Φωτογραφικό σύστημα αποτυχία

Η ιστορία της φωτογραφίας δεν είναι γεμάτη μόνο από πρωτιές και εμπορικές επιτυχίες, αλλά και από πολλές αποτυχίες. Μια από τις μεγαλύτερες θεωρώ ότι ήταν ένα καινούργιο φορμά φιλμ αλλά και λογικής που αφορούσε το ερασιτεχνικό κοινό, το Advanced Photo System (APS). Το APS ανακοινώθηκε με πολλά ταρατατζούμ το 1996 αλλά πολύ γρήγορα φάνηκε ότι ήταν ένας εντελώς λάθος σχεδιασμός και είχε υπερεκτιμηθεί το μερίδιο της αγοράς που θα μπορούσε να κατακτήσει. Αυτό που σάρωσε τα περισσότερα σχέδια των εταιρειών την δεκαετία του 90′  ανάμεσα τους και το  APS, ήταν η γρήγορη εξέλιξη της ψηφιακής φωτογραφίας.

Το APS  αναπτύχθηκε στην λογική του 126 και του 110 προσφέροντας μερικές έξτρα δυνατότητες. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του ήταν ότι το φιλμ ακόμη και όταν εμφανιζόταν παρέμενε μέσα στο καρούλι του, ενώ ήταν το πρώτο φιλμ που μπορούσες να το βγάλεις από την μηχανή μισοτραβηγμένο και να το ξαναβάλεις κάποια στιγμή και να συνεχίσεις να τραβάς από εκεί που είχες σταματήσει.
Το φιλμ μπορούσε να δημιουργήσει τα παρακάτω αρνητικά
H for “High Definition” (30.2 mm  × 16.7 mm αναλογία 16:9)
C for “Classic” (25.1 mm  × 16.7 mm αναλογία 3:2)
P for “Panoramic” (30.2 mm  × 9.5 mm αναλογία 3:1)
Ταυτόχρονα μπορούσε να αποθηκεύσει μερικές πληροφορίες για την λήψη με ψηφιακό τρόπο, ανάλογα με τις δυνατότητες της μηχανής. Θεωρητικά για τις μεγάλες φωτογραφικές εταιρείες ήταν ένα φορμά γέφυρα ανάμεσα στην αναλογική και την ψηφιακή φωτογραφία. Τα φιλμ που κυκλοφόρησαν αρχικά ήταν  το Advantix για την Kodak, το Nexia για την FujiFilm,  το Futura για την Agfa, ενώ για την Konica το Centuria. Μόνο από τα ονόματα φαίνεται η διαφημιστική προσπάθεια να προσδώσουν τεχνολογικά χαρακτηριστικά του μέλλοντος στην όλη προσπάθεια, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν.

Πρώτα από όλα είχε μικρότερο μέγεθος αρνητικού από το 135 φιλμ οπότε ένας ερασιτέχνης που είχε ήδη τέτοια μηχανή δεν είχε λόγο να αλλάξει σύστημα. Ακόμη και το για το κοινό που το συγκινούσε η τεχνολογία (ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι το φιλμ έφερνε κάτι νέο), οι μηχανές δεν ήταν αντίστοιχα εξελιγμένες, γιατί κυρίως ήταν μηχανές για το πιο ερασιτεχνικό κοινό. Το APS δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής. Η Kodak που το πρώτη το δημιούργησε το εγκατέλειψε εντελώς μετά από 8 μόλις χρόνια το 2004. Είχα φτάσει η εποχή της ψηφιακής φωτογραφίας που διέλυσε τις ψευδαισθήσεις και έκανε να καταρρεύσουν φωτογραφικές εταιρείες γίγαντες που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την καθολική αποδοχή της.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis