Category Archives: Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Μερικοί από τους σημαντικότερους φωτογράφους στην ιστορία της Φωτογραφίας. Τμήμα των σχετικών βιβλίων μου.

Ernst Haas – Ερνστ Χάας

Μαθήματα Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι,

Ernst Haas – Ερνστ Χάας Φωτογράφος

Ο Ernst Haas γεννήθηκε στην Βιέννη το 1921 και πέθανε το 1986 στην Νέα Υόρκη. Το μικρόβιο της φωτογραφίας το κόλλησε από τον πατέρα του. Ξεκίνησε να ασχολείται με την φωτογραφία αμέσως μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Η δουλειά του για τους αυστριακούς αιχμάλωτους πολέμου που επέστρεφαν στην πατρίδα τους τράβηξε την διεθνή προσοχή. Μάλιστα απέρριψε και μια πρόταση πρόσληψης από το περιοδικό LIFE γιατί ήθελε να διατηρήσει την ανεξαρτησία του. Ήταν από τους πρώτους φωτογράφους που συμμετείχαν στον πρακτορείο Magnum ήδη από το 1949 αναπτύσσοντας στενές σχέσεις με τους ιδρυτές αλλά και με τον Werner Bischof. Στη συνέχεια διατέλεσε αντιπρόεδρος και πρόεδρος του οργανισμού συντελώντας με τον καλύτερο τρόπο στην φήμη του.

Ο Ernst Haas μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1951 και λίγο μετά, άρχισε να πειραματίζεται με τον έγχρωμο φίλμ Kodachrome. Τα αποτελέσματα του άρεσαν οπότε άρχισε να το χρησιμοποιεί πιο συστηματικά και στην ουσία είναι ο πρώτος γνωστός φωτογράφος έγχρωμης φωτογραφίας της δεκαετίας του 1950. Το 1953 το περιοδικό LIFE δημοσίευσε το ιστορικό έγχρωμο δοκίμιο του για την Νέα Υόρκη αφιερώνοντας του 24 σελίδες. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα LIFE δημοσίευσε μια τόσο μεγάλη δυνατότητα έγχρωμης φωτογραφίας. Το 1962 μια αναδρομική έκθεση του έργου του ήταν η πρώτη μεγάλη έκθεση έγχρωμης φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Καθ ‘όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Haas ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, φωτογραφίζοντας για το LIFE, το Vogue και το Look, για να αναφέρουμε μερικές από τις πολλές σημαντικές εκδόσεις με τις οποίες συνεργάστηκε. Κατά τη διάρκεια της ζωής του εκδόθηκαν τέσσερα φωτογραφικά λευκώματα: The Creation (1971), In America (1975), In Germany (1976) και Himalayan Pilgrimage (1978). Το The Creation είναι ένα από τα πιο πετυχημένα λευκώματα στην ιστορία της φωτογραφίας καθώς πούλησε περισσότερα από 350.000 αντίτυπα.

Ο Ernst Haas πήρε το βραβείο Hasselblad το 1986, έτος του θανάτου του. Ο Haas εξακολούθησε να αποτελεί αντικείμενο εκθέσεων και εκδόσεων μουσείων, όπως οι Ernst Haas, Color Photography (1989), Ernst Haas in Black and White (1992) και Color Correction (2011) και θεωρείται ένας από τους επιδραστικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα ειδικότερα όσο αφορά την έγχρωμη φωτογραφία. Πρέπει να αναγνωρίσουμε σε αυτόν και σε άλλους πρωτοπόρους φωτογράφους που χρησιμοποίησαν με τόσο δημιουργικό τρόπο το έγχρωμο φιλμ, ότι έσπρωξαν και την τυπογραφία να εξελιχθεί ώστε να αναπαράγει καλύτερα τις έγχρωμες φωτογραφίες αλλά και τα μουσείο και τις gallery να αποδεχτούν την έγχρωμη φωτογραφία σαν ίδιας αξίας καλλιτεχνικό έργο με την ασπρόμαυρη φωτογραφία.

