία αυτή τη φορά, είναι ότι την ίδια χρονιά που πήρε υποτροφία ο Ανδρέας Παπανδρέου από το ίδρυμα  Guggenheim, είχαν πάρει και δύο σπουδαίοι φωτογράφοι. Ο Ansel Adams και ο Walker Evans.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

 

Παντελής Κορδώνης ως φωτογράφος

Κείμενα και Φωτογραφίες, Μια Φωτογραφία,

Μια φωτογραφία του Παντελή Κορδώνη στην Πειραιώς

Σήμερα ψάχνοντας για κάτι άλλο, βρήκα κάτι άλλο. Ανασύροντας από το καλάθι των αναμνήσεων βγαίνουν μαζί κι άλλες αναμνήσεις σαν τα κερασάκια. Έτσι ψάχνοντας, ανάμεσα σε  παλιά πράγματα βρήκα αυτή την φωτογραφία του φίλου μου Παντελή Κορδώνη που χάθηκε τόσο πρόωρα  τον Μάιο του 2021. Είναι το 1992, είμαστε στο δεύτερο έτος της Focus και δουλεύουμε και οι δύο στον Γεραμά. Είμαστε σε φωτογραφική βόλτα στο γκάζι στην Πειραιώς, πριν αναβαθμιστεί η περιοχή. Έχω γνωρίσει και  έχω φωτογραφίσει κάτι Πομακάκια στα στενάκια που τώρα είναι τα μαγαζάκια του Κεραμικού  και πάμε να τα φωτογραφίσει και ο Παντελής . Είναι ας πούμε η περίοδος μου της φωτογραφίας δρόμου (για αυτό και το Μπρεσονικό μαύρο πλαίσιο) και όντως αυτή την φωτογραφία του Παντελή, την θεωρώ μιας από τις καλύτερες φωτογραφίες μου εκείνης της περιόδου.

Δεν είχα σκοπό να κάνω ανάρτηση με αυτή την φωτογραφία στο blog μου αλλά κάνοντας αναζήτηση με το όνομα του Παντελή δεν βρήκα καμία φωτογραφία του στο διαδίκτυο. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν χάνονται αν τους θυμόμαστε, αν τους αναφέρουμε στις συζητήσεις μας, στα άρθρα μας στις αναρτήσεις μας. Ο Παντελής ήταν ένας πολύπλευρος και πολυτάλαντος άνθρωπος. Ένας καλός φίλος. Σίγουρα υπήρξαμε τυχεροί όσοι των γνωρίσαμε. Πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις είχαμε κάνει για βιβλία και συγγραφείς. Δεν ήταν τυχαίο ότι αργότερα και για πολλά χρόνια, είχε το βιβλιοπωλείο Ελλέβορος στην Χαλκίδα.

O Παντελής ανάμεσα στο υπόλοιπα ταλέντα του υπήρξε και εξαιρετικός φωτογράφος. Υπάρχουν  δικές του φωτογραφίες, φωτογραφίες που έχει τραβήξει στο ίντερνετ, αλλά τις θεωρώ ελάχιστες. Μια από αυτές που μπόρεσα να βρω αφορά μια φωτογραφία από μια σειρά με αντρικό γυμνό, μάλιστα θυμάμαι κάποιες από αυτές τις είχαμε τυπώσει μαζί στον σκοτεινό θάλαμο. Σας την παραθέτω.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

