Monthly Archives: March 2017

Πορτραίτα Ιστορίας – Έκθεση Φωτογραφίας

Φωτογραφικά Νέα

Πορτραίτα Ιστορίας
Βούλα Παπαϊωάννου – Δημήτρης Χαρισιάδης 1940-1960
Έργα από τα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη

Το βλέμμα δύο κορυφαίων φωτογράφων του 20ου αιώνα στις ταραγμένες εποχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της ανασυγκρότησης στην Ελλάδα παραβάλλει η έκθεση Πορτραίτα Ιστορίας που συνδιοργανώνει το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με τα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 6 Απριλίου 2017.

Πορτραίτα Ιστορίας
Η έκθεση αποτελεί μία ανθολογία εικόνων των φωτογράφων Βούλα Παπαϊωάννου και Δημήτρη Χαρισιάδη, όπου αποτυπώνεται η Ελλάδα κατά το κρίσιμο διάστημα 1940-1960, που περιλαμβάνει τη γερμανική κατοχή, την Α’ μεταπολεμική περίοδο και την ανασυγκρότηση. Στην έκθεση παρουσιάζονται 200 περίπου έργα, καθώς και άλλο ιστορικό υλικό, μαζί με δύο πορτραίτα των φωτογράφων από την τηλεοπτική εκπομπή «Παρασκήνιο» της ΕΡΤ. Στα έργα, περιλαμβάνονται σε πλήρη μορφή τα δύο σπάνια κατοχικά λευκώματα Μαύρο Λεύκωμα της Βούλας Παπαϊωάννου και Σούπα του παιδιού και ΙΚΑ Πειραιώς του Δημήτρη Χαρισιάδη, όπου αντανακλάται το σκληρό πρόσωπο του Πολέμου και ο αγώνας για επιβίωση.
Πορτραίτα Ιστορίας
Βούλα Παπαϊωάννου – Δημήτρης Χαρισιάδης 1940-1960
Έργα από τα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη
Διάρκεια: 06/04/2017-10/09/2017, Εγκαίνια: 06/04/2017, ώρα 20:00
Χώρος: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’, 1ος όροφος, Λιμάνι)
Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Μόσχοβη, Μανώλης Σκούφιας
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης θα διοργανώσει παράλληλες δράσεις (προβολές, εκδηλώσεις λόγου, κ.ά.), οι οποίες θα ανακοινωθούν σε εύθετο χρόνο.
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως το «ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ Α.Ε.» για την ευγενική παραχώρηση του οπτικοακουστικού υλικού.

Ακολουθεί κείμενο των επιμελητών της έκθεσης.

Πορτραίτα Ιστορίας
Βούλα Παπαϊωάννου – Δημήτρης Χαρισιάδης 1940-1960
Έργα από τα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη
Η έκθεση παραβάλλει το βλέμμα δύο φωτογράφων στα μέσα του εικοστού αιώνα που κατέγραψαν συστηματικά μια μεταβατική πολιτικά, αβέβαιη οικονομικά και εμπερίστατη κοινωνικά περίοδο της Ελλάδας. Η Βούλα Παπαϊωάννου και ο Δημήτρης Χαρισιάδης, σχεδόν αυτοδίδακτοι στη φωτογραφία, ωριμάζουν δημιουργικά κατά την εικοσαετία 1940-1960. Οι φωτογραφίες τους από τον πόλεμο και την περίοδο της ανασυγκρότησης αποτελούν κατεξοχήν δείγματα του φωτογραφικού μοντερνισμού στην Ελλάδα, όπως αυτός εκφράστηκε μέσα από δύο κυρίαρχες κατευθύνσεις: την ανάδειξη της «καθαρής» (ή «ανόθευτης» κατά τον Χαρισιάδη) φωτογραφίας, αλλά και την ανάπτυξη ενός νέου είδους ανθρωπιστικής φωτογραφίας κοινωνικής καταγραφής. Αμφότεροι ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952), χωρίς να απομακρύνονται πλήρως από τις αρχαιολογικές, λαογραφικές εμφάσεις και τον εν γένει συντηρητισμό της, καταφέρνουν να αναπτύξουν ένα ιδιαίτερο βλέμμα στο επαγγελματικό και προσωπικό τους έργο. H επαγγελματική τους δραστηριότητα στη μεταπολεμική περίοδο αποτελείται κατά βάση από αναθέσεις: αρχικά από διεθνείς οργανισμούς αρωγής και κατόπιν από εγχώριους κρατικούς οργανισμούς. Το προσωπικό τους έργο, όπως αυτό προβάλλεται σε εκδόσεις και εκθέσεις της εποχής, επικεντρώνεται σε οιονεί σημεία ελληνικότητας: το εθνικό τοπίο, έθιμα και παραδόσεις, η ζωή στην ύπαιθρο, το ελληνικό πνεύμα.
Χρονικά, η έκθεση ξεκινά με φωτογραφίες από το Αλβανικό Μέτωπο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Η Παπαϊωάννου χρησιμοποιεί τη δραματουργία του «ανθρώπινου ντοκουμέντου», είδος φωτογραφίας καταγραφής που εμφανίστηκε στην Αμερική τη δεκαετία του 1930, για να αποδώσει την τραγικότητα στο βλέμμα της μάνας που αποχωρίζεται τον γιο στην επιστράτευση, την καρτερικότητα αυτών που συνωστίζονται στα υπαίθρια συσσίτια, την απόγνωση των λιμοκτονούντων τον χειμώνα του 1941-42. Από τις πρώτες φωτογραφίες του στο Αλβανικό Μέτωπο, ο Χαρισιάδης διατηρεί μια εξίσου άμεση αλλά πιο αποστασιοποιημένη προσέγγιση. Οι εικόνες του από το Ι.Κ.Α. Πειραιώς, για παράδειγμα, θυμίζουν ανθρωπομετρικές φωτογραφίες του προηγούμενου αιώνα, παρουσιάζοντας τους ‘οιδηματίες’ γυμνούς χωρίς συνθετική ή σκηνοθετική επιτήδευση.
Η αισθητική στροφή στο βλέμμα των δύο φωτογράφων γίνεται απτή στον κορμό της έκθεσης που εστιάζει στην ερμηνεία της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης της χώρας. Ως φωτογράφος της UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration), η Παπαϊωάννου θα καταγράψει όλες τις δράσεις του οργανισμού, από τις πρώτες αποστολές των προμηθειών, τη διακίνηση τροφίμων και ρουχισμού στις πόλεις και στην επαρχία, έως την εκπαίδευση του πληθυσμού σε νέες τεχνολογίες. Ταυτόχρονα, εικονογραφεί τη δραματική διάσταση του Εμφυλίου και της δύσκολης διαβίωσης στην ελληνική επαρχία: τα καμένα χωριά, τις βομβαρδισμένες υποδομές, τις μαυροφορεμένες γυναίκες, τα ρακένδυτα παιδιά στα υπαίθρια σχολεία. Αντίθετα, κατ’ ανάθεση του Υπουργείου Ανασυγκρότησης και διεθνών αποστολών, οι φωτογραφίες του νεοσύστατου φωτογραφικού πρακτορείου «Δ. Α. Χαρισιάδη» σκιαγραφούν
την εικόνα μιας χώρας που μοιάζει να αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της: βιομηχανικά κτήρια και κατασκευές δεσπόζουν στο τοπίο και χαρωποί εργάτες χειρίζονται μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας στα νέα εργοστάσια. Οι επαγγελματικές αναθέσεις των δύο φωτογράφων επέβαλαν ένα σαφές πλαίσιο αναφοράς το οποίο καθόριζε, όχι μόνο την οπτική ερμηνεία των γεγονότων, αλλά και την ίδια τη φωτογραφική πρακτική μετατοπίζοντας το βάρος από την «ανόθευτη» φωτογραφία σε μια ενορχηστρωμένη φωτογραφία καταγραφής.
Ωστόσο, την ίδια περίοδο, οι φωτογράφοι δημιούργησαν σημαντικό προσωπικό έργο στο περιθώριο των προαναφερόμενων αναθέσεων. Τα λευκώματα της Παπαϊωάννου Hellas (1949), La Grèce à ciel ouvert (1952) και Iles Grecques (1956) συνδυάζουν τη φωτογραφική απεικόνιση της αρχαίας και μεσαιωνικής κληρονομιάς με απόψεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, που η φωτογράφος απαθανάτισε κατά την περιοδεία της στην επαρχία. Παράλληλα, με τις επαγγελματικές του αποστολές στην επικράτεια και ακολουθώντας το ευφορικό συναίσθημα της μεταπολεμικής ανθρωπιστικής φωτογραφίας, ο Χαρισιάδης σκιαγράφησε σε δεξιοτεχνικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες μια ρομαντική προ-βιομηχανική όψη της χώρας στα βουκολικά τοπία, στην τοπική αρχιτεκτονική, στα παραδοσιακά επαγγέλματα.
Οι σχέσεις που αναπόφευκτα αναπτύσσονται με την παραβολή των φωτογραφιών στην παρούσα έκθεση αναδεικνύουν, όχι μόνο τις διαφορετικές ερμηνείες της Ιστορίας, αλλά και τα μορφολογικά και οντολογικά στοιχεία που συνθέτουν τον μοντερνιστικό κανόνα στην ελληνική φωτογραφία στα μέσα του εικοστού αιώνα. Παρότι οι αντιλήψεις περί ρεαλιστικής απεικόνισης, εξιδανίκευσης και αληθοφάνειας είναι πολύ διαφορετικές σήμερα, ο τρόπος με τον οποίο οι δύο φωτογράφοι απεικόνισαν την κρίση και την ανασυγκρότηση μπορεί να προσφέρει ένα σημείο αναστοχασμού για τη σύγχρονη ελληνική φωτογραφία.
Αλεξάνδρα Μόσχοβη, Μανώλης Σκούφιας

Δοκίμιο περί φωτογραφικού πηδήματος

Ιστορία της Φωτογραφίας,

Philippe Halsman – Jumpology

Ο Philippe Halsman ήταν ο πρώτος που έβαλε τους ανθρώπους που φωτογράφιζε να πηδήξουν μπροστά στην φωτογραφική του μηχανή . Την δεκαετία του 50′ του πρωτοήρθε η ιδέα με κάποιους που δεν αισθάνονταν άνετα μπροστά στο φωτογραφικό φακό και ήθελε να τους χαλαρώσει. Το πήδημα λειτούργησε και έτσι το χρησιμοποίησε σαν πρακτική για πάνω από 6 χρόνια. 197 από αυτά τα παιχνιδιάρικα πορτραίτα τα  δημοσίευσε  το 1959 στο φωτογραφικό του λεύκωμα Philippe Halsman’s, Jump Book.

περί φωτογραφικού πηδήματος

O Halsman μαθαίνει στην ανερχόμενη ηθοποιό  Grace Patricia Kelly ( μετέπειτα πριγκίπισσα του Μονακό), πως να πηδάει.

Το βιβλίο του Philippe Halsman περιλαμβάνει πηδήματα από πολύ διάσημους και από λιγότερο διάσημους. Λίγοι, περίπου το 2% αρνήθηκαν να πηδήξουν από τους ανθρώπους το πρότεινε εκείνα τα χρόνια και ο λόγος για αυτό όπως εξηγεί ο Halsman ήταν η πολύ χαμηλή τους αυτοπεποίθηση. Οι υπόλοιποι, ο μετέπειτα πρόεδρος της Αμερικής, γαλαζοαίματοι, ισχυροί επιχειρηματίες, ανώτατοι δικαστικοί, μεγάλοι επιστήμονες, διάσημοι ηθοποιοί και καλλιτέχνες, όλοι πήδηξαν μπροστά στις φωτογραφικές μηχανές του Halsman.

περί φωτογραφικού πηδήματος

Ο συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ  σε στυλ προπόνησης (ήταν μποξέρ στα νιάτα του) 

Το φωτογραφικό  λεύκωμα Jump Book, περιείχε και ένα μικρό δοκίμιο με τις απόψεις του Philippe Halsman για αυτή την φωτογραφική μέθοδο που την ονόμασε Jumpology. O Halsman με το εξαιρετικό του χιούμορ μας συμβουλεύει πως πρέπει να χρησιμοποιούμε την επιστήμη της πηδηματολογίας ώστε να φωτογραφίσουμε  πιο άνετα τα μοντέλα μας και πως να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Συμβουλές και πληροφορίες πολύ χρήσιμες ειδικά στις μέρες μας που το πήδημα στην φωτογραφία έχει γίνει πολύ της μόδας, από την φωτογραφία γάμου, μέχρι και  στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται στα social media. Για αυτό σας παραθέτω τα πιο σημαντικά από αυτά που αναφέρει στο κείμενο του.

περί φωτογραφικού πηδήματος

Απίστευτο κωμικό δίδυμο Τζέρι Λιούις  και Ντιν Μάρτιν σε απίστευτο πήδημα

Υπάρχουν δύο τύποι πηδήματος

Υπάρχουν δύο κατηγορίες με άλτες όπως μας αναφέρει ο Halsman (έτσι χωρίζει την ανθρωπότητα από την άποψη του φωτογραφικού πηδήματος). Το πρώτο είδος θέλει να πηδήξει όσο το δυνατόν ψηλότερα, ενώ η δεύτερη κατηγορία δεν πολυενδιαφέρεται για το πόσο ψηλά θα πηδήξει. Οι πρώτοι άλτες είναι φιλόδοξοι και ενδιαφέρονται να εντυπωσιάσουν τους άλλους, ενώ αυτοί που ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία είτε δεν παίρνουν το πήδημα στα σοβαρά ή έχουν έλλειψη φιλοδοξίας ή κινήτρων.

περί φωτογραφικού πηδήματος

O φίλος του Halsman διάσημος ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί στην φωτογραφία με τίτλο Dali Atomicus. Έκαναν 25 διαφορετικές λήψεις μέχρι να την πετύχουν.

Τα βοηθήματα στο πήδημα μπορεί να είναι διασκεδαστικά

Όπως αναφέρει ο Halsman στο μικρό δοκίμιο του όταν χρησιμοποιείς βοηθήματα στο πήδημα μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικό. Ενώ οι περισσότεροι απλά πήδηξαν στον αέρα κάποιοι ζήτησαν ένα στήριγμα. Ο William Holden ένα καλάμι, ο Maurice Evans ένα σκοινάκι, ενώ ο Σαλβατόρι Νταλί το τερμάτισε πηδώντας με τα πινέλα και την παλέτα το, ένα καβαλέτο και ένας πίνακας ήταν στον αέρα, ενώ τρεις γάτες, μια καρέκλα κι ένας κουβάς νερό εμφανίζονταν ταυτόχρονα πηδώντας μέσα στο κάδρο. Ενώ ο πάντα  εξαιρετικός οικοδεσπότης  Halsman, όταν φωτογράφιζε όμορφα κορίτσια σαν την Μέριλιν  και την Γκρέις,  πήδαγε μαζί τους για να τους δείξει πως γίνεται!

περί φωτογραφικού πηδήματος

Ο Πατριάρχης της Αμερικάνικης φωτογραφίας Edward Steichen ζωηρός ακόμη και στα 80 του

Το πήδημα σε κάνει να νιώθεις πιο νέος

Αυτό ο Halsman το κατάλαβε όταν ο 87χρονος ανώτατος δικαστής Learned Hand,αφού ξεπέρασε τον αρχικό του δισταγμό ψελλίζοντας ότι δεν ήταν σίγουρος ότι θα επιζούσε από ένα τέτοιο πήδημα στην ηλικία του, τελικά πήδηξε ή με πηδήματα σαν του πατριάρχη της φωτογραφίας Edward Jean Steichen . Όποτε έβλεπε τις φωτογραφίες τους ο Halsman ένιωθε να τον βαραίνουν λιγότερο τα δικά του χρόνια και βεβαιώθηκε ότι σημασία έχει το πόσο νέος νιώθεις και όχι το πόσο χρονών είσαι.

περί φωτογραφικού πηδήματος

H Μέριλιν Μονρόε  ήταν από τα αγαπημένα μοντέλα του Halsman

Μην παίρνετε βαριά τις αρνήσεις για πήδημα

Εσείς μπορεί να το προτείνετε, αλλά μπορεί κάποιοι να σας αρνηθούν το πήδημα. Παρόλο που το ποσοστό είναι μικρό όπως βεβαιώνει ο Halsman, μην πάρετε βαριά την άρνηση. Υπάρχει η θεωρία του της πηδηματολογίας (Jumpology) για να σας βοηθήσει. Αυτός που αρνείται να πηδήξει το κάνει επειδή φοβάται υπερβολικά μήπως χάσει την αξιοπρέπεια του, αν και ποτέ κάποιος που είχε αξιοπρέπεια δεν την έχασε από ένα πήδημα.

περί φωτογραφικού πηδήματος

To νιάτο Άντονι Πέρκινς  πριν γίνει Νόρμαν στο Ψυχώ

Να υπάρχει πάντα χώρος για πήδημα

Η τελευταία και πιο σημαντική συμβουλή του Halsman είναι να υπάρχει πάντα άφθονος χώρος για να μπορεί να πηδήξει κανείς χωρίς να κινδυνεύει να χτυπήσει το κεφάλι του στο ταβάνι.