Τα παιδιά στις φωτογραφίες του Ρομπέρ Ντουανό

Ιστορία της Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Ο φωτογράφος Robert Doisneau και τα παιδιά

Είναι πολλές φορές στην ιστορία της φωτογραφίας που μελετώντας το έργο σπουδαίων φωτογράφων διαπιστώνουμε την ιδιαίτερη φωτογραφική τους σχέση με τα παιδιά. Σε κάποιους αυτό είναι πολύ φανερό όπως στην πρόσφατη ανακάλυψη μας, την νταντά Vivian Maier. Σε κάποιους άλλους οι επιμελητές αργούν να το καταλάβουν και να μας δώσουν την συγκεκριμένη επιλογή από το έργο τους- δηλαδή φωτογραφίες παιδιών – όπως αυτό έγινε πρόσφατα το 2016 με τον  Sebastião Salgado και το φωτογραφικό λεύκωμα “Children”. Σε κάποιους άλλους ακόμη περιμένουμε χρόνια  να δούμε τι θησαυρούς κρύβει  (όπως πιστεύω) το ανεξερεύνητο ακόμη αρχείο τους  ( Garry Winogrand).

Ανάμεσα στους σπουδαίους φωτογράφους υπάρχει κάποιος που η σχέση του με τα παιδιά και η ευκολία του να τα προσεγγίζει φωτογραφικά, είναι φανερά από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του έργου του. Αυτός ο σπουδαίος φωτογράφος είναι ο Γάλλος Robert Doisneau. Βιογραφικά στοιχεία για τον Robert Doisneau θα βρείτε σε αυτή μου την ανάρτηση (Robert Doisneau ). Σήμερα διαλέγω να σας δείξω μερικές από τις αριστουργηματικές φωτογραφίες παιδιών.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

Alfred Stieglitz – Άλφρεντ Στίγκλιτζ

Μαθήματα Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Alfred Stieglitz – Άλφρεντ Στίγκλιτζ –  Φωτογράφος

Ο Alfred Stieglitz γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου του 1864 στο Hoboken του New Jersey και πέθανε στις 13 Ιουλίου του 1946 στο Manhattan της Νέας Υόρκης. Στην εφηβεία του η οικογένεια του μετακόμισε στην Γερμανία όπου ήρθε σε επαφή με την φωτογραφία και εκπαιδεύτηκε με σπουδαίους δασκάλους και γνώρισε την ευρωπαϊκή φωτογραφία. Άρχισε να κερδίζει βραβεία με τις φωτογραφίες του ενώ άρθρα του άρχισαν να δημοσιεύονται σε φωτογραφικά περιοδικά της εποχής. Στα 20 του χρόνια ξαναγύρισε στην Αμερική όπου επέλεξε οριστικά την φωτογραφία εκτός από καλλιτεχνική έκφραση και σαν επαγγελματική ενασχόληση.

Όχι άδικα ο Alfred Stieglitz θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης φωτογραφίας ή τουλάχιστον ο πρώτος φωτογράφος και θεωρητικός που ήταν ένθερμος υποστηρικτής της άποψης ότι η φωτογραφία ήταν μια μορφή τέχνης που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ισότιμα με τις υπόλοιπες τέχνες από συλλέκτες, αίθουσες τέχνης και μουσεία, αλλά πρώτα και πάνω από όλα από τους ίδιους τους καλλιτέχνες φωτογράφους. Το 1892 ξεκίνησε να χρησιμοποιεί μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι σε αντίθεση με τις βαριές φωτογραφικές μηχανές σε τρίποδα που τραβούσε μέχρι τότε. Την άνοιξη του 1893 έγινε συντάκτης του περιοδικού The American Amateur Photographer. Τον Μάιο του 1896 έγινε αντιπρόεδρος του συλλόγου The Camera Club of New York που δημιουργήθηκε με δικές του προσπάθειες από την ένωση μικρότερων αντίστοιχων φωτογραφικών κλαμπ.