John Jabez Edwin Paisley Mayall (1813–1901) – Φωτογράφος

Η ιστορία μιας Φωτογραφίας, Κείμενα και Φωτογραφίες,

Ένας παπατζής της Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας

O John Jabez Edwin Paisley Mayall (1813–1901) δεν είναι ο μεγαλύτερος παπατζής  στην ιστορία της φωτογραφίας, συγκεκριμένα στην ιστορία της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, αλλά σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους. Αφού κατόρθωσε να φαλιρίσει μια ακμάζουσα επιχείρηση σχετική με την βαφή των υφασμάτων που του είχε κληροδοτήσει ο πατέρας του και αφού σχεδόν έριξε έξω το πανδοχείο που του κληροδότησε ο πεθερός του, μετανάστευσε στην Αμερική. Εκεί έγινε φωτογράφος, αλλά κατάφερε να πλασάρει τόσο καλά τον εαυτό του που έδινε συνεντεύξεις στα σχετικά περιοδικά, έγραφε άρθρα για την φωτογραφία και άλλα τέτοια φαιδρά που έχουν επαναληφθεί πολλές φορές ανά χώρα και εποχή μέχρι τις μέρες μας, αλλά ίσως ο John να ήταν ο πρώτος διδάξας.

Αυτοπορτρέτο του John Jabez Edwin Paisley Mayall

Σπουδαία φωτογραφική προσωπικότητα, μόνο που ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του σαν τέτοια. Έχω γνωρίσει αρκετές τέτοιες προσωπικότητες όλα τα χρόνια που παρακολουθώ και την Ελληνική φωτογραφία, που θεωρούσαν τους εαυτού τους μεγάλους φωτογράφους χωρίς να έχουν τραβήξει ούτε μια φωτογραφία της προκοπής. Μάλιστα έγραφαν και άρθρα και εξέδιδαν και βιβλία για την φωτογραφία.  Του John του χρωστάμε βέβαια κάτι. Ότι όπου βρεθεί και όπου σταθεί σε όλη την ζωή του, υποστηρίζει ότι η φωτογραφία είναι υψηλή τέχνη (ειδικά οι φωτογραφίες που τραβάει αυτός). Βέβαια για τον εαυτό του  ισχυρίζεται ότι είναι ο  σπουδαιότερος εκπρόσωπος της επί της γης. Τραβάει είναι η αλήθεια αρκετά καλές νταγκεροτυπίες, όπως και δεκάδες άλλοι φωτογράφοι του καιρού του, όμως εγώ πουθενά στα πορτραίτα του δεν βλέπω τον μεγάλο καλλιτέχνη που αυτός υποστηρίζει με περηφάνια ότι είναι, από την πρώτη στιγμή που παρουσιάζεται σαν φωτογράφος. Μα τι φωτογράφος λέω; σαν μεγάλος καλλιτέχνης συστήνεται παντού και στις διάφορες απογραφές. Ποτέ σαν φωτογράφος.

Η βασίλισσα Βικτωρία σε φωτογραφία του John Jabez Edwin Paisley Mayall

Όταν επιστρέφει στην Αγγλία μάλιστα καταφέρνει να περάσει σαν σπουδαίος καλλιτέχνης σε τόσο μεγάλο βαθμό που γίνεται σχεδόν αποκλειστικός φωτογράφος για μια περίοδο της βασιλικής οικογένειας και μάλιστα κυκλοφορεί και ένα λεύκωμα με φωτογραφίες της Βασίλισσας Βικτωρίας και των συγγενών της που πούλησε πάνω από 60000 αντίτυπα. Ο τύπος αυτός (ελπίζω να μην ανακαλυφθούν τίποτε θεϊκές φωτογραφίες του και αναγκαστώ να καταπιώ την γλώσσα μου) αν πιστέψουμε βέβαια τα δικά του λόγια και κάποιων λίγων κλακαδόρων βελτίωσε κατά πολύ την φωτογραφική τεχνική.  Πριν από την επιστροφή του στην Αγγλία είχε τη φήμη  ότι δημιουργεί εξαιρετικές  αλληγορικές εικόνες όπως αυτές που δημιούργησε για να εικονογραφήσει  ένα από τα σύμβολα του χριστιανισμού, την “Κυριακή προσευχή” ή απλούστερα το γνωστό σε όλους “Πάτερ Ημών”.

