Μετά τις εκθέσεις Photovision και Image+Tech Expo
Για τις φετινές 2 κλαδικές εκθέσεις που αφορούν το κοινό της φωτογραφίας ακριβώς τις ίδιες ημερομηνίες είχα ασχοληθεί και σε ένα προηγούμενο κείμενο μου ( Η γελοιότητα των δύο κλαδικών φωτογραφικών εκθέσεων στην Ελλάδα του 2017). Είχα κάνει και λίγο τον μελλοντολόγο και είχα πει ότι δεν πρόκειται καμία να είναι απόλυτα επιτυχημένη και φυσικά δικαιώθηκα. Τώρα αφού τις επισκέφθηκα και τις δυο μαζί με αρκετούς μαθητές μου αλλά και φίλους, μπορούν τα συμπεράσματα να είναι πιο ασφαλή.
Πρώτα από όλα δικαιώθηκα στην θέση μου ότι η έκθεση του κλάδου πρέπει να γίνεται μια φορά κάθε χρόνο όπως τα ετήσια παζάρια, μιας και στην Ελλάδα είμαστε έτσι κι αλλιώς για τα πανηγύρια. Ήδη οι διοργανωτές της 1ης Image+Tech Expo ανακοίνωσαν ότι η έκθεση θα είναι ετήσια. Ποτέ δεν κατάλαβα την άποψη ότι οι εκθέσεις στην Ελλάδα πρέπει να γίνονται κάθε δύο χρόνια με μοναδικό επιχείρημα ότι πρέπει να ακολουθούν τους ρυθμούς των μεγάλων εκθέσεων του εξωτερικού, μιας που στις ελληνικές εκθέσεις ποτέ δεν έγιναν ούτε πρόκειται ποτένα γίνουν ανακοινώσεις νέων προϊόντων σε παγκόσμια πρώτη.
Δεύτερον μιας και για τους 2 διοργανωτές έχει αποδείξει η ιστορία ότι δεν μπορούν να τα βρούνε και να διοργανώσουν κάτι μαζί, ας δούμε τα δυνατά χαρακτηριστικά της κάθε έκθεσης για αν δούμε σε τι θα μπορούσε να μετασχηματιστεί η κάθε μια. Το καλό χαρακτηριστικό της Photovision που ήταν απολύτως αποτυχημένη από την άποψη των εταιρειών που συμμετείχαν ήταν που όλος ο πάνω χώρος ήταν αφιερωμένος στην προβολή της δουλειάς ερασιτεχνικών ή πιο επαγγελματικών φωτογραφικών ομάδων, συλλόγων, εταιρειών, διοργανωτών σεμιναρίων κλπ. Για μένα μια τέτοια έκθεση θα είχε νόημα και θα μπορούσε να την διοργανώνει το περιοδικό φωτογράφος. Πιστεύω πως θα μπορούσε να γίνεται κάθε Σεπτέμβριο και θα μπορούσε να αφορά πρώτα από όλα φορείς που διοργανώνουν σεμινάρια και μαθήματα φωτογραφίας καθώς και τις κάθε είδους σχολές φωτογραφίας ώστε να δίνει την ευκαιρία σε παιδιά (αλλά και γονείς) που θέλουν να ασχοληθούν με το αντικείμενο να βλέπουν τις δυνατότητες που υπάρχουν.
Επίσης αυτή η ετήσια έκθεση θα μπορούσε να είναι το βήμα για να προβάλλουν την δουλειά τους όλες οι φωτογραφικές ομάδες και ενώσεις από όλη την Ελλάδα. Θα μπορούσε αυτό να γίνονταν με ένα μικρό κόστος και όχι δωρεάν ώστε να βοηθάει οικονομικά τον διοργανωτή της έκθεσης. (Α μιας και η έκθεση θα γίνονταν Σεπτέμβριο θα μπορούσε να είναι υπαίθρια). Μια τέτοια έκθεση θα μπορούσε να αφορά όλες τις εκδόσεις που είναι σχετικές με την φωτογραφία, βιβλία και περιοδικά, ακόμη και από το εξωτερικό, αλλά και τους εκδοτικούς οίκους που τυπώνουν φωτογραφικά λευκώματα και θα μπορούσε να είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για επαφές με φωτογράφους που διαθέτουν αξιόλογο υλικό. Ταυτόχρονα θα μπορούσε να συνεχίσει κάτι που ξεκίνησε φέτος η Photovision, αυτή η έκθεση θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα παζάρι μεταχειρισμένου φωτογραφικού εξοπλισμού αλλά και συλλεκτικών παλιών φωτογραφικών μηχανών, αλλά και μεταχειρισμένων βιβλίων και περιοδικών. Φυσικά δεν το συζητάμε ότι σε μια τέτοια έκθεση θα έπρεπε να είναι όλα τα φωτογραφικά εργαστήρια αλλά και όλες οι εταιρείες που προσφέρουν οικιακές λύσεις εκτυπώσεων. Σε μια τέτοια έκθεση θα μπορούσαν να συμμετέχουν και αίθουσες τέχνης που παρουσιάζουν φωτογράφους που θα μπορούσαν να έχουν επαφές με τους μελλοντικούς καλλιτέχνες που θα μπορούσαν να εκπροσωπούν.
Θα μπορούσε λοιπόν το περιοδικό φωτογράφος να διοργανώνει μια ετήσια γιορτή της φωτογραφίας, ένα φεστιβάλ της τέχνης της φωτογραφίας που θα έφερνε κοντά στην φωτογραφία το τεράστιο κοινό που έχει αρχίσει λόγω κινητών τηλεφώνων να ασχολείται με την φωτογραφία. Δεν διεκδικώ την αποκλειστικότητα στην ιδέα αυτή, αν και δεν την έχω δει πουθενά αλλού διατυπωμένη, αλλά αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο θα ήθελα τιμητικά να κηρύξω την έναρξη (ούτε υπουργοί πολιτισμού, ούτε βουλευτές και γραμματείς και φαρισαίοι). Άλλωστε τώρα που ρίχνω την ιδέα στο τραπέζι θα μπορούσε να το διοργανώσει κάποιος άλλος αν δεν θέλει το περιοδικό φωτογράφος. Αυτή λοιπόν θα μπορούσε να είναι η ετήσια γιορτή των ερασιτεχνών της φωτογραφίας και όσων αντιμετωπίζουν την φωτογραφία σαν τέχνη. Σε αυτή την έκθεση τα σεμινάρια θα έπρεπε να είναι δωρεάν που είναι και ένας ωραίος τρόπος για να διαφημίζουν τα σεμινάρια τους οι φορείς και οι δάσκαλοι σαν εμένα που τα διοργανώνουν στην Ελλάδα.
Έτσι στην Image+Tech Expo θα έμενε καθαρός ο ρόλος της ετήσιας εμπορικής έκθεσης του κλάδου του της φωτογραφίας και της τεχνολογίας. Θα έπρεπε να μπορεί να πείσει όλες τις εταιρείες του κλάδου να συμμετέχουν με ακόμη μεγαλύτερα και πλουσιότερα περίπτερα και με πιο επαγγελματική προσέγγιση (δεν ξέρω γιατί οι περισσότεροι πωλητές από την πρώτη μέρα της Image+Tech Expo έμοιαζαν να βαριούνται, ενώ υπήρχε μεγάλη έλλειψη σε ποιοτικά πληροφοριακά έντυπα στα ελληνικά που θα μπορούσαν να υπάρχουν και σε ηλεκτρονική μορφή να βάζεις το στικάκι σου και να τα αντιγράφεις ή να σκανάρεις με το κινητό σου και να τα κατεβάζεις). Επίσης θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να μπορούσε να πείσει όλα τα εξειδικευμένα φωτογραφικά καταστήματα να συμμετέχουν, και ίσως και μια δυο μεγάλες αλυσίδες λιανικής του κλάδου. Πρέπει πάση θυσία πρέπει να συμμετέχουν όλοι. Η Black Monday που ήταν φετινή ιδέα της Photovision θα πρέπει να ενταχθεί στην Image+Tech Expo αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είναι μόνο μια μέρα. Κατά την άποψη μου θα πρέπει όλοι οι εισαγωγείς και αντιπρόσωποι σε συνεργασία με τις μαμάδες εταιρείες να προσφέρουν όλες τις μέρες της έκθεσης κάποια από τα προϊόντα τους σε πραγματικά συμφέρουσες τιμές (σε παγκόσμιο επίπεδο), δηλαδή οι προσφορές αυτές να είναι τόσο συμφέρουσες που να κάνουν ανθρώπους από το εξωτερικό να ταξιδεύουν στην Ελλάδα για να αγοράσουν τα συγκεκριμένα προϊόντα. Αυτή η έκθεση θα έπρεπε να έχει σεμινάρια μόνο με δασκάλους από το εξωτερικό που και φέτος ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο, ενώ σε γενικές γραμμές οι Έλληνες δάσκαλοι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων απογοήτευσαν.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ιδέες που έχω για το σε τι θα μπορούσαν να μετασχηματιστούν αυτές οι δύο εκθέσεις για να μπορέσουν και οι δύο να είναι επιτυχημένες (έχω κι άλλες ας με καλέσουν για καφέ οι διοργανωτές θα τους τις πω). Πρέπει κυρίως να αποκτήσουν ξεκάθαρο χαρακτήρα και να γίνονται σε ετήσια βάση. Εδώ θα είμαστε για να δούμε αν θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον κάποια από αυτά που τους προτείνω.