Σύντομα το 1897 εξέδωσε στα πλαίσια του συλλόγου το περιοδικό Camera Notes που θεωρήθηκε το σπουδαιότερο φωτογραφικό περιοδικό του καιρού του. Εκτός από την προσπάθεια για την προσωπική φωτογραφική αναγνώριση που ήρθε μέσα από εκθέσεις στην Αμερική και στην Ευρώπη η κύρια προσπάθεια του Stieglitz ήταν για την αναγνώριση της φωτογραφίας σαν ισότιμη τέχνη με τις υπόλοιπες καλές τέχνες. Μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης με το Camera Notes αποφάσισε να εκδώσει το δικό του φωτογραφικό περιοδικό.

Αυτό το κατάφερε το 1902 με το περιοδικό Camera Work. Για τα επόμενα χρόνια μέχρι το 1917 το περιοδικό χάρη στην τελειομανία του Alfred Stieglitz έθεσε πολύ υψηλά όρια και στην αρθρογραφία και στις φωτογραφίες που δημοσίευε αλλά και στην εκτύπωση των φωτογραφιών με την μέθοδο της φωτογκραβούρας. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια έκθεση στις Βρυξέλες που άργησαν να παραδοθούν οι φωτογραφίες, εκτέθηκαν οι ίδιες φωτογραφίες από τις σελίδες του περιοδικού χωρίς κανείς να καταλάβει την διαφορά.

Χαρακτηριστικές είναι οι σχέσεις του Alfred Stieglitz με τους σπουδαίους φωτογράφους της εποχής του. Μιας και τους περισσότερους ή τους ανακάλυψε ο ίδιος ή τους βοήθησε να εξελίξουν την καριέρα τους. Οι πιο σημαντικοί βέβαια είναι ο Edward Jean Steichen (1879–1973) που υπήρξαν συνοδοιπόροι για αρκετές δεκαετίες και ο Paul Strand (1890–1976) που με την δική του ξεχωριστή δουλειά και παρουσίαση στο κοινό ολοκληρώθηκε η έκδοση του Camera Work.

Φωτογραφίες του Γιάννη Μπεχράκη

Ιστορία της Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Φωτογραφίες  με τον Φωτογράφο Γιάννη Μπεχράκη

Χθες έκλεισε ένας χρόνος από τον θάνατο του σπουδαίου ανθρώπου και φωτογράφου Γιάννη Μπεχράκη. Ξέρετε το κόλλημα που έχω με τις φάτσες των σπουδαίων φωτογράφων πόσο μάλλον ενός τόσο αγαπητού σαν τον Γιάννη Μπεχράκη. Έτσι σήμερα αντί για άλλο μνημόσυνο αποφάσισα να σας παρουσιάσω μαζεμένες διάφορες φωτογραφίες που απεικονίζουν τον ίδιο.

Robert Capa Φωτογραφίες

Ιστορία της Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Φωτογραφίες με τον Robert Capa

Ανάμεσα στις άλλες αναρτήσεις έχω ξεκινήσει και κάποιες με φωτογραφίες των ίδιων των φωτογράφων. Αυτοπορτραίτα ή φωτογραφίες που τους έχουν τραβήξει άλλοι.  Κυρίως γιατί για τους περισσότερους γνωστούς φωτογράφους δεν υπάρχουν πολλές φωτογραφίες από τους ίδιους. Σήμερα θα δείτε μερικές φωτογραφίες του Robert Capa.

Οι φωτογραφίες του Γιώργου Σεφέρη – Φωτογραφικό Λεύκωμα

Ιστορία της Φωτογραφίας, Κείμενα και Φωτογραφίες, Σπουδαίοι Φωτογράφοι, ,

Ο Γιώργος Σεφέρης παρουσιάζεται με μια άλλη πλευρά του: την Φωτογραφία

Ήρθε επιτέλους στα χέρια μου το φωτογραφικό λεύκωμα του αγαπημένου μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Γιατί λέω επιτέλους γιατί το βρήκα μεταχειρισμένο σε πολύ καλή τιμή. Είχα μετανιώσει κάποια στιγμή που σε ένα παζάρι του ΜΙΕΤ που είναι ο εκδότης, δεν το είχα πάρει στη μισή τιμή και έτσι μετά από 20 χρόνια από την έκδοση του ήρθε ο καιρός να το παρουσιάσω και σε εσάς.

