Tag Archives: Garry Winogrand

Οι έγχρωμες φωτογραφίες του Garry Winogrand

Έκθεση με έγχρωμεςφωτογραφίες του Garry Winogrand στο Brooklyn Museum

Με την ευκαιρία της τελευταίας ανάρτησης μου που είναι προδημοσίευση από το πιο πρόσφατο βιβλίο μου «30 Σπουδαίοι Φωτογράφοι», θα αναφερθώ πάλι σε κάτι σχετικό με τον Garry Winogrand. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τα μαθήματα μου ξέρουν τις απόψεις μου για την έγχρωμη φωτογραφία γενικά και σε σχέση με την ασπρόμαυρη. Επίσης ξέρουν την άποψη μου ότι όλοι οι περισσότεροι μεγάλοι φωτογράφοι θα τραβούσαν σίγουρα και έγχρωμο αν τα έγχρωμα φιλμ ήταν της προκοπής στην εποχή τους. Έτσι έχουμε δει μέσα στην ιστορία της φωτογραφίας σε φωτογράφους την απόλυτη στροφή από το ασπρόμαυρο στο έγχρωμο (ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο Constantinos Manos) που συνέβη σε αρκετούς από την δεκαετία του 90 και μετά, αλλά έχουμε δει και απλές προσπάθειες και δοκιμές των έγχρωμων υλικών που όμως δεν οδήγησαν σε ένα ολοκληρωμένο έργο (χαρακτηριστικότερο παραδείγματα είναι ο Ansel Adams που έχουμε δει και αυτόνομη έκδοση με τις έγχρωμες φωτογραφίες του).

Κάπου εκεί βρίσκεται ένας από τους λατρεμένους μου φωτογράφους ο Garry Winogrand που πρόσφατα μάθαμε εξαιτίας μιας έκθεσης που γίνεται στο Brooklyn Museum της Νέας Υόρκης ότι έχει τραβήξει πάνω από 45000 έγχρωμες διαφάνειες. Στην έκθεση θα παρουσιαστούν με την μέθοδο της προβολής πάνω από 400 διαφάνειες επιλεγμένες από αυτό το έργο που δημιουργήθηκες κυρίως στις δεκαετίες 50’και 60’. Λίγες από αυτές τις φωτογραφίες είχαν παρουσιαστεί και στην πρώτη έκθεση που είχε κάνει ο Garry Winogrand στο ΜοΜΑ την περίφημη New Documents του 1967 μαζί με την Arbus και τον Friedlander.

Από αυτά που είδα δεν πρόκειται για μια αποκάλυψη. Δηλαδή δεν προσθέτει κάτι στην παράδοση του έγχρωμου ή έστω στην παράδοση της φωτογραφίας. Βέβαια το δείγμα στα δελτία τύπου είναι μικρό, αλλιώς θα ήταν να έβλεπε κάποιος και τις 400 ή και ακόμη περισσότερες από τις φωτογραφίες του Garry Winogrand ώστε να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη. Οπότε εύχομαι κάποιοι να μπορέσουν να βρεθούν στην Νέα Υόρκη και να δουν την έκθεση και να μπορέσουν να μας πουν περισσότερα ή ακόμη καλύτερα να τυπωθεί κάποιος κατάλογος-έκδοση που να περιλαμβάνει όλες τις φωτογραφίες. Κάτι τέτοιο θα μας δώσει μια πληρέστερη εικόνα για αυτό το τμήμα του έργου του Garry Winogrand.

Σημασία βέβαια έχει ότι ο Garry Winogrand επέλεξε το ασπρόμαυρο για να δημιουργήσει τον κύριο όγκο του έργου του πράγμα που είναι σε μεγάλο βαθμό εξηγήσιμο από την ευκολία, τα ποιοτικά αποτελέσματα, την αυτονομία και την οικονομία που πρόσφερε τότε το ασπρόμαυρο σε σχέση με το έγχρωμο. Σε κάθε περίπτωση όμως δείχνει πόσο ανοιχτά μυαλά ήταν οι περισσότεροι από τους μεγάλους φωτογράφους πράγμα που τους οδήγησε να πειραματιστούν με το έγχρωμο ακόμη και την εποχή που τα φιλμ δεν ήταν ποιοτικά και είχαν αργή ευαισθησία (25 ISΟ που σε σχέση με τα 400 ISO του ασπρόμαυρου ήταν 4 stop διαφορά).

