Monthly Archives: March 2017

Κόμη (Κομήτης) – Σφάλματα των Φωτογραφικών Φακών

Κόμη – Coma

Η κόμη είναι ένα από τα σπάνια στις μέρες μας σφάλματα των φωτογραφικών φακών. Παλιότερα υπήρχαν αρκετοί φθηνοί και κακοσχεδιασμένοι φακοί που παρουσίασαν το σφάλμα κόμης. Η κόμη είναι είδος μονοχρωματικού σφάλματος των φακών , που αφορά τις φωτεινές ακτίνες που σχηματίζουν το φωτογραφικό είδωλο και προσπίπτουν υπό γωνία ως προς τον κύριο άξονα του φωτογραφικού φακού. Αυτές οι φωτεινές ακτίνες δεν εστιάζουν σε ένα και μοναδικό σημείο όπως θα έπρεπε, αλλά το σημείο στο οποίο εστιάζουν εξαρτάται από το σημείο του φακού στο οποίο προσπίπτουν.

Κόμη (Κομήτης) - Σφάλματα των Φωτογραφικών Φακών

Στην διεθνή ορολογία έχει επικρατήσει ο όρος comatic aberration για τους φακούς και γενικά τα οπτικά συστήματα που παρουσιάζουν σφάλμα κόμης. Χαρακτηριστικό του σφάλματος της κόμης είναι ότι φωτεινές ακτίνες που προσπίπτουν στο φακό σε κύκλους γύρω από το κέντρο του καταλήγουν σε κύκλους και όταν σχηματίζεται είδωλο. Αυτοί οι κύκλοι καλούνται κύκλοι κόμης και εικόνα που σχηματίζουν είναι σα να υπάρχει μία φωτεινή ουρά γύρω από το είδωλο. Αυτή η ουρά μοιάζει με ουρά κομήτη και από αυτήν την παρομοίωση προήλθε ο χαρακτηρισμός του συγκεκριμένου σφάλματος των φακών.

Κόμη (Κομήτης) - Σφάλματα των Φωτογραφικών ΦακώνΚύκλοι σφάλματος κόμης

 

 

Οι φωτογραφικές μηχανές και οι φακοί μου

Ο φωτογραφικός εξοπλισμός που χρησιμοποιώ

Οι φίλοι μου κανονικοί και διαδικτυακοί αλλά και οι μαθητές μου με ρωτάνε συχνά τι είδους εξοπλισμό χρησιμοποιώ στα ταξίδια και στις φωτογραφίσεις μου. Ο κύριος σκοπός του εξοπλισμού μου είναι να είναι ελαφρύς, ενώ εκτός από το ελαφρύς έδωσα σημασία και στο να είναι φθηνός. Μετά από αρκετά χρόνια πειραματισμών έχω καταλήξει σε ένα σχήμα όσο αφορά φωτογραφικές μηχανές crop. Βέβαια με αρκετά μεγαλύτερο βάρος αλλά και πολλά περισσότερα χρήματα ξέρω τι θα επέλεγα και στην περίπτωση των full frame.

Ο εξοπλισμός μου θέλω να είναι ελαφρύς για προφανείς λόγους (πολύ περπάτημα κουβαλώντας τις μηχανές στον λαιμό ή στις τσάντες), αλλά και φθηνός ώστε σε περίπτωση κλοπής ή καταστροφής του να είναι εύκολο να τον αντικαταστήσω. Το σχήμα που έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια είναι 2 φωτογραφικές μηχανές Nikon crop D7200 και μια Nikon D7000. Πριν κυκλοφορήσει η Nikon D7200, φωτογράφιζα με 2 Nikon D7000 και μια Νikon D5100 και πριν από αυτές με 2 Nikon D90. Οι φακοί που έχω επιλέξει να έχω μαζί μου είναι οι σταθεροί Nikon fisheye 10.5mm F2,8 DX που τον χρησιμοποιώ και για εικονικές περιηγήσεις και για πανοραμικές φωτογραφίες και ένας 50mm F1,8 G (ή ένας 35mm F1,8 G DX ) που τον χρησιμοποιώ κυρίως για πορτραίτα μιας και στις crop (DX) μου γίνεται 75mm.

Οι φωτογραφικές μηχανές και οι φακοί μου

Στις δύο  D7200 έχω μόνιμα στην μια τον Nikon AF-S DX Nikkor 10-24mm f/3.5-4.5G ED και στην άλλη είχα τον Nikon AF-S NIKKOR 28-300mm f/3.5-5.6G ED VR αλλά πρόσφατα τον αντικατέστησα με τον Tamron AF 28-300mm f/3.5-6.3 XR Di VC που είναι φθηνότερος , ζυγίζει 250 γραμμάρια πιο λίγο και εστιάζει πολύ πιο κοντά από τον Nikon, με παραπλήσια αποτελέσματα όσο αφορά την ποιότητα της φωτογραφίας. Αυτό το σχήμα στις 2 μηχανές μου έχει σαν αποτέλεσμα να έχω μια συνεχόμενη γκάμα από 15mm μέχρι 585mm (αν συνυπολογίσω και την επιλογή για περιοχή εικόνας 1,3X της D7200) χωρίς να χρειαστεί να αλλάξω φακούς και χωρίς να χρειάζομαι κάποιον τηλεμετατροπέα, πράγμα που από μόνο του σας δείχνει γιατί έχω επιλέξει crop φωτογραφικές μηχανές.