Ο Δημήτρης Ασιθιανάκης είναι φωτογράφος, δάσκαλος φωτογραφίας και πρόεδρος του Fotoart. Μπορείτε να τον βρείτε στο Facebook Dimitrios Asithianakis. Για τα μαθήματα του fotoart μπορείτε να ρωτήσετε  και στο τηλέφωνο 6944303397

Σφαιρική Εκτροπή – Σφάλματα Φωτογραφικών Φακών

Φωτογραφική Τεχνική

Σφάλμα Σφαιρικής Εκτροπής – Spherical Aberration

Το σφάλμα σφαιρικής εκτροπής είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα σφάλματα των φωτογραφικών φακών και αυτό που ευθύνεται κυρίως για την μείωση της φωτογραφικής ποιότητας στα ανοιχτά διαφράγματα.  Το σφάλμα της σφαιρικής εκτροπής οφείλεται στην καμπυλότητα των στοιχείων των φωτογραφικών φακών. Στους φακούς που παρουσιάζουν σφαιρική εκτροπή οι φωτεινές ακτίνες που περνάνε από διαφορετικά σημεία του φακού (αξονικές και παραξονικές ακτίνες),  εστιάζονται και σε διαφορετικά σημεία (διαφορετικές εστίες).

Σφαιρική Εκτροπή - Σφάλματα Φωτογραφικών Φακών

Το σφάλμα σφαιρικής εκτροπής διορθώνεται σε πολύ μεγάλοι βαθμό όταν ο φωτογραφικός φακός αποτελείται από διορθωμένα οπτικά στοιχεία που παρουσιάζουν ελάχιστο σφαιρικό σφάλμα και ονομάζονται φακοί  βέλτιστου σχήματος (αυτό όσο αφορά την κατασκευή τους), αλλά διορθώνεται και σε αρκετά μεγάλο βαθμό όταν κλείνουμε το διάφραγμα και είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που προτιμάμε τα μεσαία διαφράγματα των φακών για μέγιστη φωτογραφική ποιότητα.

Αρχεία Εικόνας με κατάληξη .CR2 (Canon Raw 2)

Φωτογραφική Τεχνική

Αρχεία Εικόνας .CR2

Όπως καταλαβαίνει και κάποιος από τον τίτλο .CR2 είναι τα RAW αρχεία που δημιουργούν οι φωτογραφικές μηχανές της Canon. Ονομάστηκαν έτσι, δηλαδή Canon Raw έκδοση 2, γιατί ήρθαν να αντικαταστήσουν την πρώτη μορφή RAW αρχείων της Canon τα .CRW.

Αρχεία Εικόνας .CR2

Όπως σας έχω αναφέρει και σε άλλα άρθρα μου τα αρχεία RAW των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών είναι τα αρνητικά της νέας εποχής με όλη την αρχική πληροφορία της σκηνής αλλά και των ρυθμίσεων της μηχανής και μπορούμε να επανερχόμαστε όποτε θέλουμε και να δημιουργούμε αντίγραφα χωρίς να χάνουμε σε τίποτε από αυτές τις αρχικές πληροφορίες όσες φορές και αν επεξεργαστούμε το αρχικό αυτό RAW αρχείο μας.

Οι Canon όπως και οι περισσότερες ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές μας δίνουν την δυνατότητα να τραβάμε ταυτόχρονα και RAW αρχεία αλλά και JPG και αυτός είναι κατά την άποψη μου ο καλύτερος τρόπος για να αποθηκεύουμε τις φωτογραφίες μας.

Σχετικά άρθρα

RAW ή JPEG; Η επιλογή του αρχείου αποθήκευσης των φωτογραφιών μας στην φωτογραφική μας μηχανή

Αρχεία Εικόνας με κατάληξη .NEF (Nikon Electronic Format)

Έλληνας ο στρατιώτης σύμβολο του 2ου παγκόσμιου πολέμου

Ιστορία της Φωτογραφίας,

Κεφαλλονίτης ο στρατιώτης στην φωτογραφία του Eugene Smith

Εδώ και μερικά χρόνια είναι απολύτως βέβαιο ότι  ο στρατιώτης σύμβολο του 2ου παγκόσμιου πολέμου, η διάσημη φωτογραφία του Eugene Smith με τον ταλαιπωρημένο στρατιώτη που πίνει νερό από το παγούρι του και έγινε γραμματόσημο από τα αμερικάνικα ταχυδρομεία το 2002 και η επόμενη στιγμή του ίδιου στρατιώτη με το τσιγάρο στο στόμα, απεικονίζουν τον Ευάγγελο Κλωνή από τον Άγιο Γεώργιο της Κεφαλονιάς σε μια ανάπαυλα της μάχης κάπου στον Ειρηνικό.

