Εγκαινιάζω σήμερα αυτή την καινούργια στήλη στο blog μου που αφορά ποιήματα και τραγούδια που έχουν σχέση με την φωτογραφία. Αυτά που θα δημοσιεύω εδώ είναι μέρος μιας μεγάλης έρευνας που είχα κάνει πριν από 15 χρόνια αλλά δεν κατάφερα να ολοκληρώσω ποτέ. Το υλικό όμως υπάρχει και μπορεί να στηρίξει μια ενδιαφέρουσα ανθολογία με ποιήματα και στίχους που έχουν σχέση με την φωτογραφία.

Ξεκινάω με ένα εξαιρετικό ποιήμα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο “Απ’ το Συρτάρι ”

Απ’ το Συρτάρι

Εσκόπευα στης κάμαράς μου έναν τοίχο να την θέσω.

Aλλά την έβλαψεν η υγρασία του συρταριού.

Σε κάδρο δεν θα βάλω την φωτογραφία αυτή.

Έπρεπε πιο προσεκτικά να την φυλάξω.

Aυτά τα χείλη, αυτό το πρόσωπο —
α για μια μέρα μόνο, για μιαν  ώρα
μόνο, να επέστρεφε το παρελθόν τους.

Σε κάδρο δεν θα βάλω την φωτογραφία αυτή.

Θα υποφέρω να την βλέπω έτσι βλαμμένη.

Άλλωστε, και βλαμμένη αν δεν ήταν,
θα μ’ ενοχλούσε να προσέχω μη τυχόν καμιά
λέξις, κανένας τόνος της φωνής προδώσει —
αν με ρωτούσανε ποτέ γι’ αυτήν.

 Κωνσταντίνος Καβάφης 
 
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)