Οι φωτογραφικές μηχανές και οι φακοί μου

Δεν κουβαλάω τσάντα για όλα μαζί, αλλά η κάθε φωτογραφική μηχανή έχει την δική της τσάντα μέσης. Τα υπόλοιπα που κουβαλάω μαζί μου είναι μερικές έξτρα μπαταρίες, ένα μικρό τηλεχειριστήριο, ένα καθαριστικό βουρτσάκι και καθαριστικά πανάκια, δυο  πολωτικά φίλτρα , ένα  φίλτρο ουδέτερης πυκνότητας που κόβει 10 στοπ και όταν θέλω να κάνω εικονικές περιηγήσεις ένα τριπόδι με μια πανοραμική κεφαλή, αν θέλω τριπόδι για σταθερές λήψεις χρησιμοποιώ το ίδιο τριπόδι με μια κεφαλή με μπίλια. Τι θα χρησιμοποιούσα από φωτογραφικό εξοπλισμό αν μου τον κουβαλούσαν άλλοι και είχα απεριόριστα χρήματα να διαθέσω θα σας πω σε άλλη μου ανάρτηση.

In the American West – Richard Avedon

In the American West – Φωτογραφικό Λεύκωμα

Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα λευκώματα στην ιστορία της φωτογραφίας είναι το In the American West του Richard Avedon. Η κυκλοφορία του λευκώματος το 1985 αλλά και η ομώνυμη έκθεση προκάλεσαν τεράστια αίσθηση. Πολλοί αναρωτήθηκαν. Τι θέλει ένας φωτογράφος μόδας (έστω ο καλύτερος) από τα σαλόνια και τα πάρτι της Ανατολής, στα εργοστάσια, τα ορυχεία, τις πετρελαιοπηγές και τα σφαγεία της Δύσης;

In the American West - Φωτογραφικό Λεύκωμα

Η ιδέα για το αυτό το τεράστιο έργο (χρειάστηκαν 17000 πλάκες φιλμ KODAK TRI-X 20Χ25 και 5 χρόνια στον Avedon και τους βοηθούς του να κάνουν τα πορτραίτα 762 ανθρώπων) ήταν του Avedon, αλλά αυτός που βοήθησε καταλυτικά στηρίζοντας το, ήταν ο διευθυντής του μουσείου Amon Carter στο Fort Worth  του Τέξας, Mitchell  Wilder, που δυστυχώς πέθανε πριν το δει ολοκληρωμένο.

In the American West - Φωτογραφικό Λεύκωμα

Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε ο Avedon ήδη από το 1974, ενώ μόλις είχε μπει στην 5η δεκαετία της ζωής του έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την απόφαση του από το 1979 μέχρι το 1984 να ασχοληθεί με αυτό το μνημειώδες από κάθε άποψη έργο, πάντως με το In the American West, ο Avedon δημιουργεί ένα ορόσημο για την φωτογραφία και δεν είναι τυχαία η εκδοτική επιτυχία του λευκώματος, αλλά ούτε η επιτυχία της έκθεσης που δεν έχει σταματήσει να περιοδεύει από τότε.

In the American West - Φωτογραφικό Λεύκωμα

Η επιλογή του Avedon για το άσπρο φόντο με το μίνι στούντιο που στήνει οπουδήποτε βρει ένα πρόσωπο που τον ενδιαφέρει να φωτογραφίσει και η επιλογή για τα τεράστια τυπώματα για την έκθεση των φωτογραφιών που υποστηρίζεται βέβαια από το μεγάλο μέγεθος φιλμ που έχει επιλέξει από την αρχή να χρησιμοποιήσει, καθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το ύφος του In the American West, αλλά βέβαια αυτό που έπαιξε σπουδαιότερο ρόλο είναι η ιδιοφυΐα του Richard Avedon.

In the American West - Φωτογραφικό Λεύκωμα

Περίθλαση

Περίθλαση – Σφάλματα των Φωτογραφικών φακών

Η περίθλαση είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει όταν η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία περάσει μέσα από μια λεπτή σχισμή ή τρύπα. Σε αυτή την περίπτωση το φως εκτρέπεται από την ευθεία πορεία του και σχηματίζει φωτεινές και σκοτεινές περιοχές γύρω από την περιοχή που κανονικά θα έπρεπε να σχηματίζει μόνο ένα φωτεινό αποτύπωμα. Αυτό συμβαίνει και στο φωτογραφικό είδωλο όταν τα ανοίγματα των διαφραγμάτων του φακού είναι πολύ μικρά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ποιότητα της φωτογραφίας να μειώνεται όσο τα διαφράγματα πάνε από τα πιο ανοιχτά προς τα πιο κλειστά. Φαινόμενο περίθλασης έχουμε μέσα στον φακό και λόγω των λεπτών λεπίδων του διαφράγματος.