Έλληνας ο στρατιώτης σύμβολο του 2ου παγκόσμιου πολέμου

Ο Ευάγγελος Κλωνής είχε μια μυθιστορηματική ζωή. Γεννήθηκε το 1916 και σε ηλικία 20 χρόνων μετανάστευσε παράνομα σαν λαθρεπιβάτης σε ένα καράβι που πήγαινε στην Αμερική. Εκεί αφού περιπλανήθηκε σε διάφορες πολιτείες κατέληξε στην Σάντα Φε στο Νέο Μεξικό που υπήρχε μεγάλη ελληνική κοινότητα αλλά το κυριότερο ο καιρός του θύμιζε την Ελλάδα.

Έλληνας ο στρατιώτης σύμβολο του 2ου παγκόσμιου πολέμου

Στη Σάντα Φε ο Κλωνής στέριωσε όμως εξακολουθούσε να τον ανησυχεί ότι ήταν παράνομος μετανάστης. Έτσι το 1942 όταν η Αμερική μπήκε στον πόλεμο και κάλεσε όλους τους παράνομους μετανάστες να καταταγούν με αντάλλαγμα την αμερικανική υπηκοότητα ήταν από τους πρώτους που το έκαναν. Όταν μάλιστα πριν ολοκληρωθεί η εκπαίδευση του πληροφορήθηκε ότι στην Ελλάδα που βρίσκονταν υπό κατοχή οι γερμανοί είχαν σκοτώσει τους γονείς του, είχε ακόμη έναν λόγο να πολεμήσει με το πλευρό των συμμάχων, για να πάρει εκδίκηση.

Ο Ευάγγελος Κλωνής πολέμησε σε πολλά μέτωπα, αλλά η πολεμική του ιστορία ήταν λίγο θολή ακόμη και για την οικογένεια του, την γυναίκα του και τους τρεις γιούς του, καθώς δεν αναφέρονταν ποτέ στην περίοδο του πολέμου με πολλές λεπτομέρειες.  Συνέχισε την ζωή του στην Σάντα Φε και  μάλιστα άνοιξε και ένα δικό του μπαρ το ” Evangelo’s ” που υπάρχει ακόμη και σήμερα και το έχει ο ένας από τους γιούς του ο Νίκος. Ο Ευάγγελος Κλωνής πέθανε ήσυχα το 1989. Είχε αναφέρει ότι κάποια στιγμή στην διάρκεια του πολέμου τον είχε φωτογραφίσει ένας φωτογράφος του LIFE,αλλά κανείς δεν είχε δώσει τότε σημασία.

Το 1991 είναι η σημαδιακή χρονιά που ο ένας από του γιούς του αναγνώρισε τον πατέρα του στο εξώφυλλο μιας έκδοσης του LIFE για τα 50 χρόνια από την έναρξη του πολέμου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία καθώς όλα επιβεβαιώθηκαν από πολλές πηγές μιας και ο Ευάγγελος Κλωνής είχε συστηθεί στον φωτογράφο Eugene Smith που τον ρώτησε το όνομα του σαν T.E. Underwood. Το επίθετο ήταν του κολλητού του J. R. Underwood, αλλά τα αρχικά σήμαιναν Τρελός Έλληνας!