Φωτογραφία του Καρλ Μαρξ από τον John Jabez Edwin Paisley Mayall

 Τον Απρίλιο του 1847 (μόλις 8 χρόνια μετά από την ανακοίνωση της ντεγκεροτυπίας στη γαλλική ακαδημία επιστημών) έγραψε δύο βαρυσήμαντα  άρθρα στο περιοδικό ‘The Athenaeum’, ένα σημαντικό αγγλικό περιοδικό του καιρού του για την λογοτεχνία, την επιστήμη και τις τέχνες, όπου εξέφραζε τις απόψεις του για τον επιχρωματισμό  αλλά και το  ‘chiaroscuro’ στις εκτυπώσεις νταγκεροτυπίας. Μετά από αυτό επικεντρώθηκε στην δημιουργία εικόνων ποιητικών και γεμάτων συναίσθημα (όπως λέει ο ίδιος). Μάλιστα με αρκετές από αυτές πήρε μέρος στην μεγάλη έκθεση του Λονδίνου το 1851 (που είναι όλες αυτές οι σπουδαίες φωτογραφίες;). Μάλιστα αυτή την σπουδαία έκθεση την φωτογράφησε κιόλας και σώζονται αρκετές φωτογραφίες του. Σταματάω δεν λέω άλλα. Μας άφησε όμως μερικές ωραίες  φωτογραφίες του Καρλ Μαρξ! Οπότε μόνο και μόνο για αυτό και για το λόγο ότι είναι από τους πρώτους που υποστήριξε με τέτοιο σθένος ότι η φωτογραφία είναι υψηλή τέχνη, του αξίζει μια ανάρτηση στο blog μου και μια θέση στο βιβλίο που γράφω για την ιστορία της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

 

Η Κική του Μονπαρνάς ως μοντέλο

Κείμενα και Φωτογραφίες

Η Kiki de Montparnasse ως μούσα καλλιτεχνών του μεσοπολέμου

Μετά την προηγούμενη ανάρτηση μου για την φωτογραφία του Man Ray με τον τίτλο  Le Violon d’Ingres  (Δείτε την ανάρτηση)κάποιοι μου εξέφρασαν την απορία τους για το μοντέλο, την Kiki de Montparnasse. Έτσι αποφάσισα να κάνω την σημερινή ανάρτηση και να φωτίσω μια από τις πλευρές της, αυτή του μοντέλου. Η Κική του Μονπαρνάς όπως ήταν το ψευδώνυμο της (το αληθινό της όνομα ήταν Alice Ernestine Prin),  υπήρξε τραγουδίστρια, περφόρμερ, ηθοποιός , εικαστική καλλιτέχνης, ηρωίδα μυθιστορημάτων και ιδιοκτήτρια καμπαρέ. Στο τέλος με την συγγραφή των απομνημονευμάτων της και συγγραφέας.

Ο Man Ray μπροστά από ένα πορτρέτο της Κικής

Στην σημερινή μου ανάρτηση θα ασχοληθώ μόνο με μια  ιδιότητα της,  αυτή του μοντέλου. Αυτή η μυθιστορηματική προσωπικότητα που δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τους εθισμούς της, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά,  δυστυχώς πέθανε νεότατη στα 51 της χρόνια. Ο μεγάλος γιαπωνέζος ζωγράφος Tsuguharu Foujita είπε ότι μαζί με την Κική θάφτηκαν και οι υπέροχες μέρες στο Μονπαρνάς. Σημειώνω ότι ο Tsuguharu Foujita και ο Ernest Hemingway, είχαν προλογίσει την πρώτη έκδοση της αυτοβιογραφίας της με τίτλο Kiki’s Memoirs το 1929.