Περίθλαση

Εδώ έχουμε ένα από τα πιο δύσκολα φαινόμενα στην φωτογραφία που αντιμετωπίζεται μόνο με την σχεδίαση και κατασκευή φακών υψηλής ποιότητας. Στα ανοιχτά διαφράγματα τα φαινόμενα περίθλασης είναι απειροελάχιστα , αλλά έχουμε πολλά από τα υπόλοιπα σφάλματα των φακών να είναι πιο εμφανή. Χρωματικές και σφαιρικές εκτροπές και κάθε είδους παραμορφώσεις. Όσο κλείνουμε το διάφραγμα αυτά τα σφάλματα βελτιώνονται, αλλά αρχίζει να μειώνει την ποιότητα του φωτογραφικού ειδώλου η Περίθλαση. Ποιο διάφραγμα είναι το πιο κατάλληλο για να έχουμε όσο το δυνατόν πιο ποιοτικά αποτελέσματα; Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ανάμεσα τους και η ανάλυση του αισθητήρα της φωτογραφικής μας μηχανής.

Για αυτό σαν γενικό κανόνα έχουμε ότι τα μεσαία διαφράγματα μας δίνουν τα πιο ποιοτικά αποτελέσματα στους φωτογραφικούς φακούς ή τουλάχιστον αποφεύγουμε τα πολύ κλειστά διαφράγματα ώστε να μην ξεπεράσουμε το λεγόμενο όριο περίθλασης.  Όμως ποια ακριβώς είναι τα διαφράγματα που ο κάθε φακός αποδίδει την μέγιστη ποιότητα του καλό θα είναι να το βρείτε με δοκιμές σε πραγματικές συνθήκες που θα κάνετε εσείς, παρά να εμπιστεύεστε αμφίβολα τεστ που κάνουν οι άλλοι. Μια πολύ καλή πηγή όσο αφορά τα χαρακτηριστικά των φακών είναι το dxomark.com. Σε γενικές γραμμές πάντως αν βρείτε ακριβώς το μεσαίο διάφραγμα του κάθε φακού που σας ενδιαφέρει είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό και τα κοντινά του διαφράγματα (-1, +1 στοπ) θα σας δώσουν καλά αποτελέσματα.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397.

Μετά τις 2 κλαδικές φωτογραφικές εκθέσεις τι;

Μετά τις εκθέσεις Photovision και Image+Tech Expo

Για τις φετινές 2 κλαδικές εκθέσεις που αφορούν το κοινό της φωτογραφίας ακριβώς τις ίδιες ημερομηνίες είχα ασχοληθεί και σε ένα προηγούμενο κείμενο μου ( Η γελοιότητα των δύο κλαδικών φωτογραφικών εκθέσεων στην Ελλάδα του 2017).  Είχα κάνει και λίγο τον μελλοντολόγο και είχα πει ότι δεν πρόκειται καμία να είναι απόλυτα επιτυχημένη και φυσικά δικαιώθηκα. Τώρα αφού τις επισκέφθηκα και τις δυο μαζί με αρκετούς μαθητές  μου αλλά και φίλους, μπορούν τα συμπεράσματα να είναι πιο ασφαλή.

κλαδικές φωτογραφικές εκθέσεις

Πρώτα από όλα δικαιώθηκα στην θέση μου ότι η έκθεση του κλάδου πρέπει να γίνεται μια φορά κάθε χρόνο όπως τα ετήσια παζάρια, μιας και στην Ελλάδα είμαστε  έτσι κι αλλιώς για τα πανηγύρια. Ήδη οι διοργανωτές της  1ης Image+Tech Expo ανακοίνωσαν ότι η έκθεση θα είναι ετήσια. Ποτέ δεν κατάλαβα την άποψη ότι οι εκθέσεις στην Ελλάδα πρέπει να γίνονται κάθε δύο χρόνια με μοναδικό επιχείρημα ότι πρέπει να ακολουθούν τους ρυθμούς των μεγάλων εκθέσεων του εξωτερικού, μιας που στις ελληνικές εκθέσεις ποτέ δεν έγιναν ούτε πρόκειται ποτένα γίνουν ανακοινώσεις νέων προϊόντων σε παγκόσμια πρώτη.