Περισσότερες λεπτομέρειες για την ζωή του Ευάγγελου Κλωνή αλλά και της οικογένειας του, αλλά και όλο το ιστορικό της επιβεβαίωσης χωρίς καμία αμφιβολία ότι αυτός είναι ο στρατιώτης σύμβολο στις φωτογραφίες του Eugene Smith μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω link.

http://digitaljournalist.org/issue0510/swanson.html

Από την Πράγα στην Αθήνα

Φωτογραφίες που Συνομιλούν

Η πρώτη φωτογραφία είναι πασίγνωστη. Από τις φωτογραφίες της εισβολής στην Πράγα το 1968 του Κουντέλκα. Αυτή η φωτογραφία δίνει έμπνευση για την δεύτερη σε έναν μαθητή μου τον Κλεάνθη που τραβάει αυτή εξαιρετική φωτογραφία, το χέρι με ρολόι του με φόντο την Αθήνα και στρατιωτικά οχήματα που ετοιμάζονται για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Από την Πράγα στην Αθήνα Josef Koudelka   – Prague 1968

Από την Πράγα στην ΑθήναKleanthis Mpantis – Athens 2017

 

 

Αστιγματισμός – Σφάλματα Φωτογραφικών Φακών

Φωτογραφική Τεχνική

Αστιγματισμός – Astigmatism

Ο αστιγματισμός είναι ένα σφάλμα των φωτογραφικών φακών, αλλά και σφάλμα που παρουσιάζει και η ανθρώπινη όραση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το σφάλμα του αστιγματισμού είναι εικόνα ενός σταυρού σε ένα φακό με αστιγματισμό που θα μας δώσει τις δύο κάθετες γραμμές εστιασμένες σε άλλο σημείο.

Αστιγματισμός - Astigmatism

Υπάρχουν δύο είδη αστιγματισμού. Το πρώτο είδος είναι μια μονοχρωματική εκτροπή που συμβαίνει σε αντικείμενα που βρίσκονται μακριά από τον οπτικό άξονα του φακού και ο δεύτερος μπορεί να οφείλεται σε σχεδιαστικό λάθος ή σε κατασκευαστικό λάθος όταν συγκολλούμε τα μέρη ενός φωτογραφικού φακού. Οι περισσότεροι σύγχρονοι φακοί δεν παρουσιάζουν το σφάλμα του αστιγματισμού.

Αστιγματισμός - Astigmatism

Το 19ο αιώνα όλοι οι φακοί παρουσίαζαν το σφάλμα του αστιγματισμού έτσι οι φακοί που διόρθωναν αυτό το σφάλμα ονομάστηκαν αναστιγματικοί και ήταν τόσο σημαντικό αυτό που συνήθως το ανάφεραν και  στην ονομασία τους  (για παράδειγμα οι Doppel-Anastigmat και Voigtländer Anastigmat Skopar). Ο πρώτος που σχεδίασε ένα αναστιγματικό φακό ήταν ο  Paul Rudolph  για την  εταιρεία  Carl Zeiss AG το 1890. Ο Zeiss Anastigmat ή Zeiss Protar όπως ονομάστηκε αργότερα, ήταν ένας φακός που διόρθωνε το σφάλμα σφαιρικής εκτροπής, το σφάλμα κόμης και τον αστιγματισμό ταυτόχρονα.

Eγκαίνια της έκθεσης των σπουδαστών της φωτογραφίας του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ

Φωτογραφικά Νέα

Έκθεσης σπουδαστών της φωτογραφίας

Τα εγκαίνια της έκθεσης των σπουδαστών της φωτογραφίας  του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Αθήνας πραγματοποιήθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης 23 Μαρτίου 2017, στο καλλιτεχνικό στέκι «Βρυσάκι» στην περιοχή της Πλάκας.

Οι σπουδαστές στα πλαίσια των εργασιών τους για το τρέχον εξάμηνο, παρουσίασαν τις προσωπικές τους δουλειές στο ευρύ κοινό, το οποίο επιβράβευσε με την σειρά του τον επαγγελματισμό αλλά και τις εξαιρετικές ικανότητες τους στην τέχνη της φωτογραφίας.

Το θέμα της έκθεσης ήταν “Remake” αφού οι σπουδαστές  προσπάθησαν να αποδώσουν έργα μεγάλων φωτογράφων με το δικό τους ύφος και προσωπικό στίγμα, σε μια μεταγενέστερη εποχή.

Σπουδαστές, καθηγητές και προσωπικό έδωσαν το παρόν ενώ την έκθεση απόλαυσαν κι επισκέπτες του καλλιτεχνικού hotspot «Βρυσάκι», οι οποίοι συνεχάρησαν τους σπουδαστές κι ψήφισαν τα αγαπημένα τους πορτρέτα!

Για όσους επιθυμούν να την επισκεφθούν ξανά ή για όσους δεν κατάφεραν να παρευρεθούν στα εγκαίνια, η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή έως και την Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017.