Ο Γιώργος Σεφέρης είναι γνωστό αρκετά χρόνια ότι ήταν παθιασμένος ερασιτέχνης φωτογράφος. Το φωτογραφικό του έργο έγινε γνωστό με την έκθεση και την έκδοση αυτού του φωτογραφικού λευκώματος από το ΜΙΕΤ όταν απόκτησε το 1999 το φωτογραφικό αρχείο του ποιητή. Η έκδοση είναι αρκετά προσεγμένη και με πολύ καλά ασπρόμαυρα τυπώματα και καλύπτει σχεδόν 50 χρόνια φωτογραφικής δραστηριότητας του ποιητή. Σας αφήνω να δείτε μερικές φωτογραφίες  και ας εύχομαι να δείτε και την έκθεση και το ίδιο το  λεύκωμα κάποια στιγμή.

” Το ανά χείρας λεύκωμα σχεδιάστηκε για να συνοδεύσει την ομότιτλη έκθεση που οργάνωσε και επιμελήθηκε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης ως ελάχιστη οφειλόμενη συμβολή στο φετινό «έτος Σεφέρη». Θέμα και περιεχόμενο της έκθεσης είναι οι φωτογραφίες που έβγαλε ο ποιητής, από τα φοιτητικά του χρόνια στο Παρίσι (1918 – 1924) ως τις τελευταίες εκδρομές του στην Ελλάδα το 1969 – 1970 ο φωτογράφος Γιώργος Σεφέρης. Η οφειλή μας δεν είναι μόνο στη μνήμη του ποιητή αλλά και στους κληρονόμους του. Το 1984, με την ευκαιρία της έκθεσης που παρουσιάσε τότε το Μορφωτικό Ίδρυμα σε συνεργασία με το Δήμο Λευκωσίας, στην Πύλη της Αμμοχώστου (24 Μαϊου – 8 Ιουνίου), η Μαρώ Σεφέρη εμπιστεύτηκε στον Ε. Χ. Κάσδαγλη μεγάλο μέρος του φωτογραφικού αρχείου του Γιώργου Σεφέρη, και το 1999 η Άννα Λόντου, ολοκληρώνοντας την γεναιοδωρία της μητέρας της, παρέδωσε στο ίδρυμα όσα αρνητικά είτε αντίτυπα φωτογραφιών βρέθηκαν στο σπίτι της οδού Άγρας.

(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)”

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis

Alex Webb – Άλεξ Ουέμπ

Μαθήματα Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Alex Webb – Άλεξ Ουέμπ – Φωτογράφος

Ο Alex Webb γεννήθηκε στις 5 Μαίου του 1952 στο San Francisco στην California. Το ενδιαφέρον του για την φωτογραφία ξεκίνησε από το γυμνάσιο. Σπούδασε λογοτεχνία και ιστορία στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ενώ στο ίδιο πανεπιστήμιο στο Carpenter Center for the Visual Arts σπούδασε φωτογραφία. Το 1974 ξεκίνησε να εργάζεται σαν φωτορεπόρτερ. Μετά από φωτογραφίσεις στην Καραιβική και το Μεξικό ξεκίνησε το ενδιαφέρον του με την έγχρωμη φωτογραφία πράγμα που το συνέχισε σε όλη του την καριέρα με αποτέλεσμα να θεωρείται από τους πρωτοπόρους φωτογράφους στην χρήση του χρώματος.

Το 1979 έγινε μέλος του πρακτορείου Magnum. Έχει δημοσιεύσει πάμπολλα φωτογραφικά λευκώματα που αποτελούν σπουδαία παρακαταθήκη για τις επόμενες φωτογραφικές γενιές. Σας αναφέρω τα πιο σημαντικά. Hot Light/Half-Made Worlds (1986), Under a Grudging Sun (1989) From The Sunshine State (1996), Amazon (1997) Crossings (2003), Istanbul (2007), The Suffering of Light (2011), La Calle (2016), ενώ σε συνεργασία με την γυναίκα του και καλλιτεχνική του σύντροφο την φωτογράφο και ποιήτρια Rebecca Norris Webb τα λευκώματα Violet Isle (2009), Memory City (2014), Alex Webb and Rebecca Norris Webb on Street Photography and the Poetic Image (2014), Slant Rhymes (2017), and Brooklyn: The City Within (2019).