Δεύτερον μιας και για τους 2 διοργανωτές έχει αποδείξει η ιστορία ότι δεν μπορούν να τα βρούνε και να διοργανώσουν κάτι μαζί, ας δούμε τα δυνατά χαρακτηριστικά της κάθε έκθεσης για αν δούμε σε τι θα μπορούσε να μετασχηματιστεί η κάθε μια. Το καλό χαρακτηριστικό της Photovision που ήταν απολύτως αποτυχημένη από την άποψη των εταιρειών που συμμετείχαν ήταν που όλος ο πάνω χώρος ήταν αφιερωμένος στην προβολή της δουλειάς ερασιτεχνικών ή πιο επαγγελματικών φωτογραφικών ομάδων, συλλόγων, εταιρειών, διοργανωτών σεμιναρίων κλπ.  Για μένα μια τέτοια έκθεση θα είχε νόημα και θα μπορούσε να την διοργανώνει το περιοδικό φωτογράφος. Πιστεύω πως θα μπορούσε να γίνεται κάθε Σεπτέμβριο και θα μπορούσε να αφορά πρώτα από όλα φορείς που διοργανώνουν σεμινάρια και μαθήματα φωτογραφίας καθώς και τις κάθε είδους σχολές φωτογραφίας ώστε να δίνει την ευκαιρία σε παιδιά (αλλά και γονείς) που θέλουν να ασχοληθούν με το αντικείμενο να βλέπουν τις δυνατότητες που υπάρχουν.

Επίσης αυτή η ετήσια έκθεση θα μπορούσε να είναι το βήμα για να προβάλλουν την δουλειά τους όλες οι φωτογραφικές ομάδες και ενώσεις από όλη την Ελλάδα. Θα μπορούσε αυτό να γίνονταν με ένα μικρό κόστος και όχι δωρεάν ώστε να βοηθάει οικονομικά τον διοργανωτή της έκθεσης. (Α μιας και η έκθεση θα γίνονταν Σεπτέμβριο θα μπορούσε να είναι υπαίθρια). Μια τέτοια έκθεση θα μπορούσε να αφορά όλες τις εκδόσεις που είναι σχετικές με την φωτογραφία, βιβλία και περιοδικά, ακόμη και από το εξωτερικό, αλλά και τους εκδοτικούς οίκους που τυπώνουν φωτογραφικά λευκώματα και θα μπορούσε να είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για επαφές με φωτογράφους που διαθέτουν αξιόλογο υλικό.  Ταυτόχρονα θα μπορούσε να συνεχίσει κάτι που ξεκίνησε φέτος η Photovision, αυτή η έκθεση θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα παζάρι μεταχειρισμένου φωτογραφικού εξοπλισμού αλλά και συλλεκτικών παλιών φωτογραφικών μηχανών, αλλά και μεταχειρισμένων βιβλίων και περιοδικών. Φυσικά δεν το συζητάμε ότι σε μια τέτοια έκθεση θα έπρεπε να είναι όλα τα φωτογραφικά εργαστήρια αλλά και όλες οι εταιρείες που προσφέρουν οικιακές λύσεις εκτυπώσεων. Σε μια τέτοια έκθεση θα μπορούσαν να συμμετέχουν και αίθουσες τέχνης που παρουσιάζουν φωτογράφους που θα μπορούσαν να έχουν επαφές με τους μελλοντικούς καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να εκπροσωπούν.

Θα μπορούσε λοιπόν το περιοδικό φωτογράφος να διοργανώνει μια ετήσια γιορτή της φωτογραφίας, ένα φεστιβάλ της τέχνης της φωτογραφίας που θα έφερνε κοντά στην φωτογραφία το τεράστιο κοινό που έχει αρχίσει λόγω κινητών τηλεφώνων να ασχολείται με την φωτογραφία. Δεν διεκδικώ την αποκλειστικότητα στην ιδέα αυτή, αν και δεν την έχω δει πουθενά αλλού διατυπωμένη, αλλά αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο θα ήθελα τιμητικά να κηρύξω την έναρξη (ούτε υπουργοί πολιτισμού, ούτε βουλευτές και γραμματείς και φαρισαίοι). Άλλωστε τώρα που ρίχνω την ιδέα στο τραπέζι θα μπορούσε να το διοργανώσει κάποιος άλλος αν δεν θέλει το περιοδικό φωτογράφος. Αυτή λοιπόν θα μπορούσε να είναι η ετήσια γιορτή των ερασιτεχνών της φωτογραφίας και όσων αντιμετωπίζουν την φωτογραφία σαν τέχνη. Σε αυτή την έκθεση τα σεμινάρια θα έπρεπε να είναι δωρεάν που είναι και ένας ωραίος τρόπος  για να διαφημίζουν τα σεμινάρια τους οι φορείς και οι δάσκαλοι σαν εμένα που τα διοργανώνουν στην Ελλάδα.