Φωτογραφία του Man Ray

Ένα ορφανό 14χρονο κορίτσι που δουλεύει από εδώ και από εκεί για να επιζήσει ξεκινάει να ποζάρει σαν μοντέλο για γλύπτες και ζωγράφους από το 1915. Όμως πολύ γρήγορα ο χαρακτήρας και το ταπεραμέντο της θα την κάνουν ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στο Παρίσι του μεσοπολέμου. Η μικρή Alice θα μεταμορφωθεί σταδιακά σε Kiki, μετά σε Kiki de Montparnasse και στο τέλος στην Κική, την βασίλισσα του Μονπαρνάς. Ο πρώτος που εκτίμησε την Κική σαν μοντέλο ήταν ο Ρώσος ζωγράφος Chaim Soutine που την σύστησε στους περισσότερους από τους καλλιτέχνες που δούλευαν εκείνη την περίοδο στο Παρίσι και δεν ήταν λίγοι.  Ανάμεσα τους οι Sanyu,    Julian Mandel, Tsuguharu Foujita, Constant Detré, Francis Picabia, Jean Cocteau, Arno Breker, Alexander Calder, Per Krohg, Hermine David, Pablo Gargallo, Mayo, Tono Salazar,   Moïse Kisling και Maurice Mendjisky για να αναφέρουμε μερικούς. Ο Chaim Soutine είναι αυτός που της έδωσε  το ψευδώνυμο Κική επειδή το όνομα της στα ελληνικά ήταν Αλίκη, ενώ καθοριστική ήταν η συνάντηση της με τον Man Ray το 1921.

Φωτογραφία του Man Ray

Για όλη την επόμενη δεκαετία που η Κική του Μονπαρνάς μεσουράνησε, υπήρξε μούσα και ερωμένη του Man Ray, ενώ χάρη σε μια πειραματική ταινία του η Κική αποφάσισε να δοκιμάσει να κάνει καριέρα στον κινηματογράφο, που δεν προχώρησε.  Για την ιστορία αναφέρω ότι η 8χρονη ερωτική σχέση τους τελείωσε όταν ο Man Ray γνώρισε την Lee Miller, αλλά η φιλική τους στενή σχέση κράτησε μέχρι τον θάνατο της Κικής το 1953 . Όμως κυρίως την δεκαετία του 20′ της είχε κάνει μια σειρά από φωτογραφίες που θα μείνουν για πάντα στην ιστορία της τέχνης.

Φωτογραφία του Man Ray

Μερικά από αυτά τα ιστορικά πορτρέτα βλέπετε πιο πάνω. Εκτός από τα σουρεαλιστικά φωτογραφικά πορτραίτα του Man Ray, η Κική είχε ποζάρει και σε άλλους φωτογράφους και μάλιστα αρκετές φορές γυμνή. Μάλιστα μια σειρά από αυτές τις γυμνές φωτογραφίες είχαν κυκλοφορήσει σε καρτ ποστάλ από τον πολύ γνωστό φωτογράφο γυμνού Julian Mandel.  Παρακάτω σας παρουσιάζω μερικά από τα εμβληματικά έργα τέχνης που έχουν χρησιμοποιήσει σαν μοντέλο  την υπέροχη  Κική του Μονπαρνάς.

Φωτογραφία Julian Mandel

Η Κική με δύο φίλες της φωτογραφημένες από τον Brassai

Constant Detré

Per Krogh

Ernest Correlleau

Kees van Dongen

Gustaw Gwozdecki

Tsuguharu Foujita

Γλυπτό του Pablo Gargallo

Moise Kisling

Moise Kisling

Maurice Mendjisky

Miçao Kono

Kees Van Dongen

Δείτε και την ανάρτηση με την διάσημη φωτογραφία του Man Ray Le Violon d’Ingres

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Full Frame μηχανές και Crop μηχανές