Οι φωτογραφίες του Alex Webb έχουν εκτεθεί σε διάφορα μουσεία και γκαλερί ανά τον κόσμο. Σας αναφέρω μερικά όπως το Walker Art Center, the Museum of Photographic Arts, the International Center of Photography, the Museum of Contemporary Art in San Diego, and the Whitney Museum of American Art, the Metropolitan Museum, NYC, and the High Museum of Art in Atlanta, Georgia. Η δουλειά του υπάρχει σε διάφορες ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές τέχνης. Του έχουν ανατεθεί διάφορα φωτογραφικά έργα από τους οργανισμούς High Museum of Art και the Banesto Foundation στην Ισπανία. Σαν φωτορεπόρτερ έχει συνεργαστεί με τα περισσότερα περιοδικά και εφημερίδες του κόσμου, αλλά ξεχωριστή θέση έχουν οι δημοσιεύσεις και οι συνεργασίες με τα περιοδικά Geo, Time, National Geographic και The New York Times Magazine.

Ο Alex Webb έχει κερδίσει πάρα πολλά βραβεία και υποτροφίες ανάμεσα τους το New York Foundation of the Arts Grant το 1986, το National Endowment for the Arts Fellowshipτο 1990, το Hasselblad Foundation Grant το 1998, μια υποτροφία από το ίδρυμα Guggenheim Fellowship το 2007. Κέρδισε επίσης το Leopold Godowsky Color Photography Award το 1988, το Leica Medal of Excellence το 2000 και το David Octavius Hill Award το 2002. Όλα τους πολύ σημαντικά φωτογραφικά βραβεία.

Walker Evans – Γουόκερ Έβανς

Μαθήματα Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Walker Evans – Γουόκερ Έβανς Φωτογράφος

Ο Walker Evans γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου του 1903 στο November 3, 1903 St. Louis των ΗΠΑ και πέθανε στις 10 Απριλίου του 1975 στο New Haven του Connecticut των ΗΠΑ. Οι σπουδές του και τα ενδιαφέροντα του είχαν μεγαλύτερη σχέση με το γράψιμο και την λογοτεχνία, παρόλα αυτά ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1928 παίρνοντας έμπνευση όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος από το φωτογραφικό έργο των Eugène Atget και August Sander. Οι πρώτες του φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν ήταν στην ποιητική συλλογή The Bridge του φίλου του Hart Crane. Το 1930 τράβηξε φωτογραφίες μια σειρά βικτωριανά σπίτια στη Βοστώνη. Το 1933 τράβηξε φωτογραφίες στην Κούβα μια ανάθεση από τον εκδοτικό οίκο Lippincott. Στην Κούβα γνώρισε τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ και έκαναν πολύ παρέα μάλιστα από τον συγγραφέα δανείστηκε χρήματα για να παρατείνει την διαμονή του στο νησί. Όταν έφυγε άφησε στον Χέμινγουεϊ 46 πρωτότυπες φωτογραφίες που ανακαλύφθηκαν και εκτέθηκαν μόλις το 2002.

Από το 1935 ο Walker Evans συνεργάζεται με την Resettlement Administration (RA) που αργότερα μετασχηματίστηκε σε Farm Security Administration (FSA). Εκείνη την περίοδο τραβάει μερικές από τις πιο γνωστές του φωτογραφίες ανάμεσα τους και το πορτραίτο της κας Allie Mae Burroughs και άλλων μελών της οικογένειας της που έγιναν τα σύμβολα της μεγάλης ύφεσης. Η συνεργασία με την FSA κράτησε μέχρι το 1938 χρονιά που ο Walker Evans έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση που ήταν και η πρώτη ατομική έκθεση φωτογράφου στο ΜοΜΑ. Η έκθεση αλλά και το φωτογραφικό λεύκωμα που κυκλοφόρησε με τον τίτλο “American Photographs” είναι ορόσημα στην ιστορία της παγκόσμιας και της Αμερικάνικης φωτογραφίας και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για χιλιάδες φωτογράφους γνωστούς και άγνωστους. Το 1938 και το 1939 ο Walker Evans υπήρξε συνεργάτης και μέντορας της Helen Levitt .