Έτσι στην Image+Tech Expo θα έμενε καθαρός ο ρόλος της ετήσιας εμπορικής έκθεσης του κλάδου του της φωτογραφίας και της τεχνολογίας. Θα έπρεπε να μπορεί να πείσει όλες τις εταιρείες του κλάδου να συμμετέχουν με ακόμη μεγαλύτερα και πλουσιότερα περίπτερα και με πιο επαγγελματική προσέγγιση (δεν ξέρω γιατί οι περισσότεροι πωλητές από την πρώτη μέρα της Image+Tech Expo έμοιαζαν να βαριούνται, ενώ υπήρχε μεγάλη έλλειψη σε ποιοτικά πληροφοριακά έντυπα στα ελληνικά που θα μπορούσαν να υπάρχουν και  σε ηλεκτρονική μορφή να βάζεις το στικάκι σου και να τα αντιγράφεις ή να σκανάρεις με το κινητό σου και να τα κατεβάζεις). Επίσης θα έπρεπε με κάποιο τρόπο  να μπορούσε να πείσει όλα τα εξειδικευμένα φωτογραφικά καταστήματα να συμμετέχουν, και ίσως και μια δυο μεγάλες αλυσίδες λιανικής του κλάδου. Πρέπει πάση θυσία πρέπει να συμμετέχουν όλοι. Η Black Monday που ήταν φετινή ιδέα της Photovision θα πρέπει να ενταχθεί στην Image+Tech Expo αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είναι μόνο μια μέρα. Κατά την άποψη μου θα πρέπει όλοι οι εισαγωγείς και αντιπρόσωποι σε συνεργασία με τις μαμάδες εταιρείες να προσφέρουν όλες τις μέρες της έκθεσης κάποια από τα προϊόντα τους  σε πραγματικά συμφέρουσες  τιμές (σε παγκόσμιο επίπεδο), δηλαδή οι προσφορές αυτές να είναι τόσο συμφέρουσες που να κάνουν ανθρώπους από το εξωτερικό να ταξιδεύουν στην Ελλάδα για να αγοράσουν τα συγκεκριμένα προϊόντα. Αυτή η έκθεση θα έπρεπε να έχει σεμινάρια μόνο με δασκάλους από το εξωτερικό που και φέτος ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο, ενώ σε γενικές γραμμές οι Έλληνες δάσκαλοι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων απογοήτευσαν.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ιδέες που έχω για το σε τι  θα μπορούσαν να μετασχηματιστούν αυτές οι δύο εκθέσεις για να μπορέσουν και οι δύο να είναι επιτυχημένες (έχω κι άλλες ας με καλέσουν για καφέ οι διοργανωτές θα τους τις πω). Πρέπει κυρίως να αποκτήσουν ξεκάθαρο χαρακτήρα και να γίνονται σε ετήσια βάση. Εδώ θα είμαστε για να δούμε αν θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον κάποια από αυτά που τους προτείνω.

Βινιετάρισμα – Σφάλματα των φωτογραφικών φακών

Βινιετάρισμα

Βινιετάρισμα ονομάζουμε στην φωτογραφία το χάσιμο της φωτεινότητας στις άκρες του κάδρου μας. Αυτό το χάσιμο της φωτεινότητας μπορεί να είναι προοδευτικό ή απότομο. Αν είναι ηθελημένο από τον φωτογράφο τότε πρόκειται απλώς για ένα εφέ που χρησιμοποιείται συχνά για δοθεί έμφαση στο κέντρο της φωτογραφίας, αν γίνεται παρά την θέληση του φωτογράφου τότε οφείλεται σε αδυναμία του φωτογραφικού φακού ή σε κάποιο ακατάλληλο φίλτρο ή σκίαστρο που εμποδίζει το φως περάσει ομοιόμορφα σε όλο το κάδρο μας.

Βινιετάρισμα

Κλασικό βινιετάρισμα σε ένα φωτογραφικό φακό

Το βινιετάρισμα σαν σφάλμα στις φωτογραφίες μας

Βινιετάρισμα παρουσιάζουν λίγο ως πολύ όλοι οι φωτογραφικοί φακοί, ειδικά στα πιο ανοιχτά (φωτεινά) διαφράγματα για αυτό ένας απλός τρόπος να διορθώσουμε το πρόβλημα όταν παρουσιάζεται είναι να κλείσουμε λίγο το διάφραγμα (άλλωστε τα μεσαία διαφράγματα διορθώνουν σε μεγάλο ποσοστό τα περισσότερα από τα σφάλματα που παρουσιάζουν οι φακοί).

Βινιετάρισμα

Χαρακτηριστικό παράδειγμα φακού ζουμ που το βινιετάρισμα διορθώνεται στα πιο κλειστά διαφράγματα

Το βινιετάρισμα εκτός από την σχεδίαση του φακού μπορεί να οφείλεται σε λάθος σκίαστρο (παρασολέιγ) ή σε κάποιο φίλτρο με χοντρό μεταλλικό στεφάνι. Σε αυτή την περίπτωση αλλάζουμε το σκίαστρο με το σωστό και όσο αφορά το φίλτρο επιλέγουμε φίλτρα slim που έχουν πιο λεπτό στεφάνι και σπάνια δημιουργούν βινιετάρισμα. Αν το πρόβλημα επιμένει τότε αφαιρούμε εντελώς το φίλτρο.