Κείμενα και Φωτογραφίες, Φωτογραφικά Στερεότυπα,

Τα μεγέθη του ψηφιακού αισθητήρα στην φωτογραφία

Ενώ στα περισσότερα άρθρα μου που αφορούν τα φωτογραφικά στερεότυπα συνήθως έχουμε να κάνουμε με αντίπαλες γνώμες και παρατάξεις, ανάμεσα στις full frame και στις Crop ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, ανάμεσα στους χρήστες τους δηλαδή, δεν υπάρχει κάποια αντιπαλότητα. Συνήθως οι χρήστες Crop ζηλεύουν αυτούς με τις Full Frame και θέλουν κάποια μέρα και εκείνοι να αποκτήσουν μια Full Frame φωτογραφική μηχανή. Εδώ το φωτογραφικό στερεότυπο είναι ότι πάντα οι Full Frame μηχανές θεωρούνται καλύτερες και αποτελούν τα αντικείμενα του πόθου για όλους τους φωτογράφους. Οι σύγχρονες ψηφιακές μονοοοπτικές φωτογραφικές μηχανές με καθρέπτη (DSLR), αλλά και οι  φωτογραφικές μηχανές χωρίς καθρέπτη (Μirrorless) χωρίζονται σε δύο  μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με το μέγεθος του ψηφιακού αισθητήρα που διαθέτουν, δηλαδή του φωτοευαίσθητου υλικού που έχει αντικαταστήσει το φιλμ. Η μια κατηγορία ονομάζεται FULL FRAME (ολόκληρου κάδρου) επειδή το μέγεθος του αισθητήρα είναι ίδιο με το μέγεθος του φιλμ 135 δηλαδή 24mmX36mm, ενώ η άλλη κατηγορία ονομάζεται CROP (κομμένου κάδρου) επειδή το μέγεθος του αισθητήρα είναι μικρότερο (περίπου το μισό) από το μέγεθος του καρέ στο φιλμ 135, και μοιάζει πολύ με το κινηματογραφικό καρέ στο φιλμ με πλάτος 35mm. Μερικές εταιρείες έχουν διαφορετικό χαρακτηριστικό όνομα για κάθε κατηγορία (για παράδειγμα η Nikon ονομάζει DX τις μηχανές crop και τους φακούς τους, ενώ FX τα full frame σώματα). Παρόλο που οι FULL FRAME φωτογραφικές μηχανές είναι αυτές που θεωρούνται επαγγελματικές και σε γενικές γραμμές διαθέτουν καλύτερα χαρακτηριστικά από τις CROP, μερικά από τα χαρακτηριστικά τους μπορεί να είναι και μειονεκτήματα για κάποιους φωτογράφους. Για αυτό τον λόγο θα αναλύσω τα χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας, ώστε να μπορείτε να αποφασίσετε ποια κατηγορία ταιριάζει καλύτερα στο είδος της φωτογραφίας που θέλετε να κάνετε και πρώτα και κύρια στο πορτοφόλι σας.

Ας ξεκινήσω με τις Full Frame. Οι φωτογραφικές μηχανές πλήρους κάδρου είναι σε όλες τις εταιρείες οι φωτογραφικές μηχανές που απευθύνονται στους επαγγελματίες φωτογράφους. Οι τιμές τους είναι πολύ υψηλές. Αν και τα τελευταία χρόνια οι φωτογραφικές εταιρείες έχουν βάλει νερό στο κρασί τους με αποτέλεσμα τα φθηνά μοντέλα FULL FRAME να πλησιάζουν τις τιμές των ακριβών μοντέλων CROP, το θέμα της τιμής είναι σημαντικό γιατί με 300 ευρώ για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να αποκτήσει την πιο φθηνή DSLR με crop αισθητήρα, ενώ θέλει τουλάχιστον το τετραπλάσιο με πενταπλάσιο ποσό για να αποκτήσει την πιο φθηνή full frame. To σημαντικότερο πλεονέκτημα των full frame φωτογραφικών μηχανών είναι ότι διαθέτουν καλύτερα χαρακτηριστικά στην καταγραφή της εικόνας καθώς με μεγαλύτερο μέγεθος αισθητήρα μπορούν είτε να διαθέτουν μεγαλύτερο μέγεθος εικονοστοιχείων (pixel) για την ίδια ανάλυση, είτε μεγαλύτερο σύνολο εικονοστοιχείων με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ανάλυση. Αυτό οδηγεί σε καλύτερο εύρος έκθεσης, σε μεγαλύτερο δυναμικό εύρος έκθεσης, αλλά και σε μεγαλύτερο βάθος χρώματος, ενώ πολύ σημαντική παράμετρος είναι ο χαμηλότερος ψηφιακός θόρυβος για υψηλές ρυθμίσεις ISO, γενικά καλύτερες δυνατότητες καταγραφής φωτογραφιών σε χαμηλό φωτισμό. Όλα τα παραπάνω, συνδυάζονται με πιο ανθεκτικά σώματα περισσότερο προστατευμένα σε σχέση με τις περιβαλλοντικές συνθήκες (θερμοκρασία, σκόνη, υγρασία), με μεγαλύτερη αντοχή σε μηχανικές καταπονήσεις, ενώ το σύστημα καθρέπτη φωτοφράχτη είναι κατασκευασμένο για περισσότερες χιλιάδες φωτογραφίες (κλικ). Αυτά όλα όμως, οδηγούν και σε δυο χαρακτηριστικά που μπορεί για κάποιους να είναι μειονεκτήματα. Σε μεγαλύτερο όγκο και βάρος. Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι οι φακοί. Όλες οι εταιρείες κατασκευάζουν πλήρες σύστημα εναλλακτικών φακών για τις full frame, αλλά για να έχει κανείς καλούς φακούς για τις full frame χρειάζεται και αρκετά χρήματα. Επίσης ένα ακόμη σημαντικό χαρακτηριστικό, είναι ότι όταν χρειαζόμαστε μικρό βάθος πεδίου (πιο έντονο μπόκε δηλαδή), οι full frame είναι ιδανικές καθώς μπορούμε να το πετύχουμε ευκολότερα.