To 1945 o Walker Evans στράφηκε στην δημοσιογραφία αρχικά σαν δημοσιογράφος στο περιοδικό ΤΙΜΕ και αργότερα σας συντάκτης στο περιοδικό FORTUNE μέχρι το 1965 όπου έγινε καθηγητής φωτογραφίας στο τμήμα γραφικών τεχνών του Yale University School of Art. Το 1966 δημοσιεύθηκε το δεύτερο φωτογραφικό του λεύκωμα το “Many are Called”. Μια από τις τελευταίες του φωτογραφικές δουλειές ήταν μια σειρά φωτογραφιών το 1968 για την εταιρεία Brown Brothers Harriman & Co.’s Συνέχιζε να φωτογραφίζει μέχρι το 1973-1974, ακόμη και όταν λόγω ηλικίας και κακής υγείας δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει βαρύ και περίπλοκο εξοπλισμό με μια φωτογραφική μηχανή Polaroid SX-70. Ο Walker Evans θεωρείται και δίκαια ένας από τους πατριάρχες της Αμερικάνικης φωτογραφίας μιας και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μια μεγάλη γενιά από μεταπολεμικούς φωτογράφους στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο και με τις φωτογραφίες του αλλά και με την διδασκαλία του στο Yale.

William Eugene Smith – Γουίλιαμ Γιουτζίν Σμιθ

Μαθήματα Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

William Eugene Smith – Γουίλιαμ Γιουτζίν Σμιθ  Φωτογράφος

Ο W. Eugene Smith γεννήθηκε στην πόλη Wichita του Κάνσας στις 30 Δεκεμβρίου 1918 και πέθανε στις 15 Οκτωβρίου του 1978 στην πόλη Τούσον στην Αριζόνα. Η μητέρα του ήταν ερασιτέχνης φωτογράφος και όταν στα 9 του χρόνια ο W. Eugene Smith της ζήτησε χρήματα για να αγοράσει φωτογραφίες αεροπλάνων που ήταν το πάθος του, τότε εκείνη του έδωσε την παλιά της φωτογραφική μηχανή με την συμβουλή να τις τραβάει μόνος του. Μέχρι τα 15 του ήταν ένας ολοκληρωμένος φωτογράφος τόσο που τον πλησίασε ο Frank Noel και τον έπεισε να γίνει φωτορεπόρτερ για τις εφημερίδες The Wichita Eagle και την Τhe Wichita Beacon.

Το 1938 μετακόμισε στην Νέα Υόρκη και δούλεψε για το περιοδικό Newsweek αλλά γρήγορα τον απόλυσαν καθώς δεν ήθελε να δουλέψει με φωτογραφικές μηχανές μεγάλου φορμά και προτιμούσε τις Contax του, αλλά και επειδή δεν έβαζε εύκολα νερό στο κρασί του. Τότε ξεκίνησε την συνεργασία με το LIFE και μια φιλική σχέση με τον δημοσιογράφο και επιμελητή εικόνων Wilson Hicks. Από την στιγμή που μπήκε η Αμερική στον πόλεμο φωτογράφισε στα μέτωπα του Ειρηνικού όπου τράβηξε και την περίφημη φωτογραφία με τον πεζοναύτη με την ελληνική καταγωγή (τον Ευάγγελο Κλωνή) μέχρι και το 1945 που τραυματίστηκε σοβαρά στην μάχη της Okinawa. Γυρίζοντας στην Αμερική ταλαιπωρήθηκε για μερικά χρόνια με αλλεπάλληλες εγχειρήσεις. Το 1946 τράβηξε την πρώτη φωτογραφία μετά από τον τραυματισμό του. Ήταν τα δύο του παιδιά να περπατάνε στον κήπο του. Αυτή η φωτογραφία είχε κεντρικό ρόλο στην έκθεση The family of man που έγινε στο ΜοΜΑ το 1955.