Το βινιετάρισμα δεν είναι εύκολο να παρατηρηθεί την στιγμή της λήψης. Πρώτα από όλα γιατί πολλές φωτογραφικές μηχανές δεν έχουν κάλυψη με το σκόπευτρο τους του 100% της εικόνας που φωτογραφίζουμε και λόγω της μικρής εικόνας που έχουμε στην οθόνη που παρατηρούμε τις φωτογραφίες μας στην μηχανή. Έτσι συνήθως το βινιετάρισμα το προσέχουμε όταν παρατηρούμε τις φωτογραφίες μας σε μεγαλύτερες οθόνες. Το πρόβλημα διορθώνεται με πολλά από τα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας, ενώ αρκετές φωτογραφικές μηχανές προσπαθούν να διορθώσουν το βινιετάρισμα με το λογισμικό και τον επεξεργαστή τους

Το βινιετάρισμα σαν εφέ στις φωτογραφίες μας

Βινιετάρισμα

Μάσκα από χαρτόνι για βινιετάρισμα στον σκοτεινό θάλαμο

Παλιότερα το βινιετάρισμα ήταν ένα εφέ που η φωτογράφοι δημιουργούσαν με ειδικές μάσκες στον σκοτεινό θάλαμο. Μπορούσε να είναι σκοτείνιασμα προς τις άκρες της φωτογραφίας ή το αντίθετο δηλαδή η φωτογραφία στις άκρες μπορούσε να γίνεται φωτεινότερη μέχρι το οριστικό της σβήσιμο. Σήμερα τα πράγματα έχουν γίνει ευκολότερα με τον ψηφιακό σκοτεινό θάλαμο που μας προσφέρουν τα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας. Το να δημιουργήσεις κάποιου είδους βινιετάρισμα είναι από τις πιο εύκολα εφέ που μπορείς να προσθέσεις στις φωτογραφίες σου.

Ασπρόμαυρο στο Πήλιο

Ασπρόμαυρο στο Πήλιο

Τον Φεβρουάριο είχα την χαρά μαζί με τους φίλους μου από το TBG να βρεθούμε για ένα τριήμερο στο Πήλιο. Το ταξίδι μας το είχε οργανώσει η εταιρεία Spyrou Philoxenia με την συνεργασία αρκετών επιχειρήσεων αλλά και φορέων της περιοχής.  Ανάμεσα τους το τουριστικό γραφείο Les Hirondelles,  η  Trekking Hellas , η Ένωση Ξενοδόχων νομού Μαγνησίας   και η περιφερειακές  ενότητες Μαγνησίας και Σποράδων.

Για τα του ταξιδιού έχω αναφερθεί στο facebook και θα αναφερθώ και σε άλλες μου αναρτήσεις και στα blog μου. Στην σημερινή μου ανάρτηση θέλω να σας δείξω μερικές από τις φωτογραφίες του ταξιδιού που τραβήχτηκαν κατευθείαν σε ασπρόμαυρο στην φωτογραφική μηχανή. Είναι κάτι που κάνω σπάνια και πρώτη φορά το έκανα σε τόσο μεγάλη έκταση. Με ενέπνευσε το φως στο Πήλιο, στην αρχή τα χιονισμένα τοπία και στην συνέχεια η ομίχλη.

Άλλη μια ασπρόμαυρη φωτογραφία από το Πήλιο μπορείτε να βρείτε στην ανάρτηση μου Στα Χιόνια…

 

Ο φίλος μου ο Πικάσο

Η φιλία του Πικάσο με τον Lucien Clergue

Ο Πικάσο είναι μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της τέχνης και ξέρουμε πόσα πολλά του χρωστάμε. Όμως ανάμεσα στα υπόλοιπα που του χρωστάμε για την προσφορά του στην σύγχρονη τέχνη του χρωστάμε και ότι ενέπνευσε και έσπρωξε στην δημιουργία έναν πολύ σημαντικό Γάλλο φωτογράφο τον Lucien Clergue. Ο Πικάσο υπήρξε μέντορας  και φίλος του Clergue από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε το 1953. Όταν πρωτοσυναντήθηκαν ο Πικάσο ήταν ήδη 72 χρόνων, ενώ ο Lucien Clergue 19.

Ο φίλος μου ο Πικάσο

Ο Lucien Clergue γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αρλ. Από τα 15 του που η μητέρα του χάρισε μια φωτογραφική μηχανή άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Ο Πικάσο βρέθηκε στην Αρλ για να παρακολουθήσει μια ταυρομαχία. Στις εξέδρες της αρένας κατά την διάρκεια της ταυρομαχίας βρίσκονταν  ο νεαρός ερασιτέχνης  φωτογράφος τραβώντας φωτογραφίες και εκεί γνώρισε τον διάσημο ζωγράφο.

Ο φίλος μου ο Πικάσο

Η συζήτηση τους αφορούσε τη φωτογραφία. Ο Πικάσο ζήτησε από τον νεαρό Clergue που τότε δούλευε σε ένα εργοστάσιο παπουτσιών να του δείξει φωτογραφίες του. Το προσκάλεσε μάλιστα όταν θα είχε μεγαλύτερο όγκο φωτογραφιών να τον επισκεφτεί στο σπίτι του στις Κάννες για να τους τις δείξει. Όπως αναφέρει ο Lucien Clergue από εκείνη την πρώτη συνάντηση και μετά φωτογράφιζε έχοντας το μυαλό του ότι ήθελε να εντυπωσιάσει τον διάσημο ζωγράφο. Μεγάλο βάρος για έναν καλλιτέχνη στα πρώτα του βήματα, αλλά και μεγάλη ώθηση.