Οι φωτογραφικές μηχανές μικρότερου ή μισού κάδρου (crop) διαθέτουν  σαν το σημαντικότερο χαρακτηριστικό τους την χαμηλή τιμή. Ενώ μπορεί να πλησιάζουν ή να είναι εξίσου καλές όσο αφορά τον εύρος έκθεσης, τα χαρακτηριστικά της ευαισθησίας (ISO), την προστασία από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και τα υπόλοιπα, είναι σε γενικές γραμμές λιγότερο ογκώδεις και ελαφρύτερες από τις full frame. Λόγω του μικρότερου αισθητήρα η εστιακή απόσταση τω φακών πολλαπλασιάζεται με τον λόγο της μεγέθυνσης (για παράδειγμα Χ1,5 στις Nikon και Χ1,6 στις Canon). Αυτό, ενώ αποδεικνύεται μειονέκτημα για τους ευρυγώνιους φακούς, για τους τηλεφακούς είναι μεγάλο πλεονέκτημα μιας και όλοι οι τηλεφακοί γίνονται μεγαλύτεροι λες και τους έχεις τοποθετήσει τηλεμετατροπέα (teleconverter) με τον αντίστοιχο συντελεστή-πολλαπλασιαστή, αλλά χωρίς να χάνουν σε φωτεινότητα. Ακριβώς επειδή έχουν μικρότερο μέγεθος οι crop φωτογραφικές μηχανές έχουν μεγαλύτερο βάθος πεδίου για ίδια διαφράγματα και μπορεί είναι μειονέκτημα ή πλεονέκτημα ανάλογα το είδος της φωτογραφίας που κάνεις.  Όλες οι φωτογραφικές εταιρείες κατασκευάζουν φακούς που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε crop φωτογραφικές μηχανές (και σε full frame αλλά χρησιμοποιώντας μόνο το αντίστοιχο τμήμα του αισθητήρα), αλλά στις crop φωτογραφικές μηχανές μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι φακοί για τις full frame. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο φωτογράφος με crop μηχανή να έχει στην διάθεση του μεγαλύτερη ποικιλία εναλλακτικών φωτογραφικών φακών.