Garry Winogrand – Γκάρι Γουίνογκραντ

Garry Winogrand – Γκάρι Γουίνογκραντ – Φωτογράφος

Ο Garry Winogrand γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1928 στην Νέα Υόρκη και πέθανε στις 19 Μαρτίου του 1984 στην Τιχουάνα του Μεξικού. Τέλειωσε το γυμνάσιο το 1946. Μετά από ένα διάστημα στην πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, σπούδασε ζωγραφική στο City College of New York και μετά ζωγραφική και φωτογραφία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φωτορεπορτάζ που δίδασκε ο Alexey Brodovitch στη σχολή The New School for Social Research στην Νέα Υόρκη το 1951. Ξεκίνησε να δουλεύει σαν ελεύθερος επαγγελματίας φωτογράφος και φωτογράφος διαφημιστικής φωτογραφίας την δεκαετία του 50′. Δύο φωτογραφίες του περιλήφθησαν στην περίφημη έκθεση του MoMΑ “The family of Man” το 1955. Την πρώτη του ατομική έκθεση την έκανε στην Image Gallery της Νέας Υόρκης το 1959. Η πρώτη αξιόλογη έκθεση του έγινε το 1963 με τίτλο Five Unrelated Photographers στο MoMA της Νέας Υόρκης μαζί με τους Minor White, George Krause, Jerome Liebling και Ken Heyman.

Το 1964 πήρε την πρώτη του υποτροφία από το ίδρυμα Guggenheim. Το 1966 συμμετείχε σε ομαδική έκθεση στο George Eastman House στο Rochester της Νέας Υόρκης μαζί με τους Lee Friedlander, Duane Michals, Bruce Davidson και τον Danny Lyon. Όμως αυτό που πραγματικά ανέβασε την δημοτικότητα του στα ύψη και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό της συνέχεια της πορείας του στην φωτογραφία ήταν η έκθεση ” New Documents” πάλι στο MoMA μαζί με την Diane Arbus και τον Lee Friedlander, σε επιμέλεια του John Szarkowski, που αποτέλεσε σταθμό στην αμερικάνικη φωτογραφία. Οι φωτογραφίες που τράβηξε από τον ζωολογικό κήπο στο Bronx και στο ενυδρείο στο Coney Island, αποτέλεσαν το πρώτο του φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο “Animals”που εκδόθηκε το 1969. Την ίδια χρονιά πήρε την δεύτερη υποτροφία Guggenheim και την χρησιμοποίησε κυρίως για να φωτογραφίσει δημόσια γεγονότα πράγμα που οδήγησε στο δεύτερο φωτογραφικό του λεύκωμα και μια ατομική έκθεση στο MoMA με τον ίδιο τίτλο ” Public Relations” το 1977.

Την δεκαετία του 70′ ο Garry Winogrand ξεκίνησε να διδάσκει πρώτα σε πανεπιστημιακές σχολές στην Νέα Υόρκη, μετά στο Chicago το 1971 που δίδαξε φωτογραφία στο Institute of Design και στο Illinois Institute of Technology και στο Τέξας που δίδαξε στο University of Austin από το 1973 μέχρι το 1978. Μόνο στο Λος Άντζελες που μετακόμισε το 1978 τράβηξε 8,522 ρολά φιλμ. Το 1979 πήρε την τρίτη του υποτροφία Guggenheim και την αξιοποίησε σε φωτογραφικά ταξίδια στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ. Ο John Szarkowski διευθυντής του φωτογραφικού τμήματος του MoMA είχε χαρακτηρίσει τον Winogrand σαν τον σπουδαιότερο φωτογράφο της γενιάς του. Ο Winogrand διαγνώστηκε με καρκίνο της χοληδόχου κύστης την 1η Φεβρουαρίου 1984 και πήγε αμέσως σε κλινική στη Τιχουάνα για να αναζητήσει εναλλακτική θεραπεία όμως πέθανε σε λίγες μέρες σε ηλικία 56 ετών. Όταν πέθανε άφησε ένα πολύ μεγάλο αριθμό από τραβηγμένα ανεμφάνιστα φιλμ (πάνω από 2500), πάνω από 6500 φιλμ που ήταν εμφανισμένα αλλά δεν είχαν γίνει ούτε εξ επαφής εκτυπώσεις και μόνο γύρω στις 3000 φιλμ που απλώς είχε κάνει τα κοντάκτ και όλα αυτά μόνο από το πιο πρόσφατο έργο του. Ο Garry Winogrand είχε πει το περίφημο “φωτογραφίζω για να δω πως είναι ο κόσμος φωτογραφημένος” και ότι ευχαριστιόταν τη στιγμή που πατούσε το κουμπί της φωτογραφικής μηχανής.