Ο φίλος μου ο Πικάσο

Όντως ο Lucien Clergue επισκέφθηκε τον Πικάσο και του έδειξε την πρώτη του ολοκληρωμένη ομάδα φωτογραφιών, τους “Σαλτιμπάγκους”. Η επιρροή από το έργο του Πικάσο ήταν παραπάνω από εμφανής. Τι έκανε ο μεγάλος ζωγράφος;  Του μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τις φωτογραφίες του, υπέγραψε μια φωτογραφία του νεαρού φίλου του  (ο Lucien Clergue αρκετά χρόνια αργότερα μετά από τόση επιτυχία παραδέχεται ότι εξακολουθεί να είναι η ακριβότερη φωτογραφία του) και τον γνώρισε στον κύκλο των φίλων του. Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε μια πολύ δυνατή φιλία που κράτησε 20 χρόνια. Ο Πικάσο υπήρξε θαυμαστής των φωτογραφιών του Lucien Clergue και το έχει αναφέρει σε πολλές συνεντεύξεις του.

Ο φίλος μου ο Πικάσο

Ο Lucien Clergue από εκεί και μετά υπήρξε ένας από τους στενότερους φίλους του Πικάσο, μάλιστα ο ζωγράφος του βάπτισε την δεύτερη κόρη του την Ολίβια. Λογικό ήταν ότι σε αυτή την πολύχρονη σχέση ο  Lucien Clergue φωτογράφισε συχνά τον Πικάσο σε διάφορες φάσεις.  Δικαίωσε ο νεαρός εργάτης του εργοστασίου παπουτσιών τις προσδοκίες του μέντορα του; Πιστεύω ότι το έκανε με το παραπάνω, πέρα από την ποιότητα και την ποσότητα  του φωτογραφικού του έργου, ο Lucien Clergue γενικότερα αναδείχθηκε σε μια σπουδαία προσωπικότητα της τέχνης και μην ξεχνάμε ότι είναι ο συνιδρυτής των φωτογραφικών συναντήσεων της Αρλ που είναι το πιο σημαντικό και διάσημο φωτογραφικό φεστιβάλ.

Ο φίλος μου ο ΠικάσοΟι δύο φίλοι τα πρώτα χρόνια της φιλίας τους στην Αρλ

 

 

Η ίδρυση του πρακτορείου Magnum Photos

Η ίδρυση του Magnum 1947

Είναι αδύνατο για όποιον ασχολείται λίγο με την φωτογραφία να μην γνωρίζει το φωτογραφικό πρακτορείο Magnum. Κυρίως γιατί από τον Μάιο του 1947 που ιδρύθηκε, υπήρξαν μέλη του πάρα πολλοί από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα. Η ιδέα για την ίδρυση ενός φωτογραφικού πρακτορείου που να προσφέρει την μέγιστη καλλιτεχνική ελευθερία στα μέλη του και να μπορεί συλλογικά να υπερασπίζεται με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντά τους στα περιοδικά και τις εφημερίδες που δημοσίευαν τις φωτογραφίες τους ήταν ιδέα του Robert Capa, του ανθρώπου που ήδη μετά τον ισπανικό εμφύλιο θεωρούνταν ο καλύτερος φωτορεπόρτερ.

Η ίδρυση του πρακτορείου Magnum Photos

O Robert Capa και ο George Rodger κατά την διάρκεια του πολέμου στην Ιταλία

O Robert Capa είναι αυτός που έπεισε τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη, πρώτα από όλα τους φίλους του. Τον Henri Cartier-Bresson που δεν ήξερε τι δρόμο να ακολουθήσει μετά τον πόλεμο και τον David “Chim” Seymour που ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την φωτογραφία. Την αρχική πεντάδα συμπλήρωσαν ο βρετανός George Rodger και ο William Vandivert που ήταν παλιοί γνώριμοι του Robert Capa από τα πεδία των μαχών και εκτιμούσε την δουλειά τους.

Η ίδρυση του πρακτορείου Magnum Photos

Φωτογραφία από τις πρώτες συζητήσεις για την δημιουργία του Magnum

Το πρακτορείο ονομάστηκε magnum από το τεράστιο μπουκάλι κρασί που κατανάλωνε η αρχική ομάδα σε κάθε συνάντηση. Τα μέλη φωτογράφους στην πρώτη αυτή ομάδα συμπλήρωσαν η Maria Eisner που η εμπειρία της έπαιξε σημαντικό ρόλο μιας και για αρκετά χρόνια ήταν ιδιοκτήτρια του φωτογραφικού πρακτορείου Alliance Agency και έγινε η διευθύντρια του magnum στο Παρίσι και η πρώτη πρόεδρος, η Rita Vandivert που έτρεχε το magnum στην Νέα Υόρκη αλλά αποχώρησε μετά από ένα χρόνο.