Από το 1948 που επανήρθε στην ενεργό δράση μέχρι το 1954 ο W. Eugene Smith φωτογράφησε για το περιοδικό Life μια σειρά φωτογραφικών δοκιμίων με ανθρωπιστική ματιά που έθεσαν τις βάσεις του σύγχρονου φωτορεπορτάζ και τα οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, χαρακτηρίζονται από έντονη ενσυναίσθηση και κοινωνική συνείδηση. Πράγματα που πάντα ήταν ιδιαίτερα αναπτυγμένα στις εικόνες του W. Eugene Smith. Αυτά τα φωτο-δοκίμια θεωρούνται αριστουργήματα. Το πρώτο που δημοσιεύθηκε αφορούσε τη ζωή ενός επαρχιακού γιατρού στο Κολοράντο του Dr. Ernest Ceriani και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στον 24ωρο αγώνα του να σώζει ανθρώπινες ζωές. Ένα άλλο φωτο-δοκίμιο που είχε θέμα τις σκληρές συνθήκες που δούλευε μια αφροαμερικανή μαία η Maude E. Callen, είχε σαν αποτέλεσμα χιλιάδες δολάρια σε προσφορές από τους αναγνώστες του LIFE και την ίδρυση μιας μαιευτικής κλινικής. Όταν δημοσιεύθηκαν οι φωτογραφίες του από το ισπανικό χωριό Deleitosa, ο Ansel Adams του έστειλε μια συγχαρητήρια επιστολή γεμάτη επαίνους που ο W. Eugene Smith την είχε τρία χρόνια συνέχεια επάνω του μέχρι αποφασίσει να απαντήσει.

Ο Ευάγγελος Κλωνής σύμβολο του 2ου παγκόσμιου πολέμου, εδώ σε γραμματόσημο των ΗΠΑ

Το 1954 σταμάτησε την συνεργασία του με το LIFE και το 1955 έγινε μέλος του πρακτορείου Magnum. Η ανάθεση από το πρακτορείο ενός πορτραίτου της πόλης του Πίτσμπουργκ για περίπου 100 φωτογραφίες οδήγησε σε ένα 2χρονο φωτογραφικό έργο 13000 αρνητικών πράγμα που ψύχρανε τις σχέσεις Magnum- W. Eugene Smith. Το τελευταίο σπουδαίο έργο του W. Eugene Smith ήταν η αποκάλυψη για την μόλυνση που προκαλούσε με βαρέα μέταλλα η χημική βιομηχανία Chisso στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα τις επιπτώσεις στις ζωές των φτωχών κατοίκων του γειτονικού χωριού Minamata. Ένα ρεπορτάζ που προκάλεσε τρομερή αίσθηση όταν δημοσιεύθηκε το 1975.

Vivian Maier – Βίβιαν Μάιερ

Μαθήματα Φωτογραφίας, Σπουδαίοι Φωτογράφοι

Vivian Maier – Βίβιαν Μάιερ Φωτογράφος

Η Vivian Maier γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1926 και πέθανε στις 21 Απριλίου του 2009 στην Αμερική. Η μαμά της Maria Jaussaud ήταν Γαλλίδα. Η Vivian Maier είναι μια πραγματική αποκάλυψη για τον κόσμο της φωτογραφίας καθώς το φωτογραφικό της αρχείο πάνω από 150000 αρνητικά ανακαλύφθηκε και εκτιμήθηκε μετά τον θάνατο της καθώς η ίδια από ότι φαίνεται δεν επιθυμούσε να εκθέσει ή να εκδόσει τις φωτογραφίες της. Φωτογράφιζε με συνέπεια για πολλές δεκαετίες κυρίως σε αμερικάνικες μεγαλουπόλεις, την Νέα Υόρκη, Σικάγ και στο Λος Άντζελες και στα ταξίδια της σε διάφορους προορισμούς, ενώ ταυτόχρονα εργάζονταν σαν εσωτερική οικιακή βοηθός και νταντά.