Για να προσπαθήσουμε να τα συνοψίσουμε.  Σαφέστατα οι full frame DSLR και Mirroless φωτογραφικές μηχανές είναι οι ιδανικές για την μέγιστη φωτογραφική ποιότητα αλλά με το αντίστοιχο αρκετά μεγάλο κόστος για τα σώματα και τους φακούς. Διαθέτουν πιο προηγμένες τεχνολογίες και ποιότητα κατασκευής, χαρακτηριστικά που όλο και περισσότερο περνάνε και στις πολύ φθηνότερες crop φωτογραφικές μηχανές. Ακριβώς επειδή συμβαίνει αυτό, έχουμε δει crop φωτογραφικές μηχανές να χαρακτηρίζονται επαγγελματικές και να κερδίζουν την προτίμηση των φωτογράφων, ενώ κάποιες από τις φθηνές Full Frame να χαρακτηρίζονται μηχανές για ψαγμένους ερασιτέχνες και όχι επαγγελματικές. Οι Full Frame τις περισσότερες φορές είναι πολύ μεγαλύτερες σε όγκο και βάρος.  Από την άλλη οι crop είναι ιδανικές για να χτίσεις ένα φωτογραφικό σύστημα με μικρότερο κόστος, αλλά και πλεονεκτήματα όσον αφορά το μεγαλύτερο βάθος πεδίου ή αν κάποιος  χρειάζεται μεγάλους τηλεφακούς σε χαμηλό κόστος, ενώ είναι ελαφρύτερες και μικρότερες σε διαστάσεις. Τελικά για το είδος της φωτογραφίας που κάνετε τι λέτε αξίζει να περιμένει κανείς να αποκτήσει μια ακριβότερη Full Frame ή μπορεί να αρκεστεί σε μια Crop;

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Φωτογραφίες με περικοπή και φωτογραφίες με μη περικοπή

Κείμενα και Φωτογραφίες, Φωτογραφικά Στερεότυπα, ,

(To be or not to be)

Το κροπάρισμα στις φωτογραφίες

Μπορεί οι συγκεκριμένες επιλογές να ενταχθούν στο δίπολο επεξεργασία και μη επεξεργασία. Όμως για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους το κόψιμο ή μη κόψιμο, ή το πως θα παρουσιαστεί τελικά μια φωτογραφία, αυτούσια ή κομμένη, έγινε μια σημαντική αφορμή για να ερίζουν οι φωτογράφοι και να χωρίζονται στα αντίστοιχα αντίπαλα στρατόπεδα. Πώς ξεκίνησαν όλα; Μάλλον από την αρχή της φωτογραφίας όπου συνήθως οι φωτογραφίες δεν ήταν μεγεθυμένες. Ο φωτογράφος τραβούσε την φωτογραφία ή σε μια τελική κατευθείαν θετική μορφή ή ακόμη και αν τραβούσε αρνητικό, γυάλινο ή χάρτινο δεν έχει σημασία, αυτό που μπορούσε να τυπώσει από αυτό το αρνητικό ήταν μια εξ επαφής εκτύπωση του αρχικού αρνητικού. Τα περιθώρια που είχε ο φωτογράφος να κόψει την αρχική φωτογραφία ώστε να διορθώσει πιθανά σφάλματα στο καδράρισμα ήταν μικρά και ακόμη και αν ήθελε να παρουσιάσει μικρότερο τμήμα της αρχικής φωτογραφίας, ταυτόχρονα μίκραινε και το μέγεθος της τελικής φωτογραφίας.

Κροπάρισμα ανάλογα με την διάθεση του φωτογράφου για το πως ήθελε να παρουσιάσει κάθε φορά μια φωτογραφία. Ο Κερτέζ με την αγαπημένη του

Με τις μεγεθύνσεις αυτό άλλαξε. Ειδικά αν ο φωτογράφος διέθετε κάποιο μεγάλο αρνητικό μπορούσε από την μία να τυπώσει τεράστιες φωτογραφίες, από την άλλη μπορούσε να κόψει ότι δεν ήθελε ή τυχόν είχε συμπεριλάβει στις φωτογραφίες του κατά λάθος. Αυτής της σχολής ακόμη κι όταν δεν είχε το κατάλληλο αρνητικό ήταν ο  Αντρέ Κερτέζ που σε κάποιες περιπτώσεις η παρουσιασμένη τελικά φωτογραφία, δεν είχε καμία σχέση με την αρχική φωτογραφία που είχε τραβήξει. Κι αυτό το έκανε χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά αυτό που είχε εκείνος στο μυαλό του για αυτό που ήθελε να δείχνει η φωτογραφία του. Ο Κερτέζ βέβαια αυτή του την άποψη δεν θέλησε να την κάνει θεωρία, ούτε να επηρεάσει κανένα, πόσο μάλλον να επιβάλλει αυτή την άποψη σε άλλους φωτογράφους ή μαθητές-θαυμαστές του.