Η ίδρυση του πρακτορείου Magnum Photos

O Robert Capa και ο “Chim” φωτογραφημένοι από τον Henri Cartier-Bresson το 1952

Οι αρχικοί φίλοι και συνεργάτες χώρισαν και τον κόσμο ώστε ο καθένας τους να ασχοληθεί φωτογραφικά με ένα τμήμα του. Ο Henri Cartier-Bresson την Ινδία, την Κίνα και γενικά την Ασία,  ο George Rodger την Αφρική, David “Chim” Seymour την Ευρώπη,  ο William Vandivert την Αμερική, ενώ ο Robert Capa ήταν μπαλαντέρ. Πολύ σύντομα ο William Vandivert αποχώρησε, αλλά το magnum έγινε τόσο διάσημο που πολλοί σημαντικοί νέοι φωτογράφοι ήθελαν να γίνουν μέλη του.

Η ίδρυση του πρακτορείου Magnum Photos

Η συνάντηση των φωτογράφων του Magnum το 1957

Έτσι μπορεί τα πρώτα κιόλας χρόνια της λειτουργίας του το Magnum να έχασε 3 από τους ιδρυτές του, ο William Vandivert αποχώρησε το 1948, ο Robert Capa σκοτώθηκε στην Ινδοκίνα από μια νάρκη το 1954, ενώ ο David “Chim” Seymour σκοτώθηκε από πολυβόλο στην Αίγυπτο το 1956, αλλά πολύ σύντομα πολλοί φωτογράφοι ήρθαν να δυναμώσουν κι άλλο την φήμη του. Τα πρώτα μέλη μετά τους ιδρυτές ήταν οι πολύ γνωστοί Werner Bischof και Ernst Haas. Μέσα στα πρώτα χρόνια ακολούθησαν πολλοί νέοι και ταλαντούχοι φωτογράφοι, όπως η Eve Arnold που ήταν η πρώτη γυναίκα φωτογράφος μέλος του magnum αλλά και οι  Burt Glinn, Erich Hartmann, Erich Lessing, Marc Riboud, Dennis Stock, Elliott Erwitt, Kryn Taconis.

Παραμόρφωση – Σφάλματα των φωτογραφικών φακών

Παραμόρφωση – Distortion

Οι πιο αναγνωρίσιμες εκτροπές  (σφάλματα) των φωτογραφικών φακών είναι οι παραμορφώσεις. Οι παραμορφώσεις συμβαίνουν γιατί τα καμπύλα στοιχεία των φωτογραφικών φακών δεν καταφέρνουν να μεταφέρουν την εικόνα επίπεδη επάνω στο φιλμ ή στον αισθητήρα. Επειδή το φως διανύει άλλη απόσταση στις άκρες και άλλη στο κέντρο του φακού έχουμε διαφορά μεγέθυνσης που δημιουργεί την παραμόρφωση της εικόνας.

Οι παραμορφώσεις των φωτογραφικών φακών είναι συνήθως τριών ειδών. Στην πρώτη περίπτωση οι ευθείες γραμμές γίνονται καμπύλες που συγκλίνουν προς τα μέσα, αυτή η παραμόρφωση ονομάζεται  βαρελοειδής γιατί οι γραμμές μοιάζουν σαν τις φέτες ενός βαρελιού, ενώ στην δεύτερη περίπτωση που οι καμπύλες γραμμές ανοίγουν προς τα έξω, αυτή η παραμόρφωση ονομάζεται τραπεζοειδής ή παραμόρφωση μαξιλαριού για καρφίτσες. Κι ας δεχτούμε ότι αυτοί οι όροι κάπως αποδίδουν τους αγγλικούς όρους  barrel  distortion και pincushion distortion. Υπάρχει και ένας τρίτος τύπος παραμόρφωσης στους φωτογραφικούς φακούς που είναι συνδυασμός των δυο παραπάνω, αλλά τον συναντάμε πιο σπάνια και ονομάζεται μουστακοειδής παραμόρφωση (mustache distortion).

Τα τρία είδη του σφάλματος παραμόρφωσης

Παραμόρφωση  - Σφάλματα των φωτογραφικών φακών

Βαρελοειδής παραμόρφωση

Παραμόρφωση  - Σφάλματα των φωτογραφικών φακών

Τραπεζοειδής παραμόρφωση

Παραμόρφωση  - Σφάλματα των φωτογραφικών φακών

Μουστακοειδής παραμόρφωση

Η διόρθωση των παραμορφώσεων των φωτογραφικών φακών γίνεται πλέον στα περισσότερα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας, αλλά και από το λογισμικό των φωτογραφικών μηχανών. Σε γενικές γραμμές οι φακοί που υποφέρουν από παραμορφώσεις είναι οι ευρυγώνιοι και οι ζουμ, αν και μπορεί να συναντήσουμε παραμορφώσεις και σε φακούς που δεν είναι αναμενόμενο.