Μερικές σκέψεις για την Art Athina 2019 και την φωτογραφία

Χθες επισκέφθηκα την ετήσια Art Athina 2019 στο Ζάππειο. Σε γενικές γραμμές η έκθεση που την διοργανώνει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Ελληνικών Αιθουσών και στην οποία συμμετέχουν gallery προβάλλοντας το έργο των καλλιτεχνών που εκπροσωπούν, ήταν καλή. 32 gallery από την Ελλάδα και 4 από το εξωτερικό είναι όλες οι συμμετοχές. Αφορμή για την σημερινή μου ανάρτηση είναι η παρατήρηση μου ότι η φωτογραφία είχε για μια ακόμη φορά πολύ μικρή συμμετοχή. Στον συνολικό αριθμό των έργων που υπήρχαν στο χώρο της έκθεσης οι φωτογραφίες ήταν πολύ λίγες. Λίγα ήταν επίσης τα έργα, εγκαταστάσεις ή με μικτές τεχνικές όπου είχε συμμετοχή η φωτογραφία με τον ένα η με τον άλλο τρόπο.

Εγώ βέβαια είμαι φωτογράφος. Μιας που θέλω να βλέπω έργα φωτογράφων ή καλλιτεχνών που χρησιμοποιούν την φωτογραφία σαν ένα από τα μέσα τους λογικό είναι να παραπονιέμαι. Για να δούμε όμως η Art Athina έπιασε με τα έργα που έδειξε τις προτιμήσεις του κοινού της; Σύμφωνα με την έρευνα που είχε διενεργηθεί στην περσινή Art Athina 2018, το κοινό που την επισκέπτεται έχει κίνητρο της επίσκεψης την πληροφόρηση για τα εικαστικά (66%) και την ψυχαγωγία (32%). Στα ενδιαφέροντα τους προηγείται η ζωγραφική (81%) ακολουθεί η φωτογραφία (40%) και στη συνέχεια η γλυπτική ( 38%).

Οπότε κάπου κάνουν λάθος οι ελληνικές gallery οι οποίες δεν παρουσιάζουν πιο πολύ φωτογραφία, μιας και το κοινό το ενδιαφέρει. Βέβαια εγώ ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Επειδή η φωτογραφία δεν λογαριάζεται ακόμη μέσα στις καλές τέχνες στην Ελλάδα. Εμένα από την φετινή έκθεση με έκανε χαρούμενο το γεγονός ότι σε ένα από πιο σπουδαία φετινά έργα η φωτογραφία έπαιζε σημαντικό ρόλο. Στην εγκατάσταση του Νίκου Γιαβρόπουλου, «5 Φόνοι εν καιρώ Ειρήνης».