Το έργο της ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία και ο κύριος υπεύθυνος για την διάσωση και την προβολή του ήταν ένας νεαρός ιστορικός από το Σικάγο ο John Maloof που έχει καταφέρει και έχει συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος των αρνητικών της. Ο John Maloof είχε το ένστικτο και την εξυπνάδα να διακρίνει την αξία του έργου της Vivian Maier. Εξυπνάδα που δυστυχώς δεν διέθεταν τα μεγάλα μουσεία και οι gallery που απευθύνθηκε στην αρχή ώστε να τον βοηθήσουν στην επιμέλεια και την προβολή του έργου που είχε ανακαλύψει. Έτσι ακόμη ενώ υπάρχουν επικρίσεις και δικαστικές διενέξεις , ο John Maloof ανέλαβε μόνος του το βάρος της ανάδειξης του έργου της Vivian Maier και καλά έκανε γιατί τα έχει καταφέρει πάρα πολύ καλά καθώς υπάρχουν εκδόσεις και εκθέσεις του έργου της Vivian Maier όχι μόνο από τη δική του πλευρά, αλλά και από άλλους που διαθέτουν κάποια μικρά τμήματα του αρχείου της.

Το έργο της Vivian Maier είναι λογικό να προκάλεσε αντικρουόμενα συναισθήματα στους ειδικούς καθώς μόνο και μόνο η ύπαρξη του μοιάζει να μας τρολάρει. Μια νταντά που μπορούμε άνετα να την χαρακτηρίσουμε τουλάχιστον ιδιόρυθμη, έχει δημιουργήσει ένα στηβαρό και τεράστιας αξίας φωτογραφικό έργο που θα το ζήλευαν πάρα πολλοί παλιοί και νέοι σπουδαίοι φωτογράφοι. Ένα φωτογραφικό έργο που την τοποθετεί ισάξια μαζί με τα όλα τα τεράστια ονόματα της αμερικάνικης και της παγκόσμιας φωτογραφίας. Μάλιστα ανάμεσα στο σύνολο του έργου της που κυρίως περιλαμβάνει φωτογραφία δρόμου και τοπία πόλης υπάρχει και ένα πολύ σημαντικό ξεχωριστό κομμάτι που σωστά έχει ξεχωριστεί και αναδειχθεί, τα αυτοπορτραίτα της. H Vivian Maier δημιουργεί με κάθε ευκαιρία και ένα αυτοπορτραίτο. Αυτό και μόνο το τμήμα του έργου της θα έφτανε για να την τοποθετήσουμε στους μεγάλους της φωτογραφίας. Χαρακτηριστική είναι επίσης η ευχέρεια που έχει με την φωτογράφιση των παιδιών.

Είναι ακόμη νωρίς για τους ιστορικούς της φωτογραφίας και τους ειδικούς ώστε να εκτιμήσουν το έργο τους όπως του αξίζει και έτσι δεν θα βρείτε την Vivian Maier στις ιστορίες της φωτογραφίας και στους καταλόγους με τους σπουδαίους φωτογράφους, ούτε στα ειδικά αφιερώματα ή τις αντίστοιχες ομαδικές εκθέσεις. Όμως για μένα της ανήκει μια θέση ανάμεσα στους πολύ σπουδαίους φωτογράφους και δασκάλους της φωτογραφίας. Μια τιμητική θέση στο φωτογραφικό στερέωμα. Υπάρχουν ήδη αρκετά βιβλία με φωτογραφίες της. Κάποια από αυτά είναι. Vivian Maier: Street Photographer 2011, Vivian Maier: Self-Portraits 2013, Eye to Eye: Photographs by Vivian Maier 2014, Vivian Maier: A Photographer Found 2014.

Υπάρχουν ήδη αρκετά βιβλία με φωτογραφίες της. Κάποια από αυτά είναι. Vivian Maier: Street Photographer 2011, Vivian Maier: Self-Portraits 2013, Eye to Eye: Photographs by Vivian Maier 2014, Vivian Maier: A Photographer Found 2014.