Σχολείο στα Βαλκάνια

Φωτογραφίες που Συνομιλούν

Σχολείο στα Βαλκάνια  30 χρόνια μετά

Με αυτές τις δύο φωτογραφίες όποτε τις βλέπω παθαίνω ότι έπαθα την δεκαετία του 90 σε ένα ταξίδι μου στην Τουρκία που συνέχεια νόμιζα ότι είχα μεταφερθεί με την μηχανή του χρόνου στην Ελλάδα του 1970. Αυτό συμβαίνει και με αυτές τις δύο φωτογραφίες που “συνομιλούν” σήμερα. Η πρώτη είναι του Κωνσταντίνου Μάνου από το A Greek Portfolio και είναι τραβηγμένη την δεκαετία του 60′ σε ένα ελληνικό σχολείο και η δεύτερη λες και είναι τραβηγμένη στο ίδιο σχολείο την ίδια μέρα από άλλη γωνία.

Σχολείο στα Βαλκάνια

Konstantinos Manos – A Greek Portfolio

Σχολείο στα Βαλκάνια

Nikos Economopoulos – Albanians

Δεν είναι όμως έτσι, η δεύτερη φωτογραφία  είναι του Νίκου Οικονομόπουλου και είναι τραβηγμένη σε ένα αλβανικό σχολείο στα Τίρανα το 1991, 30 χρόνια μετά!

Κωνσταντίνος Μάνος – A Greek Portfolio

Ιστορία της Φωτογραφίας

Konstantinos Manos –  A Greek Portfolio – Φωτογραφικό Λεύκωμα

To A Greek Portfolio είναι ένα από τα πιο γνωστά φωτογραφικά έργα που αφορούν την Ελλάδα. Το δημιούργησε την δεκαετία του 60΄ο γεννημένος από Έλληνες γονείς Konstantinos Manos , όταν αποφάσισε να κάνει μερικά φωτογραφικά ταξίδια στην Ελλάδα, τον τόπο καταγωγής των γονιών του την περίοδο 1961-1964 και το 1967.

Konstantinos Manos - Α Greek Portfolio - Φωτογραφικό Λεύκωμα

Ο Konstantinos Manos είναι ένας σπουδαίος φωτογράφος και οι ελληνικές του ρίζες μας κάνουν να αισθανόμαστε περήφανοι. Παρόλο που το A Greek Portfolio ήταν το εισιτήριο του για να γίνει μέλος του πρακτορείου Mangum και έγινε λεύκωμα με μεγάλη εκδοτική επιτυχία το 1972, εγώ δεν το θεωρώ την σπουδαιότερη δουλειά του (Πιστεύω ότι τα American Color και American Color 2 είναι σπουδαιότερα) .

Konstantinos Manos - Α Greek Portfolio - Φωτογραφικό Λεύκωμα

Άλλωστε υπάρχουν φωτογράφοι, έλληνες και ξένοι, που φωτογράφισαν την Ελλάδα  την ίδια περίοδο και  δημιούργησαν  ένα εξίσου σπουδαίο έργο, χωρίς να γίνει ποτέ τόσο γνωστό όσο το A Greek Portfolio. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ανάμεσα στις φωτογραφίες του A Greek Portfolio δεν υπάρχουν και μερικά φωτογραφικά αριστουργήματα.

Konstantinos Manos - Α Greek Portfolio - Φωτογραφικό Λεύκωμα

Η ουσία είναι ότι και να λέω εγώ το A Greek Portfolio έχει πάρει μια πολύ σημαντική θέση στην ιστορία της φωτογραφίας. Μάλιστα το 2013 το μουσείο Μπενάκη έκανε μια μεγάλη έκθεση αφιέρωμα στον φωτογράφο και στο A Greek Portfolio, με την ονομασία “A Greek portfolio 50 χρόνια μετά” . Στην έκθεση περιλαμβάνονταν στο πρώτο τμήμα οι φωτογραφίες που περιείχε το λεύκωμα του 1972, αλλά και ένα πρόσθετο δεύτερο τμήμα  με φωτογραφίες από εκείνα τα ταξίδια στην Ελλάδα  που αποτελούν σημερινή επιλογή του ίδιου του φωτογράφου, από ένα σύνολο 219 φωτογραφιών που χάρισε στο μουσείο Μπενάκη.

Konstantinos Manos - Α Greek Portfolio - Φωτογραφικό Λεύκωμα