Η αυστηρότητα του Μπρεσσόν όσο αφορά το μη κροπάρισμα τον έκανε να διατηρήσει ένα κεφαλάκι που μπαίνει πάνω δεξιά στην εικόνα του

Στον αντίποδα αυτής της άποψη βρίσκεται η άποψη του Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν και των μαθητών-ακολούθων του που απαγορεύουν μετά βδελυγμίας το κροπάρισμα των φωτογραφιών και μάλιστα για να αποδείξουν ότι παρουσιάζουν όλο το αρχικό αρνητικό, πάντα συνοδεύουν την φωτογραφία με ένα μικρό μαύρο περιθώριο που είναι το κενό στο φιλμ γύρω από την φωτογραφία και αποδεικνύει ότι ο φωτογράφος παρουσιάζει την φωτογραφία του όπως είναι στο αρχικό αρνητικό και δεν την έχει κόψει. Αυτό υποτίθεται αποδεικνύει τις φοβερές και τρομερές ικανότητες του φωτογράφου κομάντο, που δεν φτάνει που κατάφερε να καταγράψει την εξαιρετική αποφασιστική στιγμή, αλλά κατάφερε να το κάνει χωρίς κανένα τεχνικό λάθος και χωρίς κανένα ψεγάδι στο καδράρισμα.

Ωχ, ωχ, ωχ ο υπέρμαχος του ολόκληρου κάδρου και του μη κροπαρίσματος Μπρεσσόν, την πιο γνωστή του φωτογραφία την είχε κροπάρει; (Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα)

Αυτή η άποψη στοιχειώνει από τα μέσα του 20ου αιώνα ειδικά την φωτογραφία δρόμου και την θεωρώ εντελώς λάθος. Πρώτα από όλα γιατί οι φωτογραφικές μηχανές που προτιμούσαν οι φωτογράφοι δρόμου, οι τηλεμετρικές Leica έχουν σφάλμα παράλλαξης τέτοιο, που ακόμη και ειδικά σκόπευτρα να χρησιμοποιείς, σπάνια θα μπορέσεις να τραβήξεις αυτό ακριβώς που είδες στο κάδρο την στιγμή που τράβηξες. Το ίδιο βέβαια ισχύει και με όλες τις παλιές SLR και τις καινούργιες DSLR που δεν διαθέτουν 100% κάλυψη της εικόνας που βλέπεις στο σκόπευτρο. Δηλαδή σε αυτή την περίπτωση ο φωτογράφος πως μπορεί να είναι υπεύθυνος για τα λάθος πράγματα που θα συμπεριλάβει μέσα στην φωτογραφία του, αφού δεν μπορεί να τα δει; Και γιατί αυτά τα πράγματα που δεν μπορεί ανθρωπίνως να δει και τα προσθέτει η μηχανή, είτε με το σφάλμα παράλλαξης, είτε με την μικρότερη κάλυψη στο σκόπευτρο, ο φωτογράφος να είναι υποχρεωμένος να τα παντρευτεί και να τα παρουσιάζει στις φωτογραφίες του, θέλει δεν θέλει εφ’ όρου ζωής;  Παρακαλώ θα ήθελα μια λογική εξήγηση.

‘Άλλος ένας φωτογράφος που αγαπούσε το κροπάρισμα. Σε αυτόν μάλλον ψάχνουμε να βρούμε τις ακροπάριστες. Ο μεγάλος Robert Frank

Το συγκεκριμένο άρθρο είναι κεφάλαιο του βιβλίου μου “Φωτογραφικά Στερεότυπα”

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.